ITPB2/415-885/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2008 r. (wpływ dnia 15 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości łącznego opodatkowania małżonków - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 września 2008 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości łącznego opodatkowania małżonków.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W okresie od 1 sierpnia 2007 r. do 25 stycznia 2008 r. pozostawała Pani z obecnym mężem w związku nieformalnym (konkubinacie). Miejsce zamieszkania Pani i Pani partnera było takie samo - potwierdzone na formularzu NIP-3. W dniu 26 stycznia 2008 r. zawarliście Państwo związek małżeński.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może za 2008 rok rozliczyć się wspólnie z mężem z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może rozliczyć się wspólnie z mężem, ponieważ nie pozostawała przez cały rok 2008 w związku małżeńskim. Jednakże Ordynacja podatkowa mówi, że osoby będące w nieformalnym związku lecz będące w pożyciu łączy więź rodzinna dlatego też, biorąc pod uwagę przepisy Ordynacji podatkowej może rozliczyć się wspólnie z małżonkiem za 2008 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Od tej zasady ustawodawca przewidział jednak wyjątek, który został uregulowany w art. 6 ust. 2 ww. ustawy. W świetle tego przepisu, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym, że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Sposób opodatkowania, o którym wyżej mowa, stosownie do art. 6 ust. 8 wyżej cytowanej ustawy, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zasada ta, o czym stanowi treść art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (tj. osób fizycznych osiągających przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej) niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Sposób łącznego opodatkowania małżonków nie ma zastosowania również do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 (art. 6 ust. 10).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że możliwość skorzystania z tej formy preferencyjnego opodatkowania została z woli ustawodawcy uzależniona od spełnienia ściśle określonych tym przepisem warunków, a mianowicie małżonkowie winni:

W doktrynie prawa rodzinnego przyjmuje się, że małżeństwo - obok więzi duchowej i fizycznej - spaja również więź ekonomiczna, przejawiająca się przede wszystkim w prowadzeniu wspólnego gospodarstwa domowego.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), małżeństwo zostaje zawarte, gdy mężczyzna i kobieta jednocześnie obecni złożą przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego oświadczenia, że wstępują ze sobą w związek małżeński.

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny) (art. 31 § 1 tejże ustawy).

Konkubinat jest natomiast związkiem kobiety i mężczyzny, który w świetle obowiązujących przepisów prawa polskiego nie rodzi takich samych skutków jak związek małżeński. Pozostawanie w konkubinacie nie pociąga za sobą powstania wspólności majątkowej, takiej jak w małżeństwie pomimo wspólnego zamieszkania i prowadzenia gospodarstwa domowego. Nieformalny charakter związku jest kryterium rozróżniającym konkubinat od małżeństwa.

Mając na uwadze, iż w rozpatrywanym stanie faktycznym zarówno związek małżeński jak i ustawowa wspólność majątkowa zaczęła istnieć dopiero od 26 stycznia 2008 r., tj. w trakcie roku podatkowego, który w Polsce trwa od 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku podatkowego - nie przysługuje Pani prawo skorzystania z możliwości wspólnego opodatkowania dochodów za rok 2008. Sam fakt wspólnego zamieszkiwania i prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego, nie stanowią wystarczającej podstawy do skorzystania z tego prawa. Jednocześnie wskazać należy, iż powołane przez Panią przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż regulują odrębną materię podatkową, a mianowicie zasady odpowiedzialności osób trzecich, obejmując odpowiedzialnością za zobowiązania podatnika również osoby pozostające w konkubinacie. Tak więc stanowisko zamieszczone we wniosku (...), że osoby będące w nieformalnym związku lecz w faktycznym pożyciu łączy więź rodzinna, umożliwiająca wspólne rozliczenie (...) nie znajduje odzwierciedlenia na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że wszystkie ulgi i zwolnienia od podatku mają charakter wyjątku od zasady powszechności podmiotu i przedmiotu opodatkowania i muszą być interpretowane literalnie. Wszelkie inne interpretacje są niedopuszczalne.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.