ITPB2/415-889/08/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2008 r. (data wpływu 10 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacania sędziemu delegowanemu do pełnienia czynności służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby ryczałtu rekompensującego niedogodności wynikające z tego delegowania - jest prawidłowe.

W dniu 10 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacania sędziemu delegowanemu do pełnienia czynności służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby ryczałtu rekompensującego niedogodności wynikające z tego delegowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani sędzią Sądu Okręgowego delegowanym do pełnienia czynności służbowych w Ministerstwie Sprawiedliwości. Ministerstwo wypłaca Pani miesięczny ryczałt rekompensujący niedogodności wynikające z delegowania poza stałe miejsce pełnienia służby. Podstawą wypłacania ryczałtu jest art. 77 § 6 pkt 1 lit. b) ustawy o ustroju sądów powszechnych. Wysokość tego ryczałtu, określona w ustawie - Prawo o ustroju sądów powszechnych wynosiła 100%, a od 25 lutego 2008 r. wynosi 150% kwoty bazowej będącej podstawą obliczenia wynagrodzenia sędziego. Ministerstwo Sprawiedliwości traktowało tę należność (do lipca 2008 r. włącznie) jako dochód Pani, czego dowodem jest przekazany PIT-11 za 2007 r. Ryczałt, który Pani otrzymuje pomniejszany był co miesiąc (do lipca 2008 r. włącznie) o zaliczkę na poczet podatku dochodowego. Tymczasem zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Z przepisu tego wynika, że ryczałt powinien być wolny od podatku dochodowego. Łącznie w 2007 r. potrącona przez płatnika zaliczka wynosiła 3.262 zł. Dodatkowo wskazuje Pani, iż pismem z dnia 16 maja 2008 r. kierowanym do Dyrektora Generalnego Ministerstwa Sprawiedliwości - Minister Finansów uznał zwolnienie od podatku dochodowego ryczałtu mieszkaniowego dla sędziów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości jako mieszczące się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto podkreśla Pani, iż w identycznym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając z upoważnienia Ministra Finansów w indywidualnej interpretacji z dnia 7 lipca 2008 r. uznał w całości stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe (IBPB2/415-685/08/MK).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ryczałt mieszkaniowy wypłacany na podstawie art. 77 § 6 pkt 1 lit. b) ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych podlega zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nadpłacony podatek za 2007 r. w tym zakresie powinien być więc zwrócony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z art. 12 ust. 4 ww. ustawy wynika, że za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż jako sędzia Sądu Okręgowego jest Pani delegowana do pełnienia czynności służbowych w Ministerstwie Sprawiedliwości. Z tego też tytułu Ministerstwo na rzecz Pani dokonuje wypłaty miesięcznego ryczałtu rekompensującego niedogodności wynikające z delegowania Pani poza stałe miejsce pełnienia służby. Podstawę wypłaty ryczałtu stanowił art. 77 § 6 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sadów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 77 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą, do pełnienia obowiązków sędziego lub czynności administracyjnych:

Z dniem 31 sierpnia 2007 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 136, poz. 959) - do ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych wprowadzono nowe regulacje dot. kosztów zakwaterowania sędziów.

W myśl zmienionego od 31 sierpnia 2007 r. art. 77 § 6 ww. ustawy, jeżeli delegowanie sędziego następuje do innej miejscowości, niż miejscowość w której znajduje się miejsce służbowe sędziego, niebędącej miejscem jego stałego zamieszkania, sędziemu delegowanemu w okresie delegowania, jako pracownikowi w podróży służbowej, przysługują należności, rekompensujące niedogodności wynikające z delegowania poza stałe miejsce pełnienia służby, m.in. prawo do nieodpłatnego zakwaterowania, w warunkach odpowiadających godności urzędu albo zwrot kosztów zamieszkania w miejscu delegowania, w jednej z następujących form:

Z powołanego przepisu wynika, że delegowanie sędziego na warunkach w nim określonych należy traktować w kategoriach podróży służbowej pracownika. Wskazuje na to użycie sformułowania "jako pracownikowi w podróży służbowej" sugerujące jaki charakter w rozumieniu ustawodawcy należy nadać przedmiotowemu delegowaniu.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepis ten stanowi, iż podlegająca zwolnieniu wysokość diet i innych należności określona może być wyłącznie przepisami ustawy lub przepisami wydawanymi przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności z tytułu podróży służbowej.

W przedmiotowej sprawie inną należnością, przyznawaną sędziemu z tytułu delegowania poza stałe miejsce pełnienia służby jest m.in. ryczałt miesięczny mający zrekompensować powstałe niedogodności. Wysokość tego ryczałtu określona jest bezpośrednio przez art. 77 § 6 pkt 1 lit. b) ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych jako kwota nie wyższa niż 150% kwoty bazowej, będącej podstawą ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż wypłacony sędziemu na podstawie art. 77 § 6 pkt 1 lit. b) ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych ryczałt do ww. wysokości z tytułu delegowania poza stałe miejsce pełnienia służby korzystał będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym wysokość pobranych od tej należności przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy stanowić będzie nadpłatę w świetle art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.