ITPB2/415-988/10/ENB - Skutki podatkowe sfinansowania przez spółkę kosztów wyjazdu studyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2010 r. (data wpływu 25 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania przez Spółkę kosztów wyjazdu studyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania przez Spółkę kosztów wyjazdu studyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka realizuje inwestycję polegającą na budowie, a w przyszłości eksploatacji terminalu do odbioru i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego. Zgodnie z uchwałą Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 2008 r. budowa Terminalu została uznana za inwestycję strategiczną dla interesu Rzeczypospolitej Polskiej, zgodną zwłaszcza z postulatem dywersyfikacji źródeł i dróg dostaw gazu ziemnego oraz zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego i gospodarczego państwa. Dnia 24 kwietnia 2009 r. Sejm przyjął ustawę o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego, która określa zasady przygotowania, realizacji i finansowania inwestycji w zakresie Terminalu wymaganych ze względu na istotny interes bezpieczeństwa państwa oraz inwestycji towarzyszących.

Do końca 2009 r. trwały prace nad projektem technicznym Terminalu, a także procedury wyboru wykonawców, ubiegania się o stosowne decyzje środowiskowe i pozwolenia budowlane. Ponadto Spółka zawarła szereg porozumień mających istotne znaczenie zarówno w trakcie trwania przedsięwzięcia inwestycyjnego, jak i przyszłej działalności operacyjnej Terminalu. Zgodnie z przyjętymi przez Spółkę założeniami, Terminal zostanie oddany do eksploatacji 30 czerwca 2014 r..

Budowa Terminalu to pierwsza tego typu inwestycja realizowana w tej części Europy. O lokalizacji przedsięwzięcia zadecydował szereg czynników w tym, m.in.: uregulowana sytuacja prawna gruntów pod budowę terminalu, koszty, krótsza droga transportu, a także zwiększone zapotrzebowanie na gaz w regionie północno-zachodnim kraju. Terminal powstanie na terenie, który od dawna przeznaczony jest na rozwój portu, w bezpiecznej odległości od granicy strefy uzdrowiskowo-turystycznej i zabudowań mieszkalnych.

Lokalizacja inwestycji niesie ze sobą wiele korzyści. Dochody z podatków i stałe wpływy dla portu z tytułu świadczenia usług związanych z obsługą gazowców przyczynią się do rozwoju gospodarczego zarówno miasta, jak i regionu. Powstaną nowe miejsca pracy, a ponadto utworzone zostanie Europejskie Centrum Szkolenia, które będzie kształcić przyszłych specjalistów w tej dziedzinie. Jednocześnie, inwestycja podniesie rangę również na arenie międzynarodowej, co będzie dodatkowym czynnikiem przyciągających kolejnych inwestorów.

Terminal został zaprojektowany zgodnie z normami europejskimi i przy uwzględnieniu najnowszych rozwiązań technologicznych zapewniających najwyższy poziom bezpieczeństwa dla otoczenia i ludzi. Oznacza to, iż w przypadku ewentualnej awarii instalacja jest natychmiast odcinana, co zapewnia maksymalne ograniczenie ewentualnego wycieku. W razie jednak ewentualnego wycieku nie stanowi zagrożenia dla środowiska, gdyż odparowuje i rozrzedza się w powietrzu. Technologia, która znajdzie zastosowanie przy konstrukcji zbiorników została już z powodzeniem wykorzystana przy budowie terminali w Barcelonie (Hiszpania), Zeebrugge (Belgia) i Bostonie (USA). Doświadczenia tych miast potwierdzają, że inwestycje są bezpieczne dla mieszkańców i nie pogarszają warunków ich życia.

W związku z prowadzonym przedsięwzięciem inwestycyjnym Spółka podjęła liczne kroki mające na celu upowszechnienie wiedzy na temat budowy i funkcjonowania Terminalu, a także zaangażowała się w działalność na rzecz lokalnej społeczności. W tym celu zorganizowano spotkanie z mieszkańcami osiedla Warszów w sąsiedztwie, którego realizowana jest inwestycja, a także uruchomiono dyżury informacyjne. Przedstawiciele Spółki spotkali się także z dyrektorami placówek oświatowych, oraz przeprowadzili debatę z udziałem Prezydenta Miasta i gimnazjalistów.

