ITPB2/415-996/09/IL - Opodatkowanie przychodu uzyskanego przez sędziego za sędziowanie na meczach piłki ręcznej i siatkowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2009 r. (data wpływu 2 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego przez sędziego za sędziowanie na meczach piłki ręcznej i siatkowej - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego przez sędziego za sędziowanie na meczach piłki ręcznej i siatkowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od 1 stycznia 2009 r. od wypłaconego wynagrodzenia (o którym mowa w art. 13 pkt 2) osobom niebędącymi pracownikami i od kwot nieprzekraczających 200 zł miesięcznie z tego samego tytułu jest potrącany zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18 % przychodu.

Wypłacane wynagrodzenia stanowią ekwiwalenty dla sędziów piłki ręcznej i siatkowej. Z ww. sędziami Wnioskodawca nie zawiera umowy, a podstawą wypłaty jest rachunek za sędziowanie wystawiony przez określony związek sportowy. Wypłacone delegacje sędziowskie w większości przypadków nie przekraczają kwoty 200 zł. Wypłata wynagrodzenia następuje gotówką (z podjętej zaliczki) po zakończonym meczu. Danego sędziego do sędziowania deleguje związek okręgowy. Jeżeli jest to pierwszy rachunek w danym miesiącu to jest naliczany ryczałt w wysokości 18 % aż do momentu, gdy dokonane danej osobie w tym miesiącu wypłaty osiągną kwotę 200 zł (często ta sama osoba sędziuje w danym miesiącu tylko jeden raz). Po przekroczeniu kwoty 200 zł podatek pobierany jest na zasadach określonych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale tylko począwszy od tej delegacji, na podstawie której dokonana wypłata powoduje, że łączna suma dotychczas dokonanych wypłat w danym miesiącu przekracza 200 zł. Z sędziami nie są zawierane umowy i nie jest znana kwota wynagrodzenia za sędziowanie dla jednej osoby, która podlega wypłacie w danym miesiącu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy po dokładnym przeanalizowaniu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stosowaniu tego przepisu w 2009 r., nie jest w stanie od wynagrodzenia wypłaconego sędziom obliczyć zryczałtowany podatek, a po przekroczeniu kwoty 200 zł według zasad określonych w art. 41 ust. 1 ww. ustawy. Wnioskodawca uważa, iż nie są spełnione łączne warunki określone w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy, a przede wszystkim ten, iż nie są zawierane umowy z sędziami i nie jest znana miesięczna kwota wypłaconych wynagrodzeń. Wnioskodawca podnosi również, iż należy przeliczyć wynagrodzenie otrzymane za cały rok dla jednej osoby i różnicę wykazać w wystawionym PIT-11 za 2009 r. a wszystkie przekazane w ciągu roku zaliczki do urzędu skarbowego wykazać w rocznej deklaracji PIT-4 r. Wnioskodawca wskazuje, iż z uwagi na to, że czasami sędziowie przyjeżdżają tylko jeden raz, aby sędziować mecz, więc nie ma możliwości dokonania innej korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy zostały określone źródła przychodów, do których należy działalność wykonywana osobiście.

Do tej kategorii przychodów, stosownie do treści art. 13 pkt 2 ww. ustawy, należą przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18 % przychodu. Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu. Płatnik przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca wykonując obowiązki płatnika wypłaca sędziom ekwiwalent pieniężny za sędziowanie. Z sędziami nie są zawierane umowy i nie jest znana miesięczna kwota należnego wynagrodzenia za sędziowanie dla jednej osoby. Podstawą wypłaty jest rachunek za sędziowanie wystawiony przez określony Związek Sportowy. Wypłacone delegacje sędziowskie w większości przypadków nie przekraczają kwoty 200 zł. Wyplata wynagrodzenia następuje gotówką (z podjętej zaliczki) po zakończonym meczu.

Po wprowadzeniu od dnia 1 stycznia 2009 r. zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18 % przychodu Wnioskodawca wypłacając ekwiwalenty sędziowskie, które w danym miesiącu nie przekraczają 200 zł pobiera podatek zryczałtowany w wysokości 18 % bez uwzględniania kosztów uzyskania przychodu. Jeżeli kwota wypłaconych należności przekracza w danym miesiącu 200 zł, to pobierana jest zaliczka na podatek dochodowy według skali, tj. na zasadach ogólnych.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

Przepis ten może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9 cyt. ustawy, zatem przy spełnieniu wskazanych warunków mógłby obejmować również dochody o których mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy.

Ponadto, mimo iż Wnioskodawca nie zawiera żadnych umów (np. zlecenia, o dzieło) z sędziami, to jednak wypłaca im ekwiwalent, za sędziowanie konkretnego meczu. Zatem zostaje sędziemu zlecone wykonanie określonych czynności. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem miałby zastosowanie w analizowanym przypadku. Jednakże skoro zlecenie to nie określa jaka kwota należności przysługuje im miesięcznie to nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania opodatkowania zryczałtowanego w oparciu o przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych również w przypadku nie przekroczenia miesięcznie kwoty 200 zł.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Stosownie natomiast do treści art. 42 ust. 1a cyt. ustawy - w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11) (art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Wobec powyższego, od całości wypłat dokonanych w poszczególnych miesiącach Wnioskodawca powinien obliczyć należne zaliczki na podatek dochodowy, natomiast w deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R oraz informacji PIT-11 jako zaliczki pobrane w poszczególnych miesiącach (w PIT-11 w pozycji "zaliczka pobrana przez płatnika") wykazać w łącznej kwocie zarówno kwoty pobranego w tych miesiącach zryczałtowanego podatku dochodowego oraz zaliczek na podatek dochodowy.

Końcowo wskazać należy, że powyższe kwoty nie powinny zostać wykazane w deklaracji PIT-8AR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.