ITPB2/436-136/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2009 r. (data wpływu - 14 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 sierpnia 2009 r. zawarła Pani w S. (RFN) ze spółką K. GmbH (z siedzibą również w S.) umowę pożyczki pieniężnej w kwocie 70 000 Euro. Kwota pożyczki została w dniu zawarcia umowy przekazana Pani gotówką, co zostało potwierdzone w umowie pożyczki oraz dokumentami księgowymi pożyczkodawcy.

Opisana pożyczka została zaciągnięta w celu zapłaty części ceny za nabyte przez Panią dwa stanowiące odrębną własność lokale mieszkalne, w związku z tym, iż nie mogła ona spełnić warunków uruchomienia kredytu bankowego zaciągniętego na zakup tych lokali.

Posiada Pani następujące dowody potwierdzające zaistniały stan faktyczny:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zaciągnięta przez Panią w dniu 7 sierpnia 2009 r. pożyczka podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Pani, pożyczka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bowiem jej przedmiotem nie jest prawo wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pożyczka została udzielona poza granicami kraju. W dniu zawarcia umowy kwota pożyczki znajdowała się poza terytorium kraju i poza nim została przekazana pożyczkobiorcy. Zatem, w Pani opinii, należy przyjąć, iż jest ona prawem majątkowym wykonywanym za granicą. Zważywszy na to, że ma Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa nie została dokonana na terytorium tego kraju, nie podlega ona opodatkowaniu omawianym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) umowa pożyczki.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują czynności prawnych objętych opodatkowaniem, to w tej materii należy odwołać się do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego.

Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 94 z późn. zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 7 sierpnia 2009 r. zawarła Pani w Niemczech ze spółka niemiecką umowę pożyczki na kwotę 70 000 Euro. Kwota pożyczki została w dniu zawarcia umowy przekazana Pani gotówką, co zostało potwierdzone w umowie pożyczki oraz dokumentami księgowymi pożyczkodawcy.

Przepis art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, iż czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

Dla objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych istotne jest zatem to, aby w momencie zawarcia umowy jej przedmiot w postaci środków pieniężnych lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku znajdował się na terenie kraju, a w przypadku gdy znajduje się on za granicą, aby nabywca miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i jednocześnie czynność dokonana została na terytorium Polski.

Jeżeli zatem przedmiot umowy pożyczki znajduje się w chwili zawierania umowy w granicach Polski, wówczas umowa taka co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym w momencie zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot - środki pieniężne - znajdował się u pożyczkodawcy (spółki niemieckiej), zaś sama umowa została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Reasumując, stwierdza się, iż zawarcie przez Panią, jako pożyczkobiorcę, umowy pożyczki poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sytuacji, gdy pieniądze będące przedmiotem tej umowy w chwili jej zawarcia znajdowały się w siedzibie spółki niemieckiej, gdzie zostały wypłacone w gotówce, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.