ITPB2/436-113/14/DSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 15 maja 2014 r.) oraz pismem z dnia 8 lipca 2014 r. (data wpływu 11 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 15 maja 2014 r. oraz w dniu 11 lipca 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 4 marca 2014 r. Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą. Otworzenie firmy rozważał już od dłuższego czasu analizując, skąd pozyskać kapitał na zakup towaru do swojego sklepu internetowego. Najlepszym rozwiązaniem pozyskania kapitału, w opinii Wnioskodawcy, była nieoprocentowana pożyczka od zamieszkałej w Kanadzie rodziny Jego żony.

Umowa została zawarta w dniu 1 marca 2014 r. na terytorium Kanady między J.C. (pożyczkodawcą) a Wnioskodawcą (pożyczkobiorcą) reprezentowanym przez pełnomocnika. Po zawarciu umowy na firmowe konto walutowe Wnioskodawcy wpłynęła w dniu 11 marca 2014 r. kwota 9.480,5 Euro.

Na początku kwietnia 2014 r. Wnioskodawca dowiedział się od przedstawiciela biura rachunkowego, w którym wykupił usługi, że w ciągu 14 dni od podpisania umowy powinien był zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%. Aby naprawić swoje niedopatrzenie, Wnioskodawca zapłacił podatek w wysokości 800 zł, wypełnił formularz p.c.c.-3 oraz załączył "zawiadomienie o popełnieniu czynu zabronionego" jako wyraz swojego czynnego żalu.

Ponadto Wnioskodawca informuje, że pieniądze w kwocie 9480,5 Euro będące przedmiotem opisanej przez Niego umowy pożyczki z Panem J.C., w chwili jej zawarcia znajdowały się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, a dokładnie w Kanadzie. Pieniądze te zostały przesłane na konto firmowe Wnioskodawcy po podpisaniu umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji opisanej powyżej Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

Według opinii Wnioskodawcy, z ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, z jej art. 1 ust. 4 pkt 2 wynika, że jeżeli umowa została zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pieniądze znajdowały się w Kanadzie, nie powinien On płacić podatku od czynności cywilnoprawnych. Na potwierdzenie swojego stanowiska wskazuje, że podobne stwierdzenie można znaleźć w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB2/436-436/08-2/MZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu, z zastrzeżeniem ust. 5, podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Umowa pożyczki będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego w niniejszym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł w dniu 1 marca 2014 r. na terytorium Kanady umowę pożyczki z Panem J.C. (pożyczkodawcą). Pieniądze w kwocie 9480,5 Euro będące przedmiotem tej umowy, w chwili jej zawarcia znajdowały się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (w Kanadzie) - wpłynęły na firmowe konto walutowe Wnioskodawcy dopiero w dniu 11 marca 2014 r.

Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stwierdzić należy, że opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.