ITPB2/415-940/14/MM - Ustalenie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2014 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 13 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną. Niepełnosprawność istnieje od 1982 r. Zgodnie z orzeczeniem z dnia 21 maja 2013 r. wydanym przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności:

* stopień niepełnosprawności Wnioskodawczyni ustalono jako znaczny,

* orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter stały,

* orzeczenie o stopniu niepełnosprawności ma charakter stały,

* zalecenia: konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Niepełnosprawność Wnioskodawczyni jest skutkiem długoletniej choroby: reumatoidalne zapalenie stawów (RZS). RZS jest układową chorobą tkanki łącznej prowadzącą do destrukcji stawów, ich zniekształcenia, przykurczów i upośledzenia funkcji. Towarzyszące chorobie silne bóle stawów, ich sztywność i obrzęk oraz ograniczenie możliwości ruchu uniemożliwiają wykonywanie nawet najprostszych czynności, takich jak: mycie, ubieranie czy swobodne poruszanie się. Wnioskodawczyni wymaga pomocy przy ich wykonywaniu, ma problemy z samodzielnym poruszaniem się, nie wychodzi z domu, nawet z pomocą innych osób (wyjątkiem są wizyty lekarskie lub pobyty w szpitalu). Choroba ma charakter postępujący.

Wnioskodawczyni mieszka w starym przedwojennym domu. Pomieszczenie wykorzystywane do tej pory na cele sanitarne było zajęte częściowo przez bojler wody ciepłej wiszący w przestrzeni komunikacyjnej pomieszczenia, co ograniczyło część użytkową, znacznie utrudniając niezbędną pomoc córki w codziennych czynnościach higienicznych Wnioskodawczyni.

Ponadto podłoga w pomieszczeniu była drewniana, drzwi wąskie i niskie (70/170 cm). Wysokie progi utrudniały Wnioskodawczyni wchodzenie do pomieszczenia. Wnioskodawczyni porusza się z trudnością przesuwając nogi po podłodze (szurając). Nie jest w stanie podnosić wyżej nóg. Zatem tradycyjna wanna zamontowana w pomieszczeniu sanitarnym w ostatnim okresie praktycznie uniemożliwiała korzystanie z kąpieli. Do umywalki w ogóle nie była podłączona ciepła woda.

W czerwcu bieżącego roku Wnioskodawczyni zleciła firmie budowlanej przystosowanie i wyposażenie pomieszczenia sanitarnego do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Wnioskodawczyni podpisała z wykonawcą umowę na kompleksową usługę tzn. wykonanie wszelkich prac związanych z adaptacją pomieszczenia, w tym dostawę i montaż wyposażenia. Strony określiły ryczałtowe wynagrodzenie w kwocie 33.000 zł.

W pomieszczeniu sanitarnym zgodnie z umową zostały wykonane następujące prace:

* demontaż starych urządzeń sanitarnych, drzwi, podłogi, okna, bojlera, instalacji,

* przeniesienie bojlera do pomieszczenia piwnicznego i związane z tym prace jak np. przeniesienie pionu kanalizacyjnego i wodnego,

* budowa nowych instalacji (wodnej, kanalizacyjnej, grzewczej i elektrycznej),

* położenie płytek antypoślizgowych na podłodze,

* wymiana drzwi na szersze, umożliwiające poruszanie się wózkiem w przyszłości,

* wykonanie brodzika bezprogowego z płytek antypoślizgowych i montaż drzwi do wnęki prysznicowej,

* wymiana okna na nowe, co było konieczne z uwagi na fakt, iż kabina prysznicowa została zamontowana w jedynej wnęce w łazience, w której znajduje się okno; okno znajduje się zatem bezpośrednio w kabinie prysznicowej, musi więc być szczelne,

* montaż wiszącego sedesu, umywalki, baterii umywalkowej i prysznicowej (mieszalnikowych zamiast wcześniejszych grzybkowych),

* montaż uchwytów rehabilitacyjnych dla niepełnosprawnych w kabinie prysznicowej, przy umywalce i wc,

* wzmocnienie ścian pod uchwyty i wyrównanie pod okładzinę ceramiczną,

* budowa instalacji wentylacyjnej,

* prace wykończeniowe i renowacyjne sufitu i ścian.

