ITPB2/415-938/10/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2010 r. (data wpływu 14 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nakładów na budowę garażu - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nakładów na budowę garażu.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1986 r. wybudował Pan systemem gospodarczym garaż murowany na gruncie, którego Spółdzielnia Mieszkaniowa była wówczas wieczystym użytkownikiem. W dniu 1 października 1986 r. zawarł Pan ze Spółdzielnia Mieszkaniową umowę dzierżawy terenu pod tymczasowy garaż na czas nieokreślony. Podaje Pan, iż nigdy nie był właścicielem czy współwłaścicielem terenu, na którym został wybudowany garaż. W dniu 19 marca 2010 r. sprzedał Pan przedmiotowy garaż osobie fizycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości w opisanym przypadku podlega opodatkowaniu. Jeżeli tak, to:

Zdaniem Wnioskodawcy, nie występuje okoliczność opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości ze względu na fakt, iż zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło wybudowanie garażu (1986 r.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.). opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 1986 r. Wnioskodawca wybudował garaż, na gruncie którego Spółdzielnia Mieszkaniowa była wówczas użytkownikiem wieczystym. W dniu 1 października 1986 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółdzielnią umowę dzierżawy terenu pod tymczasowy garaż na czas nieokreślony. Następnie w dniu 19 marca 2010 r. Wnioskodawca sprzedał ww. garaż.

Jak wynika z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty) jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości w myśl zasady wyrażonej w art. 48 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z ta zasadą wszystko, co jest trwale związane z gruntem stanowi jego część składową i nie może być odrębnym przedmiotem obrotu prawnego.

Nieruchomości budynkowe stanowią natomiast budynki trwale z gruntem związane, które na podstawie przepisów szczególnych są odrębnym od gruntu przedmiotem własności. Przepisy szczególne określają przy tym relację tego prawa, do prawa do nieruchomości, na której budynek został wzniesiony. Ze względu na treść art. 235 § 1 Kodeksu cywilnego, odrębną własność mogą stanowić budynki wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gminy przez wieczystego użytkownika.

W opisanym stanie faktycznym, ponieważ nie był Pan właścicielem ani użytkownikiem wieczystym nie mamy więc do czynienia z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz ze sprzedażą nakładów poniesionych na budowę garażu na cudzym gruncie, w związku z czym dokonaną przez Wnioskodawcę transakcję sprzedaży należy zakwalifikować jako sprzedaż prawa majątkowego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1)

Zgodnie natomiast z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte powyżej wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych, w tym także z odpłatnego zbycia praw majątkowych jakimi są nakłady poniesione na budowę garażu na cudzym gruncie.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód uzyskany z przedmiotowej sprzedaży, t.j. kwota stanowiąca różnicę pomiędzy ceną uzyskaną ze sprzedaży, a kosztami uzyskania przychodu, poniesionymi w celu jego uzyskania, a więc wydatkami poniesionymi na budowę przedmiotowego garażu.

Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych określonych w art. 27 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 45 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. W tym samym terminie należy wpłacić należny z tego tytułu podatek (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Reasumując, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży przedmiotowego garażu - jako przychód z odpłatnego zbycia praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 tejże ustawy. W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczenia tego przychodu w zeznaniu o wysokości osiągniętego w 2010 r. dochodu (przychodu), składanym właściwemu urzędowi skarbowemu w terminie do 30 kwietnia 2011 r. na formularzu PIT-36.

Jednocześnie wskazać należy, iż dla niniejszego rozstrzygnięcia bez znaczenia pozostaje fakt przeznaczenia w okresie dwóch lat środków uzyskanych ze sprzedaży przedmiotowego garażu na cele mieszkaniowe. W odniesieniu bowiem do opodatkowania przychodów (dochodów) osiągniętych ze sprzedaży praw majątkowych - takich jak odpłatne zbycie nakładów poniesionych na budowę garażu na cudzym gruncie - które nie zostały wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy - inaczej niż w przypadku opodatkowania przychodów osiągniętych ze zbycia praw majątkowych wymienionych w tymże przepisie i ze zbycia nieruchomości - brak jest przepisów konstytuujących ulgi i zwolnienia z tytułu przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży praw majątkowych na cele mieszkaniowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.