Powyższe działania spotkały się z dużym zainteresowaniem, lecz ze względu na unikatowość przedsięwzięcia nie rozwiały wszystkich wątpliwości związanych z budową i przyszłym funkcjonowaniem Terminalu. Zgodnie z badaniem opinii przeprowadzonym na zlecenie Spółki przez specjalistyczny podmiot co czwarty zapytany mieszkaniec przeciwny był realizowanej inwestycji. Z udzielonych odpowiedzi wynikało, iż pomimo szeroko zakrojonej kampanii informacyjnej przeprowadzonej przez Spółkę obawy dotyczą przede wszystkim zagrożenia awarią, wypadkami i zanieczyszczeniem środowiska. Przeciwnicy inwestycji zapowiedzieli podjęcie szeregu działań o charterze społecznym i administracyjnym, mających na celu powstrzymanie realizacji budowy Terminalu.

W związku z powyższym, w celu przybliżenia informacji o funkcjonowaniu Terminalu oraz rozwiania wszelkich wątpliwości z tym powstających, Spółka zdecydowała się zorganizować wyjazd studyjny do Sines (Portugalia), miejscowości, w której zlokalizowany jest podobny gazoport. Celem wyjazdu było zapoznanie osób w nim uczestniczących z wyglądem terminalu, stosowaną w nim technologią i zabezpieczeniami, a także wpływem terminalu na życie mieszkańców oraz na otoczenie. Zamiarem Spółki było przekonanie przedstawicieli, iż realizowana inwestycja nie pogorszy warunków ich życia, lecz przyczyni się do poprawy sytuacji gospodarczej miasta i regionu. Organizację wyjazdu Spółka powierzyła podmiotowi zewnętrznemu, który obciążył Spółkę kosztami przelotu, zakwaterowania i wyżywienia zaproszonych gości.

Wyjazd odbył się w dwóch turach, a jego uczestnikami były następujące grupy osób:

Ponadto w wyjeździe uczestniczyli wysłani w tym celu w podróż służbową pracownicy Spółki oraz osoby zatrudnione w podmiocie zewnętrznym, który świadczył usługę organizacji wyjazdu. Program wyjazdu przedstawiał się w obu przypadkach podobnie i przebiegał w następujący sposób: zbiórka i przejazd autokarem do Berlina; wylot z Berlina do Lizbony (z przesiadką w Monachium); przylot do Lizbony - lunch i spacer; podróż do Sines; przyjazd do Sines i zakwaterowanie w hotelu; kolacja i nocleg w hotelu; śniadanie w hotelu; spotkanie na terminalu w Sines; lunch, czas wolny; spotkanie w Urzędzie Miasta; czas wolny; nocleg (kolacja i śniadanie); wykwaterowanie i transfer na lotnisko w Lizbonie; wylot z Lizbony do Berlina, przejazd autokarem z Berlina.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość wyjazdu studyjnego do Sines nie stanowi dla osób uczestniczących w takim wyjeździe jakiegokolwiek przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku, pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy, wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W świetle przytoczonych przepisów uznać należy, iż w związku z faktem, iż pracownicy Spółki odbywali podróż służbową w ramach pełnionych obowiązków służbowych w ramach stosunku pracy, koszty ponoszone przez Spółkę z tytułu wyjazdy studyjnego do Sines w przypadku pracowników Spółki co do zasady stanowią przychód ze stosunku pracy, aczkolwiek świadczenia te będą korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy.

Odnośnie natomiast pozostałych uczestników wyjazdu, Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast stosownie do art. 20 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W świetle powyższych przepisów, zdaniem Spółki, należy rozważyć czy wartość wyjazdu studyjnego stanowi dla uczestniczących w nim osób fizycznych nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Określając istotę nieodpłatnego świadczenia należy zwrócić uwagę na fakt, iż kwestia ta była wielokrotnie przedmiotem orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. Wyroki, których treść Spółka przytacza zostały wydane na gruncie art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże, zdaniem Spółki, zachowują one swoją aktualność również w odniesieniu do osób fizycznych.

