ITPB2/415-945/09/ENB - Zwolnienie z opodatkowania odsetek ustawowych z tytułu opóźnienia wypłaty odszkodowania za naruszenie gwarancji pracowniczych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2009 r. (data wpływu 19 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odsetek - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odsetek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2007 r. pomiędzy organizacjami związków zawodowych i przedsiębiorstwami Grupy Kapitałowej E. (w tym spółką pod firmą O. S.A.), w których te organizacje związków zawodowych działają, została zawarta Umowa Społeczna - dotycząca zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji. Jednym z celów Umowy Społecznej jest szczególna ochrona stosunku pracy pracowników pozostających w stosunku pracy z podmiotami będącymi stroną tej umowy poprzez udzielenie pracownikom gwarancji zatrudnienia. Pojęcie pracowniczych gwarancji zatrudnienia zostało zdefiniowane w umowie jako zakaz rozwiązywania umów o pracę z pracownikami i zakaz wypowiadania warunków pracy i płacy poza wyjątkami określonymi w tej umowie. Sankcja z tytułu naruszenia obowiązku przestrzegania gwarancji zatrudnienia została określona w umowie w ten sposób, iż w przypadku naruszenia przez pracodawcę pracowniczych gwarancji zatrudnienia, pracodawca zobowiązany jest do wypłacenia pracownikowi odszkodowania obliczonego zgodnie z właściwymi postanowieniami Umowy Społecznej. Wnioskodawczyni była pracownikiem spółki pod firmą O. S.A. (jedna ze spółek Grupy Kapitałowej E.) i była objęta gwarancją zatrudnienia określoną w Umowie Społecznej. W trakcie obowiązywania gwarancji zatrudnienia określonych Umową Społeczną pracodawca wypowiedział umowę o pracę, a w konsekwencji Wnioskodawczyni nabyła prawo do odszkodowania z tytułu naruszenia pracowniczych gwarancji zatrudnienia zastrzeżonych umową. Wobec odmowy dobrowolnego spełnienia przez pracodawcę świadczenia pieniężnego tytułem odszkodowania za naruszenie pracowniczych gwarancji określonych Umową, Wnioskodawczyni wystąpiła do Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego z pozwem przeciwko spółce O. S.A. o zapłatę należnego odszkodowania. W czerwcu 2009 r. wyżej wskazany Sąd Okręgowy uznał zasadność roszczenia i zasądził na rzecz Wnioskodawczyni w całości żądane w pozwie świadczenia pieniężne wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty. Od wyżej wskazanego wyroku pozwany (tj. spółka O. S.A.) wniósł do Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Apelacyjnego apelację, która w październiku 2009 r. została w całości oddalona. W związku z powyższym spółka pod firmą O. S.A. uiściła na rzecz Wnioskodawczyni zasądzone w wyroku Sądu Okręgowego świadczenie pieniężne tytułem odszkodowania za naruszenie pracowniczych gwarancji określonych Umową Społeczną obejmujące należność główną oraz odsetki ustawowe od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy wypłacone przez spółkę odsetki ustawowe z tytułu opóźnienia z zapłatą należności głównej tytułem odszkodowania za naruszenie pracowniczych gwarancji określonych Umową Społeczną są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1...

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki ustawowe zapłacone przez spółkę z tytułu opóźnienia z zapłatą należności głównej tytułem odszkodowania za naruszenie pracowniczych gwarancji zatrudnienia określonych Umową Społeczną są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem wyżej wskazane odszkodowanie należne podatnikowi jest przychodem ze stosunku pracy.

O powyższym przesądza zarówno treść norm prawnych określonych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również konsekwentne dotychczas stanowisko organów podatkowych zaprezentowane w sprawach o zbliżonym stanie faktycznym oraz stanowisko zawarte w piśmiennictwie.

Zgodnie z treścią art. 5 tej Umowy Społecznej jej postanowienia obejmują wszystkich pracowników (chyba że z treści danego postanowienia Umowy Społecznej wynika co innego).

Zgodnie z definicją zawartą w Umowie Społecznej pracownikami są osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę u Pracodawcy na dzień wejścia Umowy Społecznej w życie.

