ITPB2/415-968/13/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń dokonywanych na rzecz radnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń dokonywanych na rzecz radnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina ponosi wydatki związane z pokryciem kosztów szkoleń radnych Rady Miejskiej. Radni uczestniczą w szkoleniach z zakresu pełnienia obowiązków radnego jako członka organu gminy, jak też z zakresu zadań i kompetencji Gminy, jako jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną w dniu 16 października 2009 r. w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy znak ITPB2/415-649/09/MU, Gmina traktuje koszt szkolenia jako nieodpłatne świadczenie, które kwalifikuje się jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, niepodlegający zwolnieniu od podatku (art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

W związku z powyższym Gmina jako płatnik pobiera od radnych zaliczkę na podatek dochodowy. Do wyżej wymienionego świadczenia stosuje miesięczne koszty uzyskania przychodów w kwocie 111,25 zł, a następnie odprowadza kwotę pobranej zaliczki na podatek dochodowy na rachunek urzędu skarbowego.

Ponadto, w związku z uczestnictwem w szkoleniach radnym zwracane są koszty podróży służbowej oraz delegacje, przy uwzględnieniu kwoty wolnej od podatku, tj. 2.280 zł miesięcznie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 cytowanej ustawy.

W miesiącu listopadzie 2013 r. Gmina planuje zorganizowanie dwudniowego wyjazdu na szkolenie, w którym udział wezmą radni Rady Miejskiej oraz kilku pracowników urzędu.

Organizacja szkolenia ze strony Gminy polegać będzie na zakupie usługi transportowej od lokalnej firmy przewozowej dla uczestników szkolenia, zapewnieniu uczestnikom noclegu oraz wyżywienia. Za wykonanie ww. usług firmy wystawią na Gminę faktury VAT lub rachunki. Radni z tego tytułu nie poniosą żadnych wydatków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszty poniesione przez gminę w postaci usługi transportowej, noclegów, wyżywienia będą stanowić dla radnych przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia.

2. Jak obliczyć wysokość nieodpłatnych świadczeń przypadających na każdego z radnych za poszczególne usługi.

3. Czy należy naliczyć każdemu radnemu uczestniczącemu w szkoleniu podatek dochodowy i odprowadzić do urzędu skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie półtorakrotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 79, poz. 431 z późn. zm.). Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość diet przysługujących radnemu w ciągu miesiąca, uwzględniając liczbę mieszkańców gminy, przy czym kwota wymieniona w ust. 6 oznacza maksymalną wysokość diet w gminach o największej liczbie mieszkańców (art. 25 ust. 6 i 7 ustawy o samorządzie gminnym).

W myśl art. 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2000 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (Dz. U. Nr 66, poz. 800 z późn. zm.), z tytułu podróży służbowej przysługują:

Z powołanych przepisów ustawy o samorządzie gminy i wydanych na jej podstawie rozporządzeń wynika, że właściwe przepisy przewidują jedynie możliwość ustanowienia dla radnych diet i zwrot kosztów podróży służbowej. Nie dopuszczają w tym zakresie żadnych innych rekompensat, czy też finansowania innych wydatków dokonywanych na rzecz radnych.

W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - należy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina ponosi wydatki związane z pokryciem kosztów szkoleń radnych Rady Miejskiej. Radni uczestniczą w szkoleniach z zakresu pełnienia obowiązków radnego jako członka organu gminy, jak też z zakresu zadań i kompetencji Gminy, jako jednostki samorządu terytorialnego.

Gmina traktuje koszt szkolenia jako nieodpłatne świadczenie, które kwalifikuje się jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, niepodlegający zwolnieniu od podatku (art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

W związku z powyższym Gmina jako płatnik pobiera od radnych zaliczkę na podatek dochodowy. Do wyżej wymienionego świadczenia stosuje miesięczne koszty uzyskania przychodów w kwocie 111,25 zł, a następnie odprowadza kwotę pobranej zaliczki na podatek dochodowy na rachunek urzędu skarbowego.

Ponadto, w związku z uczestnictwem w szkoleniach radnym zwracane są koszty podróży służbowej oraz delegacje, przy uwzględnieniu kwoty wolnej od podatku, tj. 2.280 zł miesięcznie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 cytowanej ustawy.

W miesiącu listopadzie 2013 r. Gmina planuje zorganizowanie dwudniowego wyjazdu na szkolenie, w którym udział wezmą radni Rady Miejskiej oraz kilku pracowników urzędu.

Organizacja szkolenia ze strony Gminy polegać będzie na zakupie usługi transportowej od lokalnej firmy przewozowej dla uczestników szkolenia, zapewnieniu uczestnikom noclegu oraz wyżywienia. Za wykonanie ww. usług firmy wystawią na Gminę faktury VAT lub rachunki. Radni z tego tytułu nie poniosą żadnych wydatków.

Stosownie do postanowień ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) organami gminy są:

Rada gminy jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie (art. 15 ww. ustawy). Radę gminy tworzą radni (art. 17 tej ustawy), którzy są obowiązani brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których zostali wybrani lub desygnowani (art. 24 tej ustawy).

Dla zabezpieczenia skutecznego realizowania obowiązków przez radnych ustawodawca zagwarantował im prawo do diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych (art. 25 ust. 4 ww. ustawy), a także przyznał radnym status funkcjonariuszy publicznych (art. 25 ust. 1 cyt. ustawy).

Mimo, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie. Zatem otrzymywane przez radnych, wymienione w ustawie o samorządzie gminnym diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych zaliczyć należy do kategorii przychodów o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Z kolei diety i inne należności za czas podróży radnego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku odchodnym od osób fizycznych - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zaznaczyć należy, iż dla prawidłowego funkcjonowania organu gminy jakim jest rada gminy, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, szkolenia zorganizowane przez Gminę, w których radny będzie uczestniczył należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych ich obowiązków. Wydatki gminy w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te poniesione przez gminę są bowiem w istocie wydatkami poniesionym na funkcjonowanie jej organów jakim jest rada gminy, w skład której wchodzą radni.

Zatem jako takie wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla osób wchodzących w skład tegoż organu. Oczywistym bowiem jest, iż korzystanie na koszt jednostki terytorialnej ze wskazanego narzędzia w postaci szkolenia jest niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków radnego.

Z tych też powodów wartości wskazanych świadczeń (usługi transportowej, noclegu oraz wyżywienia) nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji na Wnioskodawcy, jako finansującym przedmiotowe świadczenie nie spoczywa obowiązek naliczania, poboru i odprowadzania do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzania imiennych informacji PIT-11.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.