ITPB2/436-101/10/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dokonała Pani sprzedaży części swoich udziałów w spółce z o.o. z kapitałem zagranicznym i udziałem Skarbu Państwa, mającej siedzibę na terytorium Polski. Nabywcą udziałów był zagraniczny współudziałowiec spółki - firma handlowa ze Szwecji. W podpisanej przez Panią umowie sprzedaży (sporządzonej w języku angielskim) zapisano, że wszelki opłaty i podatki ponosi sprzedający.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kto jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, niewiedza nie usprawiedliwia postępowania, jednak uważa, że postanowienia ustawy, służące również ochronie, są ważniejsze od postanowień podpisanej umowy. W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przeczytała Pani natomiast, że obowiązek podatkowy ciąży na kupującym, a nie sprzedającym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w pkt 1 lit. a) tego artykułu umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, a w myśl art. 4 pkt 1 przy umowie sprzedaży ciąży on na kupującym.

Obowiązek podatkowy zdefiniowany został w art. 4 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jest to wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawie podatkowej. Z treści powołanego przepisu wynika, że obowiązek podatkowy powstaje w warunkach przez prawo określonych, niezależnie od woli podmiotów temu obowiązkowi podlegających, czy też podmiotów ustawowo zobowiązanych do stosowania różnych środków jego realizacji. Dla jego powstania nie mają więc znaczenia czynniki subiektywne, jak np. wola czy świadomość podatnika.

Z pojęciem obowiązku podatkowego nierozerwalnie wiąże się pojęcie zobowiązania podatkowego. Zgodnie z art. 5 Ordynacji podatkowej jest to wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Z powyższego wynika, że zobowiązanie podatkowe ma charakter publicznoprawny dlatego też zarówno obowiązku podatkowego jak i odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe nie można wyprowadzać z umowy cywilnoprawnej, w konsekwencji nie można też skutecznie się z nich zwolnić w drodze czynności prawnej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro z treści powołanego przepisu art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika wprost, że w przypadku zawarcia umowy sprzedaży obowiązek podatkowy, ciąży na kupującym, to, niezależnie od treści zawartej przez Panią umowy obowiązek ten ciąży na nabywcy sprzedanych przez Panią udziałów w spółce z o.o., czyli firmie handlowej ze Szwecji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.