Wnioskodawczyni posiada imienne faktury dokumentujące nabycie usługi adaptacji i wyposażenia łazienki dla potrzeb osoby niepełnosprawnej o łącznej wartości 33.000 zł oraz dodatkowo fakturę o wartości brutto 1.534 zł dokumentującą nabycie uchwytów rehabilitacyjnych.

Poniesione wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wnioskodawczyni nie korzystała z dofinansowania z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ani też poniesione wydatki nie zostały jej zwrócone w jakiejkolwiek formie. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką domu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni przysługuje odliczenie od dochodu kwoty 33.000 zł poniesionej na adaptację i wyposażenie łazienki i kwoty 1.534 zł na zakup uchwytów rehabilitacyjnych dla niepełnosprawnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako osoba niepełnosprawna z orzeczonym stopniem niepełnosprawności związanej z chorobą narządów ruchu, może skorzystać - na mocy art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - z odliczenia od dochodu za 2014 r. kwoty 34.534 zł, jako kosztów poniesionych celem zniesienia barier architektonicznych w łazience oraz jej adaptacji dla potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni, a także wyposażenie łazienki w sprzęty odpowiednie dla osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności.

Wnioskodawczyni mieszka w starym domu i korzystanie z pomieszczenia sanitarnego było dla niej nie tylko utrudnione ale w związku z postępującą chorobą stawało się praktycznie niemożliwe, pomimo codziennej opieki i pomocy córki. Drzwi były zbyt niskie i wąskie, zostały zatem wymienione na szersze (80 cm), aby umożliwić w przyszłości wjeżdżanie do łazienki wózkiem. Z tego samego powodu wymieniono sedes na wiszący (bez nogi). Doprowadzono ciepłą wodę do umywalki, gdyż korzystanie wyłącznie z zimnej wody było niekorzystne dla osoby cierpiącej na reumatoidalne zapalenie stawów. Ponadto usunięto wysoki próg i drewnianą podłogę, aby położyć płytki antypoślizgowe, zwiększające bezpieczeństwo korzystania z łazienki. Wymieniono wszystkie instalacje (wodną, kanalizacyjną, grzewczą, elektryczną), gdyż niemożliwym było montowanie nowych sprzętów do starych instalacji, które nie zapewniały bezpieczeństwa użytkownika. Poza tym instalacje wymagały przebudowy, gdyż w wyniku zaplanowanych prac adaptacyjnych sprzęty sanitarne nie mogły być zamontowane w miejscach, w których znajdowały się poprzednio. Ustawienie urządzeń sanitarnych zostało zaplanowane w sposób umożliwiający zwiększenie ciągu komunikacyjnego, a więc zapewniający miejsce do poruszania się na wózku oraz do umożliwienia asystowania w zabiegach higienicznych osobie opiekującej się Wnioskodawczynią

Z tego samego powodu możliwym miejscem usytuowania bezprogowego prysznica była jedyna wnęka w pomieszczeniu, która po zamontowaniu drzwi stworzyła kabinę prysznicową o powierzchni umożliwiającej pomoc innych osób w zabiegach. We wnęce było stare okno, które wymieniono na nowe, gdyż obecnie znajduje się ono bezpośrednio w kabinie prysznicowej i z oczywistych względów musi być szczelne. Z pomieszczenia usunięto bojler wiszący w przestrzeni komunikacyjnej łazienki, ograniczający możliwość swobodnego poruszania się i przeniesiono do pomieszczenia piwnicznego.

Ponadto zamontowano baterie umożliwiające ich używanie przez osobę z niepełnosprawnymi dłońmi, uchwyty rehabilitacyjne w kabinie prysznicowej, przy umywalce i wc.

Zdaniem Wnioskodawczyni wszystkie koszty poniesione na wykonanie ww. prac mieszczą się w zakresie wydatków o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż miały na celu dostosowanie pomieszczenia do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni i ułatwienie jej wykonywania czynności życiowych.