Istotnym jest, iż wskazana umowa obejmuje wyłącznie pracowników, z wyłączeniem podmiotów pozostających z pracodawcą w jakichkolwiek innych stosunkach prawnych. Brak po stronie danego podmiotu statusu pracownika zatrudnionego na umowę o pracę wyłącza powstanie po jego stronie roszczenia o zapłatę odszkodowania w związku z naruszeniem gwarancji zatrudnienia określonej umową.

Przy czym w wypadku Wnioskodawczyni sądy powszechne zasądzając na jej rzecz od pracodawcy odszkodowanie potwierdziły, iż była pracownikiem objętym Umową Społeczną, któremu przysługiwało na jej podstawie odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o pracę. W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wyliczenie zawarte w powyższym katalogu ma charakter otwarty, a to ze względu na użycie sformułowań "wszelkie wypłaty" oraz wartość innych (...) świadczeń.

Oznacza to, że dla kwalifikacji danego przychodu jako przychodu pochodzącego ze stosunku pracy (i stosunków pokrewnych) decydującego znaczenia nie ma nazwa świadczenia czy też tytuł wypłaty, ale przede wszystkim fakt, na podstawie jakiego stosunku jest ono należne, od kogo pochodzi i na czyją rzecz jest dokonywane. Świadczeniodawcą (dokonującym) wypłaty jest pracodawca, natomiast beneficjentem jest pracownik (ewentualnie były pracownik). A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT Komentarz.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzują, że wypłaty pieniężne to w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop. Oprócz wyraźnie wymienionych rodzajów wypłat pieniężnych będących przychodem ze stosunku pracy, ustawodawca stanowi, że przychód stanowią wszelkie inne kwoty wypłacane pracownikowi lub stawiane do jego dyspozycji niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona. Powyższe powoduje, iż czasami mogą powstawać wątpliwości, czy danego rodzaju świadczenie zaliczyć należy do przychodów ze stosunku pracy (i pokrewnych), czy też nie. Pomocna w tym względzie może być dyrektywa, zgodnie z którą o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik czy także inna osoba, niezwiązana (aktualnie lub w przeszłości) z pracodawcą. (orzeczenie NSA z dnia 26 marca 1993 r. III SA 2219/92, ONSA 1993, Nr 3, poz. 83). W konsekwencji wyżej przytoczonej dyrektywy za przychody ze stosunku pracy powszechnie uznaje się wszelkie świadczenia pieniężne, które pozostają w związku ze stosunkiem pracy w takim rozumieniu, iż prawo do ich żądania nabywają wyłącznie pracownicy lub byli pracownicy w związku łączącym ich z pracodawcą stosunkiem pracy (również otrzymane lub postawione do dyspozycji po ustaniu stosunku pracy).

Powyższe, w ocenie Wnioskodawczyni, potwierdził między innymi Urząd Skarbowy w Sanoku w postanowieniu z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie oznaczonej sygnaturą akt PDB/415-2/07, PDB/415-3/07, PDB/415-4/07, który w uzasadnieniu wskazał, iż należy stwierdzić, że ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia świadczenia, zatem należy rozumieć je szerzej jako obejmujące również odprawy, dopłaty do odpraw, odszkodowania wynikające ze stosunku pracy, zaliczane do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy. O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy w myśl wymienionego art. 12 ust. 1 decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tego artykułu, czy także inna osoba niezwiązana z pracodawcą. W dalszej części uzasadnienia wyżej wskazanego postanowienia Urząd Skarbowy w Sanoku wskazuje, iż podstawą nabycia prawa do odprawy pieniężnej przez byłego pracownika jest łączący go poprzednio z pracodawcą stosunek pracy. Wobec powyższego odprawa wypłacona byłemu pracownikowi na podstawie ww. przepisów stanowi przychód z tytułu dotychczasowego stosunku pracy. Zatem odsetki od nieterminowej wypłaty tejże odprawy korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego w myśl powołanego na wstępie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podobne stanowisko zajął Urząd Skarbowy w Płocku w postanowieniu z dnia 27 marca 2006 r. w sprawie oznaczonej sygnaturą akt 1419/UPO-415-42/06/AZ. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia Urząd Skarbowy w Płocku podniósł, iż podstawą nabycia prawa do odprawy pieniężnej przez byłego pracownika jest łączący go poprzednio z pracodawcą stosunek pracy. Wobec powyższego odprawa wypłacona byłemu pracownikowi na podstawie ww. przepisów stanowi przychód z tytułu dotychczasowego stosunku pracy. Zatem odsetki od nieterminowej wypłaty tejże odprawy korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego w myśl powołanego na wstępie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku z piśmie z dnia 29 listopada 2005 r. w sprawie oznaczonej sygnaturą akt BI/4117-0064/05, wskazał, iż zasądzone przez Sąd na rzecz podatnika odsetki ustawowe wynikające z nieterminowej wypłaty świadczeń stanowiących przychody ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) korzystają ze zwolnienia od podatku. W uzasadnieniu przedmiotowego pisma Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku wskazał, że "Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21 (...).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. źródłem przychodów jest (...) stosunek pracy (...), zaś w myśl art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku (...) pracy (...) uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze (...) i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona (...).

