ITPB2/4160-61/12/RS

W związku ze skargą z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu 25 września 2012 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 16 lipca 2012 r. znak: ITPB2/415-385/12/RS w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, doręczoną w dniu 20 lipca 2012 r. (data na zwrotnym potwierdzeniu odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) w związku z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), uwzględniając skargę w całości, zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 16 lipca 2012 r. znak: ITPB2/415-385/12/RS, uznając stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie testamentu z dnia 16 lipca 2007 r. otwartego w Sądzie Rejonowym w dniu 19 listopada 2008 r. spadek po zmarłej w dniu 23 października 2008 r. siostrze. Na mocy postanowienia uprawomocnionego w dniu 17 grudnia 2008 r. Wnioskodawczyni otrzymała całość spadku, w skład którego wchodziła m.in. nieruchomość gruntowa stanowiąca działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym, podpiwniczonym, piętrowym z poddaszem, murowanym o powierzchni użytkowej 562,42 m#178; - obiekt historycznej zabudowy. Wnioskodawczyni następnie sprzedała powyższą nieruchomość na rzecz Spółki aktem notarialnym z dnia 25 stycznia 2012 r. Zgodnie z § 3 tego aktu, przedmiotem sprzedaży było przeniesienie własności zabudowanej nieruchomości opisanej powyżej, tj. gruntu i budynku na nim posadowionego.

Wnioskodawczyni była zameldowana w ww. budynku nieprzerwanie na pobyt stały od 1960 r. do 21 marca 2011 r.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skorzysta z uprawnienia do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie całego dochodu uzyskanego ze sprzedaży nabytej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, czyli odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. W art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano dodatkowe warunki, które należy spełnić, aby skorzystać ze zwolnienia opisanego w zdaniu poprzednim, gdzie mowa jest o zastosowaniu tegoż zwolnienia do podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania zbycia nieruchomości (...) złoży oświadczenie we właściwym urzędzie skarbowym o spełnieniu warunków do zwolnienia. Ponieważ art. 21 ust. 21 odnosi się wyłącznie do zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a ustawy, stosując reguły wykładni celowościowej i systemowej, z uwzględnieniem postulatu racjonalnego ustawodawcy należy przyjąć, iż pojęcia "nieruchomość" i "budynek" używane są w tych przepisach stanowiąc desygnat tego samego pojęcia.

Według Wnioskodawczyni, skoro prawo podatkowe nie zawiera definicji legalnej "nieruchomości" dla celów podatku dochodowego, należy przyjąć takie znaczenie, jakie nadaje mu art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego. Co do zasady więc, budynek może być odrębną nieruchomością wyłącznie na podstawie przepisów szczególnych np. dotyczących użytkowania wieczystego. We wszystkich innych przypadkach budynek stanowi część składową gruntu, która nie może być przedmiotem odrębnego obrotu od gruntu, na którym jest posadowiony. Czynność prawna mająca za swój przedmiot przeniesienie własności budynku bez przeniesienia własności gruntu pod nim, byłaby sprzeczna z art. 58 Kodeksu cywilnego, a w konsekwencji sprzeczna również z art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zbycie dotyczyć może łącznie gruntu i budynku, który stanowi część składową nieruchomości. Tym samym przychód uzyskany ze zbycia wyłącznie budynku stanowiącego część składową gruntu nie byłby w ogóle objęty zwolnieniem (na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w związku z tym nie byłoby potrzeby ustanawiania zwolnienia dla takiego przychodu, natomiast przychód ze zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem, stanowiącym część składową gruntu przed upływem 5 lat od jej nabycia, nawet gdyby zbywca był zameldowany przez okres powyżej 12 miesięcy przed datą zbycia, byłby w całości objęty opodatkowaniem.

Wnioskodawczyni uważa, że przyjęcie takiej interpretacji prowadziłoby do dyskryminacji podatników znajdujących się w porównywalnej sytuacji definiowanej przez istotną, uzasadnioną i obiektywną cechę (por. wyrok TK z dnia 18 listopada 2008 r. sygn. akt P 47/07) poprzez zastosowanie wobec nich różnych zasad opodatkowania, co jest sprzeczne z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. W przedmiotowej sytuacji ową cechą relewantną było nie zameldowanie w budynku, który stanowi odrębny przedmiot własności od gruntu, na którym stoi, ale fakt zameldowania w zbywanym budynku przez okres co najmniej 12 miesięcy przed datą jego zbycia. W związku z powyższym, skoro wyróżnikiem grupy podatników, co do których powinny być stosowane te same zasady opodatkowania był fakt i długość okresu zameldowania, pozbawienie prawa do skorzystania ze zwolnienia podatkowego podatników, którzy byli właścicielami budynku stanowiącego część składową nieruchomości gruntowej spełniając jednocześnie warunek 12 miesięcznego okresu zameldowania przed zbyciem nieruchomości stanowi interpretację sprzeczną z wykładnią zarówno systemową (wewnętrzna spójność systemu prawa), celowościową (osiągnięcie celu regulacji, jakim było przeciwdziałanie spekulacyjnemu obrotowi nieruchomościami) jak i językową, gdyż jeden z elementów zwolnienia wskazany w art. 21 ust. 1 pkt 126 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do nieruchomości a nie do budynków, co należy uznać za racjonalne i nieprzypadkowe działanie ustawodawcy. W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawczyni - opierając się na wyżej wskazanej wykładni zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zarówno przychód ze sprzedaży budynku jak i gruntu, którego owy budynek stanowi część składową. Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazała, iż w przedmiotowej sytuacji, wartość gruntu i budynku nie została odrębnie wyceniona po pierwsze z uwagi na fakt stanowienia jednej gospodarczej całości przez budynek i grunt, po drugie z uwagi na to, iż stan techniczny nieruchomości oraz jej obciążenia i sposób wykorzystania był na tyle wyjątkowy, iż niemożliwym było znalezienie porównywalnej nieruchomości dla celów jej wyceny.

