ITPB2/415-781/10/14-S/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 24 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 223/11 (data wpływu 25 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe - w części dotyczącej uznania za wydatki na cele mieszkaniowe uprawniające do zastosowania przedmiotowego zwolnienia wydatków na wyposażenie lokalu mieszkalnego i wydatków poniesionych na pośrednika sprzedaży nieruchomości oraz jest prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 26 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 16 listopada 2010 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 22 listopada 2010 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku tym oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny:

W lutym 2009 r. Wnioskodawca na podstawie umowy darowizny nabył od swoich rodziców zakupione przez nich w 2004 r. mieszkanie, które następnie w sierpniu 2009 r. sprzedał. Kwotę uzyskaną ze sprzedaży oraz pieniądze z udzielonego kredytu bankowego wspólnie z żoną przeznaczył na nabycie innej nieruchomości mieszkaniowej. Umowę z deweloperem w formie aktu notarialnego zawarto w 2009 r., a do końca 2010 r. miała zostać podpisana umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu.

W związku z uzyskaniem lokalu w stanie deweloperskim Wnioskodawca ponosił wydatki na urządzenie tego mieszkania, m.in. na zakup urządzeń do kuchni (lodówki, piekarnika, płyty grzewczej, zmywarki, okapu), oświetlenia (lamp, oczek halogenowych i ledowych), baterii łazienkowych i kuchennych, zabudowy wnękowej, drzwi wewnętrznych, rolet okiennych, luster trwale przymocowanych do ściany (wklejonych). Wydatki na wykończenie tego lokalu mieszkalnego ponosił od momentu podpisania umowy przedwstępnej oraz protokołu zdawczo-odbiorczego.

Ponadto Wnioskodawca poniósł koszty prowizji w związku ze sprzedażą poprzedniego mieszkania oraz koszty sporządzenia umowy przedwstępnej, a w przyszłości poniesie również koszty sporządzenia przez notariusza umowy przyrzeczonej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy za korzystające ze zwolnienia w ramach ulgi na budowę, rozbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego lokalu mieszkalnego należy uznać wydatki na zakup: urządzeń do kuchni (lodówki, piekarnika, płyty grzewczej, zmywarki, okapu), oświetlenia (lampy, oczka halogenowe i ledowe), drzwi wewnętrznych, zabudowy wnękowej, luster trwale przymocowanych do ścian, baterii łazienkowych i kuchennych oraz rolet okiennych.

2. Czy za wydatki na nabycie lokalu mieszkalnego można uznać wydatki poniesione na opłaty notarialne i wpis do księgi wieczystej dotyczące nabycia lokalu oraz poniesione na pośrednika sprzedaży nieruchomości (prowizję) z tytułu sprzedaży nabytego wcześniej mieszkania, którego sprzedaż pozwoliła na nabycie nowego lokalu mieszkalnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wymienione w pytaniu 1 wydatki można zaliczyć do wydatków na budowę, rozbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego lokalu mieszkalnego i w związku z tym poniesione na nie kwoty korzystają ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zarówno wydatki na prowizje dla pośrednika, jak i wydatki na opłaty notarialne i wydatki związane z wpisami do księgi wieczystej stanowią wydatki na nabycie lokalu mieszkalnego i w związku z tym wydatkowane kwoty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 25 listopada 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną Nr ITPB2/415-781/10/MM stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tutejszego organu 26 sierpnia 2010 r.) jest nieprawidłowe. Uznał bowiem, że w przedstawionym stanie faktycznym zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym nie podlegają wydatki na wykończenie lokalu mieszkalnego poniesione od dnia objęcia lokalu na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego do momentu sporządzenia aktu notarialnego przenoszącego na Wnioskodawcę własność lokalu oraz wydatki poniesione na wyposażenie tego lokalu. Natomiast wydatki na wykończenie (remont) tego lokalu poniesione po sporządzeniu aktu notarialnego, na mocy którego Wnioskodawca stanie się właścicielem tegoż lokalu oraz wydatki poniesione na sporządzenie aktów notarialnych (umowy przedwstępnej oraz umowy przenoszącej własność lokalu) i opłaty sądowe za wpis do księgi wieczystej, poniesione w związku z zakupem od dewelopera lokalu mieszkalnego podlegają przedmiotowemu zwolnieniu.

Przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca może pomniejszyć o koszty odpłatnego zbycia, tj. o prowizje zapłacone pośrednikowi w obrocie nieruchomościami.

W dniu 17 grudnia 2010 r. złożone zostało wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej interpretacji. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 28 stycznia 2011 r. znak ITPB2/415W-116/10/RS. W skardze z dnia 3 lutego 2011 r. na ww. interpretację, Skarżący zarzucił, że wydana interpretacja indywidualna jest nieprawidłowa i narusza przepisy prawa materialnego, tj. art. 21 ust. 26 w zw. z art. 21 ust. 25 lit. d w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez jego błędną interpretację polegającą na przyjęciu, że korzystającymi ze zwolnienia od podatku dochodowego wydatkami na własny lokal mieszkalny są jedynie wydatki poniesione po zawarciu umowy przenoszącej na podatnika własność nieruchomości, a nie korzystają z tego zwolnienia wydatki na remont, modernizację, przebudowę lub zakup nieruchomości po dniu podpisania umowy przedwstępnej lecz przed zawarciem umowy ostatecznej.

Wyrokiem z dnia 24 maja 2011 r., sygnatura akt I SA/Gd 223/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację. Stwierdził bowiem, że nie można jednoznacznie stwierdzić, tak jak chce organ podatkowy, iż podatnik musi posiadać tytuł własności budynku lub lokalu mieszkalnego w dacie ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe. Przepis art. 21 ust. 25 lit. d stanowi o tym, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. uważa się budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Nie przesądza więc, że własność lokalu mieszkalnego powinna przysługiwać podatnikowi w dacie ponoszenia wydatku.

Sąd podzielił natomiast stanowisko tutejszego organu w pozostałym zakresie, tj, że wydatków poniesionych na wyposażenie nabytego lokalu mieszkalnego nie sposób uznać za wydatki na cele mieszkaniowe uprawniające do zastosowania zwolnienia przedmiotowego oraz, że wydatki na sporządzenie aktów notarialnych (umowy przedwstępnej oraz umowy przenoszącej własność lokalu) i opłaty sądowe za wpis do księgi wieczystej poniesione w związku z zakupem od dewelopera lokalu mieszkalnego uprawniają do zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2418/11 oddalił skargę kasacyjną tutejszego organu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe - w części dotyczącej uznania za wydatki na cele mieszkaniowe uprawniające do zastosowania zwolnienia przedmiotowego wydatków na wyposażenie lokalu mieszkalnego i wydatków na pośrednika sprzedaży nieruchomości oraz za prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 jest, zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy, ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizję pośredników w sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, opłatę sądową. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 6d ustawy, udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w trakcie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego w postaci prowizji pośrednika w obrocie nieruchomościami nie stanowią kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 6d, jednakże mieszczą się w pojęciu kosztów odpłatnego zbycia, które wpływają na wysokość przychodu ze sprzedaży zgodnie z powołanym art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Z ust. 5 powołanego artykułu wynika, że, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Powołany art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, stanowi iż wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl natomiast art. 21 ust. 25 za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uważa się:

Z art. 21 ust. 26 ww. ustawy wynika natomiast, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Na mocy art. 21 ust. 27 tej ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

* przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu - na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w zacytowanym przepisie jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na cele w nim wskazane i w terminach w nim zakreślonych. Uregulowane zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie jest normą celu społecznego, która w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych obywateli.

Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia - w przedstawionym stanie faktycznym - uprawniają zatem środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części przeznaczonej na sfinansowanie wydatków bezpośrednio związanych z nabyciem od dewelopera nowego lokalu mieszkalnego, tj. opłaty notarialne (w tym związane ze sporządzeniem umowy przedwstępnej i umowy przenoszącej na Wnioskodawcę własność lokalu mieszkalnego) oraz opłaty sądowe za wpis do księgi wieczystej.

Odnosząc się zaś do wydatków poniesionych na wykończenie lokalu mieszkalnego oddanego w tzw. stanie deweloperskim wskazać należy, że mieszczą się one w dyspozycji art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącego, że za wydatki na cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na: budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowej sytuacji rozstrzygnięcia wymaga jednak czy do zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawnia również wydatkowanie środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na wykończenie lokalu mieszkalnego, który Wnioskodawca objął w posiadanie na mocy protokołu zdawczo-odbiorczego, ale w momencie ponoszenia ww. wydatków nie był jeszcze właścicielem tego lokalu, tj. nie została sporządzona umowa kupna w formie aktu notarialnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 24 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 223/11 wyjaśnił, że w przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie przesądza, że własność lokalu mieszkalnego powinna przysługiwać podatnikowi w dacie ponoszenia wydatku. Z treści ww. przepisu można bowiem wyprowadzić również wniosek, że własność budynku lub lokalu mieszkalnego powinna przysługiwać podatnikowi w dacie, w jakiej "konsumuje" ulgę, a więc po upływie dwóch lat od uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych o których mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze że ww. zwolnienie jest normą celu społecznego stwierdzić należy, że wydatki poniesione na wykończenie lokalu mieszkalnego oddanego przez dewelopera w stanie surowym (niewykończonym), czyli wydatki na zakup: oczek halogentowych i ledowych, drzwi wewnętrznych, zabudowy wnęk, baterii łazienkowych i kuchennych mieszczą się w pojęciu wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (niezależnie od tego czy zostały poniesione przed, czy po zawarciu aktu notarialnego przenoszącego na Wnioskodawcę własność lokalu mieszkalnego), a zatem poniesienie tych wydatków w wyznaczonym terminie uprawnia do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi wydatków poniesionych na ww. własne cele mieszkaniowe, w osiągniętym z odpłatnego zbycia przychodzie.

Natomiast nie uprawniają do zastosowania przedmiotowego zwolnienia wydatki na wyposażenie zakupionego od dewelopera lokalu, czyli wydatki na zakup: urządzeń do kuchni, luster, lamp, rolet wewnętrznych oraz okapu (chyba, że okap ten stanowi część instalacji wentylacyjnej).

Reasumując stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznym do zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawnia wydatkowanie przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na wykończenie lokalu mieszkalnego, który Wnioskodawca zakupił od dewelopera niezależnie od tego czy wydatki na ten cel zostały poniesione przed czy po sporządzeniu umowy w formie aktu notarialnego przenoszącej na Wnioskodawcę własność tego lokalu oraz na sporządzenie aktów notarialnych (umowy przedwstępnej i umowy przenoszącej własność lokalu), a także na opłaty sądowe za wpis do księgi wieczystej, poniesione w związku z zakupem od dewelopera lokalu mieszkalnego. Powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi wydatków poniesionych na ww. własne cele mieszkaniowe, w osiągniętym z odpłatnego zbycia przychodzie.

Natomiast wydatki poniesione na wyposażenie tego lokalu, czyli na zakup: urządzeń do kuchni, luster, lamp, rolet wewnętrznych oraz okapu (chyba, że okap ten stanowi część instalacji wentylacyjnej) nie uprawniają do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Ustalając przychód ze sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego Wnioskodawca może jego wartość wyrażoną w cenie określonej w umowie pomniejszyć o koszty odpłatnego zbycia - w tym przypadku o prowizje zapłacone pośrednikowi w obrocie nieruchomościami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.