Wnioskodawczyni jest przekonana, że wszystkie prace budowlano-montażowe wykonane w łazience były niezbędne, aby w efekcie pomieszczenie to mogło ułatwiać jej wykonywanie czynności życiowych, których wykonywanie sprawia jej ogromne trudności z uwagi na niepełnosprawność. Zdaniem Wnioskodawczyni, nie tylko prace związane np. z wykonaniem bezprogowego prysznica, montażem poręczy, baterii, sedesu wiszącego, czy też przebudowa pomieszczenia w celu poszerzenia ciągu komunikacyjnego umożliwiającego poruszanie się wózkiem oraz pomoc innych osób przy codziennych zabiegach higienicznych mieszczą się w zakresie określonym ww. przepisem. Wszystkie z wyliczonych w zdaniu poprzednim prac wymagały bowiem poprzedzenia ich wieloma pracami przygotowawczymi, np. wzmocnieniem ścian, gdyż do starych ścian nie można było zamontować uchwytów, zerwaniem starej podłogi, aby zamontować płytki antypoślizgowe, przeniesieniem punktów wodnych do miejsc, w których zaplanowano zamontowanie urządzeń sanitarnych, aby potem dopiero je zainstalować itd. Wszystkie wykonane prace były zatem niezbędne do osiągnięcia zaplanowanego celu, którym było ułatwienie niepełnosprawnej osobie (Wnioskodawczyni) funkcjonowanie i żadne nie mogły być pominięte.

Dlatego też Wnioskodawczyni uważa, że przysługuje jej odliczenie od dochodu osiągniętego w 2014 r. pełnej kwoty poniesionych wydatków w kwocie 34.534 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

W myśl art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku

wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest więc ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki, które nie zostały poniesione stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną. Niepełnosprawność istnieje od 1982 r. Zgodnie z orzeczeniem z dnia 21 maja 2013 r. wydanym przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności:

* stopień niepełnosprawności Wnioskodawczyni ustalono jako znaczny,

* orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter stały,

* orzeczenie o stopniu niepełnosprawności ma charakter stały,

* zalecenia: konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Niepełnosprawność Wnioskodawczyni jest skutkiem długoletniej choroby: reumatoidalne zapalenie stawów (RZS). RZS jest układową chorobą tkanki łącznej prowadzącą do destrukcji stawów, ich zniekształcenia, przykurczów i upośledzenia funkcji. Towarzyszące chorobie silne bóle stawów, ich sztywność i obrzęk oraz ograniczenie możliwości ruchu uniemożliwiają wykonywanie nawet najprostszych czynności, takich jak: mycie, ubieranie czy swobodne poruszanie się. Wnioskodawczyni wymaga pomocy przy ich wykonywaniu, ma problemy z samodzielnym poruszaniem się, nie wychodzi z domu, nawet z pomocą innych osób (wyjątkiem są wizyty lekarskie lub pobyty w szpitalu). Choroba ma charakter postępujący.

Wnioskodawczyni mieszka w starym przedwojennym domu. Pomieszczenie wykorzystywane do tej pory na cele sanitarne było zajęte częściowo przez bojler wody ciepłej wiszący w przestrzeni komunikacyjnej pomieszczenia, co ograniczyło część użytkową, znacznie utrudniając niezbędną pomoc córki w codziennych czynnościach higienicznych Wnioskodawczyni.

Ponadto podłoga w pomieszczeniu była drewniana, drzwi wąskie i niskie (70/170 cm). Wysokie progi utrudniały Wnioskodawczyni wchodzenie do pomieszczenia. Wnioskodawczyni porusza się z trudnością przesuwając nogi po podłodze (szurając). Nie jest w stanie podnosić wyżej nóg. Zatem tradycyjna wanna zamontowana w pomieszczeniu sanitarnym w ostatnim okresie praktycznie uniemożliwiała korzystanie z kąpieli. Do umywalki w ogóle nie była podłączona ciepła woda.