Zgodnie z Uchwałą Składu Siedmiu Sędziów NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. FPS 9/02 " (...) pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" (...) ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu /działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zgodnie natomiast z wyrokiem NSA z dnia 12 grudnia 2008 r., sygn. II FSK 1361/07 " (...) pojęcie przysporzenia majątkowego musi być powiązane jako konstytuujące pojęcie nieodpłatnego świadczenia z uzyskaniem przez podatnika korzyści niezwiązanej z wydatkami, kosztami, zaoszczędzeniem wydatków, które mogą być powiązane także z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia (odsetek, prowizji, opłat itp.)" oraz " (...) dla uznania świadczenia za odpłatne czy nieodpłatne nie ma przesądzającego znaczenia to czy beneficjent płaci za nie wynagrodzenie czy nie, ale to czy czynność ta ma charakter czynności przysparzającej a wiec takiej na podstawie, której strona dokonująca przysporzenie majątkowe otrzymuje czy ma otrzymać w zamian korzyść majątkową". Jednocześnie, w wyroku NSA z dnia 14 maja 1998 r., sygn. SA/Sz 1305/97, Sąd wskazał, iż "przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa."

W świetle wskazanych orzeczeń należy wyróżnić następujące elementy, które powinny wystąpić, aby można było mówić o nieodpłatnym świadczeniu:

* świadczeniobiorca odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć trwałe przysporzenie majątkowe,

* korzyść nie jest w żaden sposób związana z wydatkami, kosztami, zaoszczędzeniem wydatków;

* korzyść jest odniesiona kosztem innego podmiotu,

* korzyść ma konkretny wymiar finansowy, świadczenie ma nieodpłatny charakter, a zatem nie może wiązać się z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika.

Zdaniem Spółki, mając na uwadze powyższe, wartość uczestnictwa w wyjeździe studyjnym do Sines nie stanowi dla zaproszonych gości nieodpłatnego świadczenia na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie otrzymują oni jakiegokolwiek trwałego przysporzenia majątkowego. W ocenie Wnioskodawcy, uczestniczące w wyjeździe osoby, jako przedstawiciele władz i mieszkańców, działały w tzw. czynie społecznym, gdyż nie zostały one zaproszone jako osoby prywatne, lecz wyłącznie z racji pełnienia określonych funkcji obywatelskich. W sytuacji przedstawionej przez Spółkę, po stronie uczestników wyjazdu nie tylko nie doszło do przyrostu w posiadanym majątku, lecz wprost przeciwnie, zaproszone osoby na prośbę Spółki poświęciły swój własny czas, po to by przekonać się do realizacji inwestycji i pomóc załagodzić powstałe na tym tle konflikty i niepokoje społeczne. Tym samym, uczestnicy wyjazdu nie zaspokajali własnych potrzeb osobistych, lecz brali w nim udział na zasadzie czynu społecznego w celu uzyskania wiedzy dotyczącej funkcjonowania terminalu, która następnie była przekazywana mieszkańcom.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że część uczestników wyjazdu została wysłana do Sines przez swoich pracodawców w ramach podróży służbowej. Część zaproszeń do udziału w wyprawie nie była bowiem adresowana do konkretnych radnych, urzędników, czy dziennikarzy, lecz przekazana zatrudniającym ich podmiotom, które we własnym zakresie dokonały wyboru osób uczestniczących w wyjeździe, tym samym Wnioskodawca w takim przypadku nie miał żadnego wpływu, na to które konkretnie osoby będą brać udział w wyjeździe. Skoro osoby te nie mają obowiązku pokrywania kosztów związanych z podróżą służbową, to nie można przyjąć, iż w przypadku, gdy inny podmiot ponosi za pracodawcę koszty takiej podróży, po stronie zatrudnionego powstanie przysporzenie majątkowe.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w prawomocnym wyroku WSA z dnia 30 marca 2010 r., sygn. III SA/Wa 1923/09 odnoszącym się do sytuacji, w której koszty szkoleń pracowniczych poniesione zostały przez inny podmiot niż pracodawca. Zdaniem Sądu "fakt, iż koszty szkolenia mającego na celu przekazanie informacji związanej z użytkowaniem technologicznie zaawansowanego sprzętu medycznego, wykorzystywanego lub mającego być wykorzystywanym w placówce medycznej, ponosi Skarżąca, a nie placówka medyczna zatrudniająca lekarza nie może oznaczać, iż po stronie pracownika następuje przysporzenie majątkowe z tytułu uczestnictwa w takim szkoleniu. Przyjęcie takiej koncepcji, (...) oznaczałoby, iż o tym, że koszty szkoleń stanowią przychód pracowników decyduje źródło finansowania tych szkoleń bez względu na to, że pracownicy wyznaczani są na szkolenia przez ich pracodawców, a celem szkolenia jest przekazanie wiedzy w zakresie obsługi sprzętu wykorzystywanego lub mającego być wykorzystywanym w ich miejscu pracy. Skoro lekarze jako pracownicy nie mają obowiązku ponoszenia kosztów własnych szkoleń związanych z zatrudnieniem u swojego pracodawcy, to nie można twierdzić, że inny podmiot ponosi za nich koszt finansowy z tytułu uczestnictwa w szkoleniu, a co w rezultacie powoduje powstanie po ich stronie przysporzenia majątkowego. W związku z powyższym brak jest podstaw do przyjęcia, iż w przedstawionym stanie faktycznym lekarze zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, wyznaczani przez swoich pracodawców uzyskują przychód od Skarżącej z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy."

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy, nawet w przypadku, gdyby uznać, iż wartość wyjazdu studyjnego do Sines stanowi dla gości zaproszonych przez Spółkę przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (co jednak zdaniem Spółki jest bezzasadne z uwagi na argumenty przytoczone powyżej), Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w takiej sytuacji zastosowanie znalazłoby zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy. Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13, zgodnie z którym przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Mając na uwadze powyższe, Spółka podkreśla, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy niż w przypadku pracowników, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami. Zdaniem Spółki dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia nie jest konieczne, by pomiędzy świadczeniobiorcą, a świadczeniodawcą występował jakikolwiek stosunek prawny, co znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku WSA z dnia 28 października 2009 r., sygn. I SA/Op 296/09, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 grudnia 2009 r., sygn. IBPBII/1/415-828/09/AŻ, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lutego 2009 r., sygn. IBPBII/1/415-114/08/MK, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2008 r., sygn. PPB1/415-1012/08-9/AŻ, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2008 r., sygn. IPPB2/415-1326/08-3/MK.

W świetle wskazanych powyżej interpretacji, zdaniem Wnioskodawcy, nawet w przypadku, gdyby uznać, iż wartość wyjazdu studyjnego do Sines stanowi dla gości zaproszonych przez Spółkę przychód podlegający opodatkowaniu (co jak zdaniem Wnioskodawcy, jest bezzasadne z uwagi na argumenty przytoczone powyżej), to i tak świadczenia te podlegałyby zwolnieniu w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostały spełnione odpowiednie przesłanki, tj.:

* koszty poniesione w związku z organizacją wyjazdu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów uczestników wyjazdu, oraz

* koszty te zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez Spółkę.