Treść powyższych przepisów wskazuje, że do przychodów ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych należy zaliczyć wszystkie otrzymane przez podatnika (lub postawione do dyspozycji) świadczenia, które może otrzymać jako pracownik w związku łączącym go z pracodawcą stosunkiem pracy (również otrzymane lub postawione do dyspozycji po ustaniu stosunku pracy).

W przedstawionym przez Wnioskodawcę we wniosku stanie faktycznym podstawą do wypłaty orzeczonych przez Sąd Pracy na jego rzecz świadczeń - odszkodowania za niezasadne rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, odprawy pieniężnej wynikającej z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy i dodatkowej odprawy na podstawie Pakietu Socjalnego - był poprzednio łączący go z pracodawcą stosunek pracy oraz okoliczność powodująca zasadność wystąpienia roszczeń o wypłatę przedmiotowych świadczeń.

Zatem, za przychód ze stosunku pracy należy uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji Podatnika wypłacone przedmiotowe świadczenia przez zakład pracy, na którym jako płatniku ciąży obowiązek naliczenia i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. (...)

(...) Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia świadczenia, należy zatem rozumieć je szerzej jako obejmujące również odprawy, dopłaty do odpraw, odszkodowania wynikające ze stosunku pracy, zaliczane do źródła przychodów, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Wobec tego zasądzone przez Sąd na rzecz Podatnika odsetki ustawowe wynikające z nieterminowej wypłaty powyższych świadczeń stanowiących przychody ze stosunku pracy korzystają ze zwolnienia od podatku".

Powszechnie za przychód ze stosunku pracy uznaje się odprawę pieniężną wypłacaną pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę wskutek tzw. zwolnienia grupowego (na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.; a wcześniej na podstawie nieobowiązujących już przepisów ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw, tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 z późn. zm.).

Przychodem ze stosunku pracy jest odszkodowanie otrzymane przez pracownika w związku ze skróceniem przez strony stosunku pracy na mocy porozumienia okresu wypowiedzenia (wyrok NSA z dnia 23 września 1998 r., III SA 2391/98).

Również odprawy wypłacane pracownikom w innych przypadkach rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy stanowią dla nich przychód ze stosunku pracy. Tak też uznał Minister Finansów w piśmie z dnia 30 września 1997 r. (PO 5/GK-6437-01504/97, Przegląd Podatku Dochodowego 1998, Nr 8).

Wypłacane byłym pracownikom odszkodowanie w związku z zawarciem umowy o zakazie konkurencji także stanowią przychód ze stosunku pracy. Podstawę jego wypłaty stanowi bowiem łączący uprzednio strony stosunek pracy.

