ITPB2/415-886/09/IB - Skutki podatkowe odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/415-886/09/IB Skutki podatkowe odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2009 r. (data wpływu 6 listopada 2009 r.) uzupełnionym w dniu 4 lutego 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego na podstawie ugody sądowej odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 4 lutego 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego na podstawie ugody sądowej odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 31 lipca 2009 r. Spółka rozwiązała umowę o pracę z pracownikiem. Pracownik pozwał Spółkę do Sądu Pracy o odszkodowanie tytułem naruszającego przepisy rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, ponieważ znajdował się w okresie przedemerytalnym ochronnym (57 lat, praca w szczególnych warunkach). Sąd Rejonowy dnia 20 sierpnia 2009 r. zaproponował ugodę pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, w wyniku której pracodawca miał wypłacić byłemu pracownikowi odszkodowanie w wysokości 3.500 zł.

W miesiącu wrześniu Spółka wypłaciła pracownikowi odszkodowanie w wysokości 2.916 zł, pomniejszone o podatek dochodowy w kwocie 584 zł. Podatek został odprowadzony na konto Urzędu Skarbowego. Były pracownik potrącenie podatku od odszkodowania uważa za niesłuszne. W związku z powyższym Spółka zwraca się o wydanie interpretacji co do słuszności postępowania.

W uzupełnieniu wniosku podano, iż rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło poprzez wypowiedzenie umowy przez pracodawcę z zachowaniem ustawowego okresu wypowiedzenia w okresie ochronnym - przedemerytalnym. Wypowiedzenie nastąpiło z naruszeniem art. 39 Kodeksu pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy słusznie został naliczony i pobrany podatek od ww. odszkodowania...

Zdaniem Wnioskodawcy podatek pobrano słusznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

a.

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b.

odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c.

odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d.

odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g.

odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Natomiast w przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a.

otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b.

dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Wnioskodawca wypłacił byłemu pracownikowi odszkodowanie na podstawie ugody sądowej tytułem naruszającego przepisy rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. W uzupełnieniu wniosku podano, iż rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło poprzez wypowiedzenie umowy przez pracodawcę z zachowaniem ustawowego okresu wypowiedzenia w okresie ochronnym - przedemerytalnym. Wypowiedzenie nastąpiło z naruszeniem art. 39 Kodeksu pracy.

Artykuł 39 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) stanowi, że pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

Na podstawie art. 45 § 1 ww. ustawy w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 471 Kodeksu pracy).

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw tj. Kodeksu pracy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl