ITPB2/436-10/10/MK - Opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych pożyczki udzielonej przez podmiot prowadzący działalność w zakresie usług pośrednictwa finansowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2010 r. (data wpływu - 20 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni zawarła umowę pożyczki ze spółką "R." S.A. (dalej: pożyczkodawca, spółka-pożyczkodawca). Od umowy tej nie został zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnych. Natomiast z tytułu ustanowienia hipoteki kaucyjnej celem zabezpieczenia pożyczki pobrano ww. podatek w kwocie 19 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od umowy pożyczki powinien być zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnych, jeżeli przedmiotem działalności pożyczkodawcy są usługi pośrednictwa finansowego, co zostało uwzględnione w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne są zwolnione z podatku, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Spółka-pożyczkodawca jest płatnikiem podatku VAT, a w zakresie jej statutowej działalności znajdują się usługi pozostałego pośrednictwa finansowego, zakwalifikowane do grupy PKD 64.19, obejmujące udzielanie pożyczek, (zgodnie z odpisem KRS).

Usługi pośrednictwa finansowego są usługami, które ustawa o VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 określa w załączniku nr 4 do ustawy (poza wyjątkami opisanymi w podpunktach 1-9) jako usługi zwolnione z podatku VAT. Przy czym usługi te są klasyfikowane w kategorii 65-67 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. W PKD z 2004 r. pośrednictwo finansowe prowadzone przez podmioty inne niż banki znajduje się w grupie 65.12.B. W związku z powyższym, skoro usługa udzielania pożyczek jest wymieniona w klasyfikacjach statystycznych jako usługa pośrednictwa finansowego i nie mieści się w zakresie wyłączenia ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w załączniku Nr 4 do ustawy o VAT, będzie ona korzystała w całości ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Przedmiot działalności pożyczkodawcy wymieniony w odpisie z KRS opisuje usługi pośrednictwa finansowego nr PKD 64.19.Z, zgodnie z klasyfikacją statystyczną obowiązującą od 2007 r. Zakres działalności objęty numerem 64.19.Z jest tożsamy z zakresem objętym numerem PKD 65.12.B. Dlatego usługi świadczenia pożyczek przez spółkę-pożyczkodawcę są zwolnione z VAT na podstawie powołanych wyżej przepisów ustawy o VAT.

W konsekwencji udzielenie pożyczki Wnioskodawczyni podlega ustawie o VAT i na mocy tej ustawy jest usługą zwolnioną z VAT. Zatem zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa tej pożyczki jest zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) umowa pożyczki pieniędzy.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują czynności prawnych objętych opodatkowaniem, to w tej materii należy odwołać się do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 94 z późn. zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przepis art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, iż czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

Dla powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych istotne jest zatem to, aby w momencie zawarcia umowy jej przedmiot w postaci środków pieniężnych lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku znajdował się na terenie kraju, a w przypadku gdy znajduje się on za granicą, aby nabywca miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i jednocześnie czynność dokonana została na terytorium Polski.

Jeżeli zatem przedmiot umowy pożyczki znajduje się w chwili zawierania umowy w granicach Polski, wówczas umowa taka co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednakże na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 21 kwietnia 2010 r., nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zgodnie z definicją zawartą w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych użyte w tej ustawie określenie "podatek od towarów i usług" oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Analizując stan faktyczny trzeba mieć na względzie fakt, że w myśl art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych o wyłączeniu umowy pożyczki spod działania przepisów tej ustawy nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna z nich z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z tego podatku.

W kwestii skutków, jakie opisana czynność wywołuje na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, w interpretacji indywidualnej, znak: ITPP1/443-50/10/BJ, stwierdzono, że o ile usługa udzielenia pożyczki na rzecz Wnioskodawczyni została przyporządkowana do grupowania PKWiU ex 65-67 (usługi pośrednictwa finansowego), to stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 cyt. ustawy, przy czym korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy jako usługa wymieniona w poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

Jeżeli zatem spółka-pożyczkodawca z tytułu zawartej transakcji jest zwolniona z podatku VAT, to umowa pożyczki, nie podlega - co wynika z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - opodatkowaniu tym podatkiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.