ITPB2/415-750/09/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu 11 września 2009 r.), uzupełnionym w dniach 2 i 14 grudnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 2 i 14 grudnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2008 r. wychowywał dzieci w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z byłą żoną ma bowiem dwóch małoletnich synów w wieku 6 i 7 lat. Rozprawa rozwodowa odbyła się 21 listopada 2008 r., a wyrok orzekający rozwód uprawomocnił się 12 grudnia 2008 r. Przed rozprawą rozwodową nie było orzeczonej separacji. W zeznaniu rocznym PIT-37 za 2008 rok odliczył ulgę prorodzinną na jedno dziecko.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy miał Pan prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej na jedno dziecko za 2008 rok kiedy to pozostawał w związku małżeńskim.

Zdaniem Wnioskodawcy, przed rozwodem nie było orzeczonej separacji, a dzieci bywały z Nim bardzo często. Wiele weekendów spędzali razem (od piątku do poniedziałku rano), a w miesiącu lipcu 2008 r. wspólnie spędzili dwa tygodnie wakacji. Wnioskodawca nadmienia, że była żona na początku 2009 r. zaakceptowała odliczenie ulgi na jedno dziecko, a dopiero teraz domaga się zwrotu przyznanej ulgi. Wnioskodawca uważa, że skoro przez prawie cały rok był w związku małżeńskim, to słusznie skorzystał z ulgi prorodzinnej wspólnie z byłą żoną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Mając na uwadze treść art. 6 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, które to brzmienie - zgodnie z art. 14 pkt 1 tej ustawy - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2008 r., stwierdzić należy, iż uprawnienie do ulgi związane jest z wychowywaniem przez podatnika:

Z ww. przepisu wynika, że prawo do odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej uzależnione zostało od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Aby móc skorzystać z przedmiotowej ulgi należy zatem:

* osiągać dochody opodatkowane według skali podatkowej, określonej w art. 27 ww. ustawy,

* wychowywać w roku podatkowym dzieci własne lub przysposobione, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy,

* wykazać podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne).

W myśl art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 27f ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż odliczenie kwoty ww. ulgi, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4, a kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.

Zgodnie z art. 27f ust. 4 cytowanej ustawy, w przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja, odliczenie przysługuje jednemu z nich, u którego dzieci faktycznie zamieszkują, o ile spełnione są warunki określone w ust. 1. Jeżeli przez część roku podatkowego dzieci faktycznie zamieszkują u każdego z rodziców, o których mowa w ust. 4, odliczenie przysługuje każdemu z nich, o ile spełnione są warunki określone w ust. 1; w tym przypadku kwota odliczenia stanowi iloczyn liczby miesięcy pobytu dzieci u rodzica i 1/12 kwoty, o której mowa w ust. 2.

Przytoczone regulacje ustawowe wskazują wyraźnie, iż podstawowym kryterium skorzystania z prawa do odliczenia ulgi jest wychowywanie dziecka przez podatnika w danym roku podatkowym, pod warunkiem, że istnieje między dzieckiem a podatnikiem więź prawna wynikająca z bycia biologicznym rodzicem lub stosunku przysposobienia. Ulga dotyczy zawsze obojga rodziców, niezależnie od tego czy są małżeństwem, z tym, że w przypadku małżonków rozwiedzionych ulga przysługuje temu, u którego dzieci faktycznie zamieszkują.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ma dwóch małoletnich synów. Wyrok rozwodowy uprawomocnił się 12 grudnia 2008 r. W zeznaniu rocznym za 2008 rok - po uzgodnieniu z byłą żoną - skorzystał z odliczenia od podatku z tytułu tzw. ulgi prorodzinnej na jedno dziecko.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny i prawny stwierdzić należy, że w przypadku wspólnego wychowywania dzieci, prawo do odliczenia przedmiotowej ulgi w rozliczeniu za 2008 r. przysługuje zarówno Panu jak i byłej małżonce. Kwota ulgi nie może jednak łącznie przekroczyć 1.173 zł 70 gr na jedno dziecko.

Rodzice mogą zatem podzielić kwotę ulgi według proporcji przyjętych przez siebie, tak, aby móc realnie skorzystać z odliczenia, do wysokości podatku wykazanego przez siebie.

W przedmiotowej sprawie ulgę można więc podzielić w równych częściach albo w proporcji ustalonej przez małżonków. Nie ma przy tym przeszkód, aby małżonkowie zdecydowali, iż ulgę odliczy tylko jedno z nich w pełnej kwocie. Decyzja taka zależy jednak od zgodnej woli podatników. Zatem to małżonkowie winni zdecydować, czy ulgę z tytułu wychowywania dzieci odliczy tylko jedno, czy oboje małżonkowie. Natomiast w sytuacji podjęcia zamiaru odliczenia tej ulgi przez Zainteresowanego i małżonkę - odliczają ww. ulgę wyłącznie według proporcji przyjętych przez siebie, bowiem organ podatkowy nie ma uprawnienia do wskazywania wysokości odliczenia w ramach omawianej ulgi.

Podkreślenia wymaga fakt, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Dlatego też, jeżeli spełnione zostały warunki przedstawione powyżej, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym, a w szczególności, czy dziecko jest faktycznie wychowywane przez rodzica, który zamierza skorzystać z ulgi. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.