ITPB2/415-78/09/IB - Termin obliczania i pobierania przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń ze stosunku pracy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie terminu obliczania i pobierania przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń ze stosunku pracy - jest prawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie terminu obliczania i pobierania przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń ze stosunku pracy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jawna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług motoryzacyjnych. Aktualnie spółka nie zatrudnia ponad 20 pracowników i nie jest zobowiązana do posiadania regulaminu wynagrodzeń, wynagrodzenie za pracę za dany miesiąc rozliczeniowy zgodnie z art. 85 § 2 Kodeksu pracy powinno być wypłacane nie później niż w ciągu 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego. Jedynym uregulowaniem dotyczącym terminu wypłacania wynagrodzeń jest informacja o warunkach zatrudnienia oraz warunkach wynagradzania stanowiąca załącznik do umowy o pracę. W roku podatkowym 2009 spółka jawna jest zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Do dnia 31 grudnia 2008 r. Spółka zaliczała wynagrodzenie w kwocie brutto do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie, w którym zostało ono faktycznie wypłacone. Do dnia 31 grudnia 2008 r. Spółka pod datą zaliczenia wynagrodzeń do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym naliczała oraz potrącała należne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Mając za podstawę stan prawny obowiązujący w tym zakresie w stosunku do Spółki m.in. z uwagi na fakt zapłaty i zaliczenia wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2008 r. do kosztów uzyskania w miesiącu styczniu 2009 r. strona naliczyła oraz potrąciła zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od należnego wynagrodzenia w miesiącu styczniu 2009 r. Od dnia 1 stycznia 2009 r. stosownie do art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych strona w przypadku wypłacenia wynagrodzenia do 10 dnia miesiąca następnego należne wynagrodzenie będzie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów miesiąca, którego niniejsze wynagrodzenie dotyczy np. wynagrodzenie za pracę za miesiąc styczeń 2009 r. wypłacone do dnia 10 lutego 2009 r. będzie zaliczone w miesiącu styczniu 2009 r. do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym miesiącu rozliczeniowym w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia należnego za dany miesiąc, ale wypłaconego do 10 dnia miesiąca następnego roku podatkowego 2009 płatnik będzie zobowiązany do naliczenia oraz potrącenia należnych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy dla spółki jawnej od dnia 1 stycznia 2009 r. w kwestii terminu potrącania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie ma znaczenia w jakim terminie Spółka będzie zaliczała wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym. Z uwagi na powyższe należy uznać, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. nawet w przypadku zaliczenia w danym miesiącu do kosztów uzyskania przychodu wynagrodzenia za pracę za dany miesiąc rozliczeniowy, faktycznie wypłaconego do dnia 10 miesiąca następnego, na Spółce jako płatniku spoczywa obowiązek naliczenia oraz pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych dopiero w miesiącu faktycznego wypłacenia wynagrodzenia.

Ponieważ brak jest przepisów przejściowych od wynagrodzenia za pracę za miesiąc grudzień 2008 r. wypłaconego w miesiącu styczniu 2009 r. i zaliczonego do kosztów uzyskania roku podatkowego 2009 strona będzie zobowiązana naliczyć oraz pobrać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w miesiącu styczniu 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Artykuł 32 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego (art. 32 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, który od tego płatnika uzyskuje przychody ze stosunku pracy.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku wskazano, iż należne pracownikom wynagrodzenie jest wypłacane nie później niż do 10 dnia miesiąca następującego po danym miesiącu rozliczeniowym np. wypłata wynagrodzenia za miesiąc styczeń 2009 r. następuje w miesiącu lutym 2009 r.

Zatem zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliczenie i pobranie zaliczek na podatek dochodowy powinno mieć miejsce w każdym z miesięcy, w którym faktycznie dokonano wypłaty wynagrodzenia, a mianowicie od wynagrodzenia wypłaconego w miesiącu lutym 2009 r. zaliczkę należy obliczyć i pobrać w miesiącu jego wypłaty tj. w lutym. Od wynagrodzenia za pracę np. za miesiąc grudzień 2008 r. wypłaconego w miesiącu styczniu 2009 r. zaliczkę należy obliczyć i pobrać w miesiącu styczniu 2009 r.

Pobrane zaliczki na podatek dochodowy należy przekazać w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek właściwego urzędu skarbowego (zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższe zasady obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń ze stosunku pracy wypłacanych przez płatników mają zastosowanie niezależnie od tego, w jakich okresach rozliczeniowych wynagrodzenia te będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Obowiązki płatnika, o których mowa powyżej stanowią bowiem konsekwencję powstania dochodu po stronie podatnika - a więc konsekwencję dokonania pracownikowi wypłaty lub postawienia do jego dyspozycji wynagrodzenia, a nie powstania z tego tytułu należności czy też zaewidencjonowania tej należności w księdze podatkowej.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.