ITPB2/436-121/09/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2009 r. (data wpływu 18 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe, jednakże z innych względów, niż wskazane we wniosku.

W dniu 18 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 20 października 2009 r., znak ITPP2/443-678/09-2/AK i ITPB2/436-121/09-2/TJ, wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Braki wykazane w wezwaniu uzupełniono w dniu 3 i 13 listopada 2009 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 8 lipca 2009 r. Spółka, będąca czynnym podatnikiem VAT, zaciągnęła pożyczkę od kontrahenta, który nie jest udziałowcem Spółki, mającego siedzibę w Szwajcarii. Umowa została podpisana w siedzibie pożyczkodawcy, a pieniądze, które w chwili zawarcia umowy znajdowały się na terytorium Szwajcarii, przelane zostały na rachunek bankowy prowadzony dla Spółki w polskim banku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie dotyczące opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W zakresie dotyczącym opodatkowania przedmiotowej umowy podatkiem od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy udzielanie pożyczek mieści się w grupowaniu PKWiU usługi finansowe i jako takie podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w powiązaniu z poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy. W związku z faktem, że zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 4 usługi te są opodatkowane w kraju siedziby nabywcy usług, a nabywającym usługę jest pożyczkobiorca, Spółka ma obowiązek rozliczyć podatek VAT od tej transakcji. Podstawą opodatkowania jest natomiast koszt usługi czyli wartość zapłaconych przez Spółkę odsetek. Z tego tytułu Spółka zobowiązana jest do udokumentowania usługi poprzez wystawienie faktury wewnętrznej ze stawką zwolnione i rozliczenia jej w deklaracji VAT za miesiąc, w którym odsetki są płatne. Powyższe oznacza, że czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże z innych względów, niż wskazane we wniosku.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne: umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych, umowy pożyczki, umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy, umowy dożywocia, umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat, ustanowienie hipoteki, ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności, umowy depozytu nieprawidłowego, umowy spółki, a także zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wyżej wymienione.

Stosownie do art. 1 ust. 4 ww. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Konstrukcja tego przepisu wskazuje, że oba ww. warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Nie wystąpienie jednego z nich powoduje, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 8 lipca 2009 r. Spółka zawarła umowę pożyczki z kontrahentem mającym siedzibę w Szwajcarii. Przedmiot umowy - pieniądze - w chwili jej zawarcia znajdowały się za granicą, pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa została zawarta w siedzibie pożyczkodawcy. Taki stan sprawia, że czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na niespełnienie przesłanek określonych w art. 1 ust. 4 pkt 2.

Dlatego też, w związku z faktem, że umowa pożyczki w opisanym stanie faktycznym w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych bezprzedmiotowe jest rozstrzyganie w przedmiocie wyłączenia z opodatkowania tej czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w powiązaniu z regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.