Tym samym w kontekście utrwalonej linii orzeczniczej organów podatkowych przytoczonej w niniejszym wniosku oraz poglądów zawartych w piśmiennictwie w ocenie Wnioskodawczyni odsetki ustawowe z tytułu nieterminowej zapłaty przez pracodawcę odszkodowania należnego na podstawie Umowy Społecznej są na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w przepisie art. 10 ust. 1 wymienionej ustawy został zawarty katalog źródeł przychodów, w którym w pkt 1 wymieniono m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, ze stosunku pracy, za które uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne dokonane przez pracodawcę.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w 2007 r. pomiędzy organizacjami związków zawodowych i przedsiębiorstwami Grupy Kapitałowej E., w których te organizacje związków zawodowych działają, została zawarta Umowa Społeczna -dotycząca zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji. Jednym z celów Umowy Społecznej jest szczególna ochrona stosunku pracy pracowników pozostających w stosunku pracy z podmiotami będącymi stroną tej umowy poprzez udzielenie pracownikom gwarancji zatrudnienia. Pojęcie pracowniczych gwarancji zatrudnienia zostało zdefiniowane w umowie jako zakaz rozwiązywania umów o pracę z pracownikami i zakaz wypowiadania warunków pracy i płacy poza wyjątkami określonymi w tej umowie. Sankcja z tytułu naruszenia obowiązku przestrzegania gwarancji zatrudnienia została określona w umowie w ten sposób, iż w przypadku naruszenia przez pracodawcę pracowniczych gwarancji zatrudnienia, pracodawca zobowiązany jest do wypłacenia pracownikowi odszkodowania obliczonego zgodnie z właściwymi postanowieniami Umowy Społecznej. Wnioskodawczyni była pracownikiem spółki pod firmą O. S.A. i była objęta gwarancją zatrudnienia określoną w Umowie Społecznej. W trakcie obowiązywania gwarancji zatrudnienia określonych Umową Społeczną pracodawca wypowiedział umowę o pracę, a w konsekwencji Wnioskodawczyni nabyła prawo do odszkodowania z tytułu naruszenia pracowniczych gwarancji zatrudnienia zastrzeżonych umową. Wobec odmowy dobrowolnego spełnienia przez pracodawcę świadczenia pieniężnego tytułem odszkodowania za naruszenie pracowniczych gwarancji określonych Umową, Wnioskodawczyni wystąpiła do Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego z pozwem przeciwko spółce O. S.A. o zapłatę należnego odszkodowania. W czerwcu 2009 r. wyżej wskazany Sąd Okręgowy uznał zasadność roszczenia i zasądził na rzecz Wnioskodawczyni w całości żądane w pozwie świadczenia pieniężne wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty. Od wyżej wskazanego wyroku pozwany wniósł do Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Apelacyjnego apelację, która w październiku 2009 r. została w całości oddalona. W związku z powyższym były pracodawca uiścił na rzecz Wnioskodawczyni zasądzone w wyroku Sądu Okręgowego świadczenie pieniężne tytułem odszkodowania za naruszenie pracowniczych gwarancji określonych Umową Społeczną obejmujące należność główną oraz odsetki ustawowe od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty.

Jak wynika z treści cytowanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy, zwolnienie wskazane w tym przepisie obejmuje tylko takie odsetki, które spełniają równocześnie następujące warunki:

W związku z tym podkreślenia wymaga, iż Umowa Społeczna jest źródłem prawa pracy w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) i kształtuje treść indywidualnych stosunków pracy, z których pracownicy mogą wywodzić ewentualne roszczenia.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zasądzone odszkodowanie z tytułu naruszenia Umowy Społecznej stanowi wypłatę pieniężną mającą swe źródło w stosunku pracy, której podstawą prawną są postanowienia Umowy Społecznej nieposiadającej rangi ustawy. Natomiast sposób i termin wypłacenia pracownikowi odszkodowania jest uregulowany ostanowieniami Umowy Społecznej.

Jak wskazano we wniosku, pracodawca odmówił wypłaty należnego na podstawie zapisów Umowy Społecznej odszkodowania. W czerwcu 2009 r. Sąd Okręgowy uznał zasadność roszczenia Wnioskodawczyni i zasądził na jej rzecz w całości żądane w pozwie świadczenia pieniężne wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty. Od wyżej wskazanego wyroku pozwany wniósł do Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Apelacyjnego apelację, która w październiku 2009 r. została w całości oddalona. W związku z powyższym spółka uiściła na rzecz Wnioskodawczyni zasądzone w wyroku Sądu Okręgowego świadczenie pieniężne tytułem odszkodowania za naruszenie pracowniczych gwarancji określonych Umową Społeczną, obejmujące należność główną oraz odsetki ustawowe od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że odsetki wskazane we wniosku, spełniają łącznie przesłanki wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 95 cytowanej ustawy, są bowiem odsetkami należnymi z tytułu nieterminowego wypłacenia świadczenia mającego swe źródło w stosunku pracy.

Reasumując, odsetki naliczone z tytułu nieterminowej wypłaty świadczenia mającego swe źródło w stosunku pracy, wypłacone za okres od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty, podlegają zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.