W czerwcu bieżącego roku Wnioskodawczyni zleciła firmie budowlanej przystosowanie i wyposażenie pomieszczenia sanitarnego do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Wnioskodawczyni podpisała z wykonawcą umowę na kompleksową usługę tzn. wykonanie wszelkich prac związanych z adaptacją pomieszczenia, w tym dostawę i montaż wyposażenia. Strony określiły ryczałtowe wynagrodzenie w kwocie 33.000 zł.

W pomieszczeniu sanitarnym zgodnie z umową zostały wykonane następujące prace:

* demontaż starych urządzeń sanitarnych, drzwi, podłogi, okna, bojlera, instalacji,

* przeniesienie bojlera do pomieszczenia piwnicznego i związane z tym prace jak np. przeniesienie pionu kanalizacyjnego i wodnego,

* budowa nowych instalacji (wodnej, kanalizacyjnej, grzewczej i elektrycznej),

* położenie płytek antypoślizgowych na podłodze,

* wymiana drzwi na szersze, umożliwiające poruszanie się wózkiem w przyszłości,

* wykonanie brodzika bezprogowego z płytek antypoślizgowych i montaż drzwi do wnęki prysznicowej,

* wymiana okna na nowe, co było konieczne z uwagi na fakt, iż kabina prysznicowa została zamontowana w jedynej wnęce w łazience, w której znajduje się okno; okno znajduje się zatem bezpośrednio w kabinie prysznicowej, musi więc być szczelne,

* montaż wiszącego sedesu, umywalki, baterii umywalkowej i prysznicowej (mieszalnikowych zamiast wcześniejszych grzybkowych),

* montaż uchwytów rehabilitacyjnych dla niepełnosprawnych w kabinie prysznicowej, przy umywalce i wc,

* wzmocnienie ścian pod uchwyty i wyrównanie pod okładzinę ceramiczną,

* budowa instalacji wentylacyjnej,

* prace wykończeniowe i renowacyjne sufitu i ścian.

Wnioskodawczyni posiada imienne faktury dokumentujące nabycie usługi adaptacji i wyposażenia łazienki dla potrzeb osoby niepełnosprawnej o łącznej wartości 33.000 zł oraz dodatkowo fakturę o wartości brutto 1.534 zł dokumentującą nabycie uchwytów rehabilitacyjnych.

Poniesione wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wnioskodawczyni nie korzystała z dofinansowania z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ani też poniesione wydatki nie zostały jej zwrócone w jakiejkolwiek formie. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką domu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na: demontaż starych urządzeń sanitarnych, drzwi, podłogi, okna, bojlera, instalacji, przeniesienie bojlera do pomieszczenia piwnicznego i związane z tym prace jak np. przeniesienie pionu kanalizacyjnego i wodnego, budowę nowych instalacji (wodnej, kanalizacyjnej, grzewczej i elektrycznej), położenie płytek antypoślizgowych na podłodze, wymianę drzwi na szersze, umożliwiające poruszanie się wózkiem w przyszłości, wykonanie brodzika bezprogowego z płytek antypoślizgowych i montaż drzwi do wnęki prysznicowej, wymianę okna na nowe, montaż wiszącego sedesu, umywalki, baterii umywalkowej i prysznicowej (mieszalnikowych zamiast wcześniejszych grzybkowych), montaż uchwytów rehabilitacyjnych dla niepełnosprawnych w kabinie prysznicowej, przy umywalce i wc, wzmocnienie ścian pod uchwyty i wyrównanie pod okładzinę ceramiczną, budowę instalacji wentylacyjnej, prace wykończeniowe i renowacyjne sufitu i ścian mieszczą się w pojęciu wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkania lub budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć "adaptacja" i wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją lokalu/ budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie lokalu/budynku - to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania/budynku do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

W związku z powyższym sfinansowanie prac związanych z remontem łazienki polegających na: demontażu starego brodzika, podłogi oraz baterii umywalkowej i prysznicowej i wykonaniu bezprogowego brodzika prysznicowego, montażu drzwi do wnęki prysznicowej, doprowadzeniu do ww. brodzika instalacji wodnej i kanalizacyjnej, położeniu płytek antypoślizgowych na podłodze, montażu baterii umywalkowej i prysznicowej mieszkalnikowych (zamiast wcześniejszych grzybkowych), montażu uchwytów rehabilitacyjnych dla niepełnosprawnych w kabinie prysznicowej, przy umywalce i wc, wzmocnieniu ścian pod uchwyty można zaliczyć do wydatków na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile faktycznie - jak to wynika z treści wniosku są to wydatki na przystosowanie budynku jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni (schorzenie narządu ruchu), które zapewniają warunki do lepszego korzystania z łazienki.

Odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej nie będą natomiast podlegały wydatki poniesione na: demontaż starych urządzeń sanitarnych (umywalki i sedesu), okna, bojlera, doprowadzenie ciepłej wody do umywalki, przeniesienie bojlera do pomieszczenia piwnicznego i związane z tym prace, polegające na przeniesieniu pionu kanalizacyjnego i wodnego, budowę nowych instalacji (wodnej, kanalizacyjnej, grzewczej i elektrycznej) wymianę drzwi na szersze, umożliwiające poruszanie się wózkiem w przyszłości, wymianę okna na nowe, montaż wiszącego sedesu, umywalki, wyrównanie ścian pod okładzinę ceramiczną, budowę instalacji wentylacyjnej, prace wykończeniowe i renowacyjne sufitu i ścian, bowiem wobec okoliczności przedstawionych we wniosku nie stanowią one wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 w zw. z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni.

Z całą pewnością wykonanie powyższych prac remontowych poprawiła osobisty komfort Wnioskodawczyni i osób z nią zamieszkujących, jednak trudno doszukać się w tych wydatkach cech charakterystycznych dla jej niepełnosprawności, które mogłyby pozwolić na zaliczenie ich do wydatków na cele rehabilitacyjne.

Stare instalacje, okna, brak ciepłej wody bywają uciążliwe dla każdej osoby zamieszkującej w podobnych warunkach, jednakże wymiana tych instalacji i okna jest podyktowana w każdym przypadku potrzebą remontu i modernizacji domu (mieszkania) bez względu na to, kim są jego mieszkańcy.

Również wyrównanie ścian przed położeniem okładziny ceramicznej oraz prace wykończeniowe i renowacyjne sufitu i ścian w żaden sposób nie są związane z przystosowaniem pomieszczenia stosownie do potrzeb Wnioskodawczyni jako osoby niepełnosprawnej.

W kwestii natomiast wydatków na zamontowanie sedesu wiszącego i wymianę drzwi do łazienki na szersze z uwagi na to, że być może w przyszłości Wnioskodawczyni będzie musiała poruszać się na wózku inwalidzkim stwierdzić należy, że zwrot "stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności" oznacza, że adaptacja i wyposażenie budynku mieszkalnego powinna zostać dokonana zarówno z uwzględnieniem rodzaju schorzenia osoby niepełnosprawnej (w związku z którym osoba ta uzyskała orzeczenie o niepełnosprawności), jak i stopnia zaawansowania danego schorzenia w momencie ponoszenia wydatku. Skoro w chwili ponoszenia wydatku Wnioskodawczyni nie poruszała się na wózku inwalidzkim, to zamontowanie sedesu wiszącego, jak i szerszych drzwi nie jest wydatkiem poniesionym stosownie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności.

Reasumując - przy spełnieniu warunków wynikających z art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jedynie wydatki poniesione na: demontaż starego brodzika, demontaż starej podłogi oraz baterii umywalkowej i prysznicowej, wykonanie bezprogowego brodzika prysznicowego i montaż drzwi do wnęki prysznicowej, doprowadzenie do ww. brodzika instalacji wodnej i kanalizacyjnej, położenie płytek antypoślizgowych na podłodze, montaż baterii umywalkowej i prysznicowej mieszkalnikowych, montaż uchwytów rehabilitacyjnych dla niepełnosprawnych w kabinie prysznicowej, przy umywalce i wc, wzmocnienie ścian pod uchwyty stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tylko wydatki poniesione na ww. cele podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Wobec powyższego nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawczyni, że cała kwota, jaką poniosła na prace adaptacyjne łazienki podlega odliczeniu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń