ITPB2/415-808/14/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2014 r. (data wpływu - 1 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu - 20 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego odszkodowania - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego odszkodowania. Wniosek uzupełniono w dniu 20 listopada 2014 r.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pracował w przedsiębiorstwie P. od ponad 30 lat. W związku ze zbliżającym się terminem nabycia praw do emerytury został on od dnia 19 kwietnia 2014 r. objęty tzw. okresem ochronnym. Jednakże w dniu 30 kwietnia 2014 r. prezes ww. przedsiębiorstwa wręczył Wnioskodawcy wypowiedzenie umowy pracę na czas nieokreślony (nie było ono związane ze zwolnieniami grupowymi).

Wnioskodawca uznał, że pracodawca złamał przepisy Kodeksu pracy i wniósł do sądu pracy pozew o uznanie ww. wypowiedzenia za bezskuteczne. Ponadto w piśmie tym domagał się odszkodowania w kwocie 5250 zł brutto, co stanowiło równowartość określonego w Kodeksie pracy maksymalnego, tj. 3-miesięcznego wynagrodzenia. Wysokość tegoż świadczenia, jako odszkodowania za dokonanie wypowiedzenia umowy o pracy z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów o pracę, wynikała z art. 45 § 1 Kodeksu pracy. W okresie wypowiedzenia Wnioskodawca nie świadczył pracy, ale miał płacone co miesiąc wynagrodzenie.

Po odczytaniu na rozprawie sądowej w dniu 18 czerwca 2014 r. żądań Wnioskodawcy, dotyczących wypłaty odszkodowania za wyrządzoną krzywdę poprzez zwolnienie z pracy w okresie ochronnym w kwocie 5250 zł brutto, prezes przedsiębiorstwa zgodził się na nie i tego samego dnia doszło do zawarcia ugody sądowej (która uprawomocniła się w dniu 26 czerwca 2014 r.). W jej treści pracodawca zobowiązał się wypłacić odszkodowanie w kwocie 5250 zł brutto do dnia 10 sierpnia 2014 r. Na koniec rozprawy - po zawarciu ugody - sąd poinformował, że Wnioskodawca powinien otrzymać kwotę odszkodowania w całości, tj. 5250 zł brutto.

Jednakże pracodawca wypłacił Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie pomniejszonej o 945 zł tytułem podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy płatnik słusznie potrącił podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego Wnioskodawcy odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, pracodawca niesłusznie potrącił podatek od zasądzonego odszkodowania z tytułu bezskutecznego wypowiedzenia umowy o pracę. Świadczenie to stanowiło tylko i wyłącznie odszkodowanie a nie zaległe wynagrodzenie czy odprawę itp. W opinii Wnioskodawcy jest to zadośćuczynienie, którego domagał się za wyrządzona krzywdę poprzez to, że na 4 lata przed emeryturą (okres ochronny) został bez pracy. Wnioskodawca powołuje się przy tym na art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego - jego zdaniem - odszkodowanie w granicach określonego w kodeksie okresu wypowiedzenia jest wolne od podatku dochodowego.

Wnioskodawca uważa więc, że pracodawca powinien zwrócić nienależnie potrącony podatek dochodowy od odszkodowania w kwocie 945 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 10 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego odszkodowania uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca pracował w przedsiębiorstwie P. od ponad 30 lat. W związku ze zbliżającym się terminem nabycia praw do emerytury został on od dnia 19 kwietnia 2014 r. objęty tzw. okresem ochronnym. Jednakże w dniu 30 kwietnia 2014 r. prezes ww. przedsiębiorstwa wręczył Wnioskodawcy wypowiedzenie umowy pracę na czas nieokreślony (nie było ono związane ze zwolnieniami grupowymi).

Wnioskodawca uznał, że pracodawca złamał przepisy Kodeksu pracy i wniósł do sądu pracy pozew o uznanie ww. wypowiedzenia za bezskuteczne. Ponadto w piśmie tym domagał się odszkodowania w kwocie 5250 zł brutto, co stanowiło równowartość określonego w Kodeksie pracy maksymalnego, tj. 3-miesięcznego wynagrodzenia. Wysokość tegoż świadczenia, jako odszkodowania za dokonanie wypowiedzenia umowy o pracy z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów o pracę, wynikała z art. 45 § 1 Kodeksu pracy. W okresie wypowiedzenia Wnioskodawca nie świadczył pracy, ale miał płacone co miesiąc wynagrodzenie.

Po odczytaniu na rozprawie sądowej w dniu 18 czerwca 2014 r. żądań Wnioskodawcy, dotyczących wypłaty odszkodowania za wyrządzoną krzywdę poprzez zwolnienie z pracy w okresie ochronnym w kwocie 5250 zł brutto, prezes przedsiębiorstwa zgodził się na nie i tego samego dnia doszło do zawarcia ugody sądowej (która uprawomocniła się w dniu 26 czerwca 2014 r.). W jej treści pracodawca zobowiązał się wypłacić odszkodowanie w kwocie 5250 zł brutto do dnia 10 sierpnia 2014 r. Na koniec rozprawy - po zawarciu ugody - sąd poinformował, że Wnioskodawca powinien otrzymać kwotę odszkodowania w całości, tj. 5250 zł brutto.

Jednakże pracodawca wypłacił Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie pomniejszonej o 945 zł tytułem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na podstawie art. 45 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 471 Kodeksu pracy).

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. Kodeksu pracy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.