ITPB2/436-12/14/DSZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/436-12/14/DSZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) uzupełnionym w dniu 2 kwietnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 2 kwietnia 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sprawa dotyczy majątku po dziadkach - małżonkach Tadeuszu i Leonardzie K. - zabranego na podstawie dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Po śmierci dziadków dziedziczyli synowie: Czesław i Michał (ojciec Wnioskodawcy).

Po śmierci ojca postanowieniem sądowym z dnia 25 kwietnia 1995 r. Sąd Rejonowy w... I Wydział Cywilny stwierdził, że ustawowymi spadkobiercami po nim byli: żona Eleonora oraz dzieci: Marek, Aleksandra, Piotr, Beata i Izabela.

Czesław, syn Tadeusza i Leonardy aktem darowizny z dnia 9 lutego 2000 r. darował spadkobiercom po swoim bracie Michale wszelkie prawa do własności w spadku po swoich rodzicach i po braciach ojca Bronisławie i Janie, znanych i nieznanych majętności.

W wyniku przeprowadzonych spraw spadkowych dotyczących zabranego mienia przedwojennego, Wojewoda decyzją z dnia 28 czerwca 2004 r. stwierdził, że część nieruchomości należącej przed przejęciem na rzecz Skarbu Państwa do małżonków Tadeusza i Leonardy K. nie podpadała pod działanie przepisów art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. Były prowadzone sprawy odwoławcze. Wyrokiem w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargi ANr Oddział Terenowy w P.

Dnia 7 listopada 2008 r. Sąd Rejonowy w..., V Wydział Ksiąg Wieczystych na podstawie postanowienia o nabyciu spadku Sądu Rejonowego w E. oraz aktu darowizny stwierdzonego przez Konsula Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w..., uwierzytelnił spadkobierców w Księdze Wieczystej.

Protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 7 grudnia 2009 r. ANr Oddział Terenowy w... przekazała spadkobiercom opisany majątek, tj. zespół dworsko parkowy. W dniu 25 lutego 2013 r. aktem notarialny spadkobiercy dokonali sprzedaży ww. majątku za kwotę 300.000 zł (słownie: trzysta tysięcy złotych, płatne w 24 ratach miesięcznych).

Wnioskodawca podkreśla, że w momencie sprzedaży został zapewniony przez notariusza, że jest on zwolniony z podatku i nie musi przedstawiać rocznych dochodów w deklaracjach.

Ponadto Wnioskodawca informuje, że Jego ojciec zmarł w dniu 23 sierpnia 1994 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą opisanej we wniosku nieruchomości dokonanej w 2013 r. ciąży na Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ciąży na Nim obowiązek zapłaty podatku dochodowego, ponieważ do sprzedaży doszło po upływie 5 lat od daty nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.

innych rzeczy,

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

Z treści złożonego wniosku wynika, że majątek po dziadkach Wnioskodawcy - małżonkach Tadeuszu i Leonardzie K., został przejęty na rzecz Skarbu Państwa na podstawie dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Po śmierci dziadków dziedziczyli synowie: Czesław i Michał (ojciec Wnioskodawcy). Po śmierci ojca w dniu 23 sierpnia 1994 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że ustawowymi spadkobiercami po nim byli: żona Eleonora oraz dzieci: Marek, Aleksandra, Piotr, Beata i Izabela. Czesław, syn Tadeusza i Leonardy aktem darowizny z dnia 9 lutego 2000 r. darował spadkobiercom po swoim bracie Michale wszelkie prawa do własności w spadku po swoich rodzicach i po braciach ojca Bronisławie i Janie, znanych i nieznanych majętności.

W wyniku przeprowadzonych spraw spadkowych dotyczących zabranego mienia przedwojennego, Wojewoda decyzją z dnia 28 czerwca 2004 r. stwierdził, że część nieruchomości należącej przed przejęciem na rzecz Skarbu Państwa do małżonków Tadeusza i Leonardy K. nie podpadała pod działanie przepisów art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. Dnia 7 listopada 2008 r. Sąd Rejonowy na podstawie postanowienia o nabyciu spadku Sądu Rejonowego w.... oraz aktu darowizny stwierdzonego przez Konsula Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w..., uwierzytelnił spadkobierców w Księdze Wieczystej.

W dniu 25 lutego 2013 r. aktem notarialny spadkobiercy dokonali sprzedaży ww. majątku za kwotę 300.000 zł.

Dla rozpatrywanej sprawy istotna zatem jest kwestia, od kiedy należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niezbędne staje się więc ustalenie momentu nabycia przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości.

W związku z tym, w niniejszej sprawie istotne staje się rozstrzygnięcie kwestii, czy stwierdzenie braku podstaw do przejęcia nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa i potwierdzenie własności byłego właściciela stanowi dla spadkobierców jej nabycie w myśl powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy rozstrzyganiu tego problemu należy mieć na uwadze nie tylko przepisy prawa podatkowego, ale przede wszystkim przepisy prawa cywilnego dotyczące nabycia czy też utraty prawa własności. Podkreślić należy bowiem, że w sytuacji, gdy dochodzi do zwrotu bezprawnie zajętej nieruchomości spadkobiercom osoby, której tę nieruchomość odebrano, lub też jej następców prawnych wówczas prawo do zwrotu znajduje swe źródło w nabyciu spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w Księdze czwartej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. Nr 121).

Zgodnie z art. 922 ww. Kodeksu, spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 ww. Kodeksu). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Zatem istotnym z punktu widzenia prawa jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Niezależnie od powyższego, na stan prawny nieruchomości istotny wpływ mogą wywierać, wydawane zarówno na gruncie prawa cywilnego, administracyjnego, jak i karnego - orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne, stanowiące dokumenty o szczególnym znaczeniu. Waga tych orzeczeń wynika z pozycji jaką zajmują sądy i organy administracji publicznej.

Wskazać należy, że z punktu widzenia konsekwencji podatkowych istotne znaczenie ma to, że - jak wskazał Wnioskodawca - Wojewoda decyzją z dnia 28 czerwca 2004 r. stwierdził, że część nieruchomości należącej przed przejęciem na rzecz Skarbu Państwa do małżonków Tadeusza i Leonardy K. nie podpadała pod działanie przepisów art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. Oznacza to, że dziadkowie Wnioskodawcy zostali bezprawnie pozbawieni tej części swojego majątku.

Tym samym przejęcie przedmiotowej nieruchomości przez Skarb Państwa było aktem nie znajdującym podstaw w obowiązującym prawie, a więc tytuł własności winien trwać przy prawowitych właścicielach, gdyby jeszcze żyli. Negatywnych skutków bezprawnego postępowania ówczesnych władz nie mogą też ponosić następcy prawni zmarłego właściciela lub jego spadkobierców.

Powyższe oznacza więc, że jakkolwiek należąca do dziadków Wnioskodawcy nieruchomość zajęta została na rzecz Skarbu Państwa, to było to postępowanie niezgodne z prawem. Nieprawidłowość działania ówczesnych władz potwierdzone zostało decyzją właściwego wojewody. Konsekwencją powyższego było potwierdzenie praw ojca Wnioskodawcy, a w efekcie jego spadkobierców, do opisanej we wniosku nieruchomości. Za datę nabycia przez Wnioskodawcę udziału w prawie własności nieruchomości należy uznać więc dzień 23 sierpnia 1994 r., czyli moment otwarcia spadku po zmarłym ojcu oraz zawarcia umowy darowizny z bratem ojca, tj. 9 lutego 2000 r.

Z uwagi na to, że nabycie udziału w przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 1994 r. oraz w 2000 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć odrębnie w stosunku do każdego udziału jaki nabył Wnioskodawca.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż sprzedaż nieruchomości - zarówno w części nabytej w 1994 r. jak i w części nabytej w 2000 r. - nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w tym przepisie, w konsekwencji nie skutkuje dla Wnioskodawcy obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacja dotyczy tylko Pana jako Wnioskodawcy. Nie wywołuje natomiast skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości. W związku z powyższym, w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez pozostałych właścicieli nieruchomości, winni Oni złożyć odrębne wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl