ITPB2/415-971/09/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu 26 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lutego 2010 r. (data wpływu 15 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 9 lutego 2010 r. (data wpływu 15 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Organizacja Związkowa otrzymała pisemną prośbę o zapomogę od swojego członka. Prośba ta uzasadniana była tym, że zapomoga jest niezbędna na zakup odzieży zimowej i obuwia zimowego dla dzieci w wieku 1,5 roku oraz 3, 9 i 11 lat. Związana była ona natomiast z jego trudną sytuacją materialną - niepracująca żona, bez prawa do zasiłku. W związku z powyższym Organizacja Związkowa podjęła uchwałę o udzieleniu zapomogi, która została wypłacona w kwocie 500 zł. Dodatkowo Wnioskodawca podaje, że udzielanie zapomóg jest jednym z celów statutowych Organizacji Związkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do udzielonej zapomogi ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy w opisanym stanie faktycznym zniszczenie (zużycie) odzieży zimowej dzieci można nazwać zdarzeniem losowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ ustawodawca nie zdefiniował pojęcia "zdarzenie losowe", należy je rozumieć zgodnie ze znaczeniem, jakie ma ono w języku potocznym. W przypadku udzielenia zapomogi przez Wnioskodawcę uznano, że takie zdarzenie miało miejsce. Zniszczenie i znoszenie odzieży zimowej dzieci oraz brak możliwości znalezienia pracy przez żonę członka Organizacji jest zdarzeniem losowym w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy. Nie można bowiem określić i przewidzieć daty pewnej używalności oraz trwałości odzieży. Nie można również przewidzieć daty znalezienia pracy przez żonę członka Organizacji, jak również nie można było przewidzieć tego, że przez tak długi czas nie będzie mogła znaleźć pracy. W związku z powyższym uznano, że przedstawione zdarzenie posiada cechy zdarzenia losowego, ponieważ było ono nieprzewidywalne i niezależne od woli człowieka. Ponadto bezpośrednio dotknęło ono członka Organizacji Związkowej, który jako głowa rodziny i jedyna pracująca w niej osoba, musi zapewnić jej byt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym z określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych źródeł przychodów są wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 9 "inne źródła". W myśl art. 20 ust. 1 za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, iż podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być - co do zasady - takie czynności, w wyniku których po stronie osoby fizycznej następuje przysporzenie majątkowe.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79.

W powołanym powyżej przepisie ustawodawca wymienił przypadki, których wystąpienie umożliwia zwolnienie zapomogi z podatku dochodowego. Tak więc ze zwolnienia korzystają zapomogi otrzymane w związku z zaistnieniem określonych sytuacji, tj.:

* indywidualnego zdarzenia losowego,

* klęski żywiołowej,

* długotrwałej choroby,

* śmierci.

Zarówno powołany wyżej przepis jak również inne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "zdarzenie losowe". W orzecznictwie podatkowym wskazuje się, że w sytuacji, gdy w prawie podatkowym termin użyty w przepisach nie jest bliżej określony to wykładnia takiego pojęcia winna odbywać przy zastosowaniu wykładni językowej lub zgodnie ze znaczeniem jakie ma ono w języku potocznym.

Mając powyższe na uwadze, pod pojęciem "indywidualnego zdarzenia losowego" można rozumieć wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności, jak np. kradzieże, włamania, zniszczenie domu lub mieszkania spowodowane zalaniem wodą lub pożarem, nieszczęśliwe wypadki powodujące uszczerbek na zdrowiu itp.

Należy przy tym zauważyć, że cechą charakterystyczną zapomogi jest, że jest to świadczenie jednorazowe mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z różnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej, a podstawą do zastosowania zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych jest stwierdzenie faktu wystąpienia określonego zdarzenia.

Podmiot wypłacający zapomogę powinien każdorazowo oceniać, czy przesłanki do jej otrzymania przez podatnika mieszczą w przypadkach wymienionych w tym przepisie oraz czy kwota zapomogi nie przekracza wskazanego limitu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Organizacja Zakładowa wypłaciła swojemu członkowi, na jego prośbę, zapomogę pieniężną w wysokości 500 zł, z przeznaczeniem na zakup zużytej i zniszczonej odzieży i obuwia zimowego dla dzieci. Prośba członka Organizacji motywowana była trudną sytuacją finansową, związaną z brakiem możliwości znalezienia pracy przez żonę członka Organizacji. Biorąc powyższe pod uwagę oraz uwzględniając przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że przedmiotowej zapomogi nie można uznać za przyznaną w związku z zaistnieniem zdarzenia losowego, czyli nagłego, niespodziewanego, pojedynczego zdarzenia wywołanego przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności. Podlegać ona będzie zatem opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na Wnioskodawcy spoczywać będą więc obowiązki wynikające z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.