Zaproszeni przez Spółkę goście nie zaliczyli wskazanych wydatków do swoich kosztów podatkowych. Zdaniem Wnioskodawcy spełniona jest także druga z przesłanek, gdyż zorganizowanie wyjazdu studyjnego do Sines miało na celu osiągniecie przychodów oraz zachowanie/zabezpieczenie źródła przychodów.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż wartość uczestnictwa w wyjeździe studyjnym do Sines nie stanowi nieodpłatnego świadczenia dla uczestników, a zatem w przedstawionym stanie faktycznym po stronie osób biorących udział w wyjeździe nie powstanie jakikolwiek przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie odpowiedzi na drugie z zadanych pytań, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w związku z faktem, iż brak jest jakiegokolwiek przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie uczestników wyjazdu studyjnego, Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia PIT-8C.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jako że, zdaniem Wnioskodawcy w świetle przytoczonych w odpowiedzi na pytanie 1 argumentów wartość uczestnictwa w wyjeździe studyjnym do Sines nie stanowi dla uczestników przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia oraz przekazywania informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C) na podstawie zacytowanego powyżej przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta, natomiast stosownie do pkt 9 źródłem przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zawierają m.in. postanowienia art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem do innych źródeł należy zaliczyć m.in. wartość świadczenia w postaci sfinansowania przez Wnioskodawcę osobom nie będącym pracownikami wyjazdu zagranicznego.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

Z przepisu art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy są między innymi przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Spółka realizuje na terenie inwestycję polegającą na budowie, a w przyszłości eksploatacji terminalu do odbioru i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego. W celu przybliżenia informacji o funkcjonowaniu Terminalu oraz rozwiania wszelkich wątpliwości z tym powstających, Spółka zdecydowała się zorganizować wyjazd studyjny do Sines (Portugalia), miejscowości, w której zlokalizowany jest podobny gazoport. Celem wyjazdu było zapoznanie osób w nim uczestniczących z wyglądem terminalu, stosowaną w nim technologią i zabezpieczeniami, a także wpływem terminalu na życie mieszkańców oraz na otoczenie. Zamiarem Spółki było przekonanie przedstawicieli, iż realizowana inwestycja nie pogorszy warunków ich życia, lecz przyczyni się do poprawy sytuacji gospodarczej miasta i regionu. Organizację wyjazdu Spółka powierzyła podmiotowi zewnętrznemu, który obciążył Spółkę kosztami przelotu, zakwaterowania i wyżywienia zaproszonych gości.

Wyjazd odbył się w dwóch turach, a jego uczestnikami były osoby zaproszone imiennie przez Spółkę, osoby zatrudnione w Urzędzie Miasta, radni wybrani przez Przewodniczącego Rady, przedstawiciele Rady Miasta i Młodzieżowej Rady Miasta wybrani przez Przewodniczącego Rady Miasta, mieszkańcy, dziennikarze.

Ponadto w wyjeździe uczestniczyli wysłani w tym celu w podróż służbową pracownicy Spółki oraz osoby zatrudnione w podmiocie zewnętrznym, który świadczył usługę organizacji wyjazdu. Program wyjazdu obejmował zbiórkę i przejazd autokarem do Berlina; wylot z Berlina do Lizbony (z przesiadką w Monachium); przylot do Lizbony - lunch i spacer; podróż do Sines; przyjazd do Sines i zakwaterowanie w hotelu; kolację i nocleg w hotelu; śniadanie w hotelu; spotkanie na terminalu w Sines; lunch, czas wolny; spotkanie w Urzędzie Miasta; czas wolny; nocleg (kolacja i śniadanie); wykwaterowanie i transfer na lotnisko w Lizbonie; wylot z Lizbony do Berlina, przejazd autokarem z Berlina.

Podsumowując powyższe rozważania należy stwierdzić, że wartość świadczenia otrzymanego przez pracowników w związku ze sfinansowaniem przez Spółkę podroży służbowej (wyjazdu studyjnego i opłacenie np. wyżywienia, kosztów przejazdów oraz zakwaterowania) stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy, który jednakże korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na zasadach wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy.

W zakresie opodatkowania świadczeń otrzymywanych przez osoby nie będące pracownikami Spółki należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione między innymi w celu osiągnięcia przychodów

W związku z powyższym, w przypadku osób nie będących pracownikami Wnioskodawcy wartość świadczenia otrzymanego od Wnioskodawcy w postaci sfinansowania wyjazdu studyjnego i opłacenia np. wyżywienia, kosztów przejazdów oraz zakwaterowania stanowi przychód z innych źródeł, który jednakże może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na zasadach wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji gdy cała wartość świadczenia korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia osobom nie będącym pracownikami Spółki informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych wynikający z treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.