Wnioskodawczyni nadmienia, iż jej interpretacja prawna stanu faktycznego będącego przedmiotem wniosku jest zgodna zarówno z interpretacją przyjętą przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 26 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 416/10, ale przede wszystkim z uchwałą tego Sądu z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FPS 3/11. Oba orzeczenia zostały wydane w odpowiedzi na interpretację przepisów objętych tym samym stanem faktycznym i prawnym przez organ, do którego niniejszy wniosek jest kierowany.

W interpretacji indywidualnej z dnia 16 lipca 2012 r. znak ITPB2/415-385/12/RS Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, nie podzielił stanowiska Wnioskodawczyni stwierdzając, iż jedynie przychód ze sprzedaży budynku mieszkalnego może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych natomiast dochód uzyskany ze sprzedaży w części przypadającej na grunt - stanowiący różnicę pomiędzy przychodem określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi stosownie do art. 22 ust. 6d - podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem, pismem z dnia 24 lipca 2012 r. (data wpływu 27 lipca 2012 r.) Wnioskodawczyni wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W dniu 25 września 2012 r. do Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegow Gdańsku, w której Skarżąca wnosi o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej oraz zasadzenie kosztów postępowania w sprawie.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całoścido dnia rozpoczęcia rozprawy. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie,czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu zarzutów przedmiotowej skargi z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu do tutejszego organu 25 września 2012 r.) uwzględnia skargę w całości i zmienia zaskarżoną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków podatkowych jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

* odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

* zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie testamentu z dnia 16 lipca 2007 r. otwartego w Sądzie Rejonowym w dniu 19 listopada 2008 r. spadek po zmarłej w dniu 23 października 2008 r. siostrze. Na mocy postanowienia uprawomocnionego w dniu 17 grudnia 2008 r. Wnioskodawczyni otrzymała całość spadku, w skład którego wchodziła m.in. nieruchomość gruntowa stanowiąca działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym, podpiwniczonym, piętrowym z poddaszem, murowanym o powierzchni użytkowej 562,42 m#178; - obiekt historycznej zabudowy. Wnioskodawczyni następnie sprzedała powyższą nieruchomość na rzecz Spółki aktem notarialnym z dnia 25 stycznia 2012 r. Zgodnie z § 3 tego aktu, przedmiotem sprzedaży było przeniesienie własności zabudowanej nieruchomości opisanej powyżej, tj. gruntu i budynku na nim posadowionego.

Wnioskodawczyni była zameldowana w ww. budynku nieprzerwanie na pobyt stały od 1960 r. do 21 marca 2011 r.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W związku z powyższym do ustalenia skutków podatkowych dokonanej sprzedaży, zgodnie z treścią zacytowanego przepisu przejściowego, należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. - podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednakże stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. - wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

* jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a - d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Powyższe zwolnienie ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Jednakże zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy zmieniającej podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 1, oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

W tej sytuacji ze zwolnienia skorzystać może podatnik, który był zameldowany w zbywanym budynku lub lokalu mieszkalnym w okresie nieprzypadającym bezpośrednio przed dniem zbycia, gdyż każdy roczny okres zameldowania uprawnia do zwolnienia. Warunek zwolnienia spełniony jest także w sytuacji, gdy podatnik zameldowany był w okresach krótszych niż rok, ale w sumie zameldowanie trwało 12 miesięcy.

Wobec powyższego skorzystanie ze zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia łącznie przez podatnika dwóch warunków:

* zameldowania na pobyt stały w zbywanym budynku przez okres nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,

* złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia w określonym terminie od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości.

Jednocześnie, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji budynku mieszkalnego ani też definicji nieruchomości. W związku z tym, w celu ustalenia zakresu przedmiotowego zwolnienia należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Zgodnie z art. 48 ww. Kodeksu z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z cytowanych przepisów wynika zatem, że budynki, co do zasady, są częścią składową gruntu, i nie mogą być samodzielnym przedmiotem zbycia.

Odpłatne zbycie budynku mieszkalnego stanowiącego część składową nieruchomości gruntowej mieści się zatem w dyspozycji art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest więc kwalifikowane jako odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Poza tym, uwzględniając konstrukcję przepisów ustawowych regulujących przedmiotowe zwolnienie, uznać należy, iż "zbycie budynku mieszkalnego", o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a ustawy koresponduje z pojęciem "nieruchomości" powołanym w art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

W konsekwencji, zwolnienie z opodatkowania wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., obejmuje przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, tj. gruntu i stanowiącego jego część składową budynku mieszkalnego.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym, cały przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia w 2012 r., nabytej w 2008 r. nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w którym Wnioskodawczyni była zameldowana nieprzerwanie na pobyt stały od 1960 r. do 21 marca 2011 r., korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy dopełnieniu warunku złożenia oświadczenia wskazanego w art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

Jednocześnie - stosownie do art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - stwierdza się, że w niniejszej sprawie nie miało miejsca działanie organu bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.