ITPB2/415-717/10/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2010 r. (data wpływu 28 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem w dniu 30 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 30 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pracownik ma możliwość skorzystania z dofinansowania do wyjść lub wyjazdów integracyjnych. Dofinansowanie do integracji jest przyznawane imiennie danemu pracownikowi na jego wniosek, zależnie od sytuacji materialnej (określonej na podstawie progu dochodowego). Dofinansowanie może wynosić 240 zł lub 300 zł.

Po odbytym wyjeździe (wyjściu) integracyjnym pracodawca uiszcza koszty związane z integracją na podstawie dokumentów płatniczych (faktur VAT), pokrywając je w całości z funduszy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Następnie w celu rozliczenia integracji, pracodawca dokonuje weryfikacji listy obecności. W przypadku gdy nastąpi przekroczenie udzielonego dofinansowania, pracownik zobowiązany jest do zwrotu nadpłaconej przez pracodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych części kosztów takiego spotkania. Następuje to za zgodą pracownika, a potrącenia dokonuje się z najbliższej listy płac. Kwota ta jest przelewana na konto Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Pracownik nie otrzymuje dofinansowania na rachunek bankowy ani w postaci gotówki. O ile nie przekroczy swoim udziałem kwoty dofinansowania, pracownik nie partycypuje w kosztach wyjścia (wyjazdu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dofinansowanie do wyjazdu (wyjścia) integracyjnego jest świadczeniem pieniężnym wolnym od podatku do 380 zł, czy należy je całkowicie opodatkować.

Zdaniem Wnioskodawcy, dofinansowanie do wyjazdów (wyjść) integracyjnych nie jest świadczeniem pieniężnym, w związku z czym nie jest świadczeniem wolnym od podatku do kwoty 380 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów zalicza się między innymi wszystkie świadczenia pieniężne otrzymane bądź postawione do dyspozycji, które w przypadku pracownika mogą wynikać z zawartej umowy bądź mieć związek z wykonywaniem przez niego pracy.

Przy czym uznać należy, że charakter świadczeń pieniężnych mają również dopłaty, dofinansowania czy też refundacja wydatków poniesionych przez pracownika.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zatem przyjąć, że co do zasady wartość przyznanego przez pracodawcę dofinansowania ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z przeznaczeniem na wyjście (wyjazd) integracyjny stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, zgodnie z regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pracownik ma możliwość skorzystania z dofinansowania do wyjść lub wyjazdów integracyjnych. Dofinansowanie do integracji jest przyznawane imiennie danemu pracownikowi na jego wniosek, zależnie od sytuacji materialnej (określonej na podstawie progu dochodowego). Dofinansowanie może wynosić 240 zł lub 300 zł. Po odbytym wyjeździe (wyjściu) integracyjnym Wnioskodawca uiszcza koszty związane z integracją na podstawie dokumentów płatniczych (faktur VAT), pokrywając je w całości z funduszy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Następnie w celu rozliczenia integracji, pracodawca dokonuje weryfikacji listy obecności. W przypadku gdy nastąpi przekroczenie udzielonego dofinansowania, pracownik zobowiązany jest do zwrotu nadpłaconej przez pracodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych części kosztów takiego spotkania. Następuje to za zgodą pracownika, a potrącenia dokonuje się z najbliższej listy płac. Kwota ta jest przelewana na konto Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Pracownik nie otrzymuje dofinansowania na rachunek bankowy ani w postaci gotówki. O ile nie przekroczy swoim udziałem kwoty dofinansowania, pracownik nie partycypuje w kosztach wyjścia (wyjazdu).

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jak wynika z powyższego, ze zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym lub pieniężnym.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.), działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych świadczenia pracodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku (także o charakterze wyjścia lub wyjazdu integracyjnego) - o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W przedmiotowej sprawie, koszty wyjazdu lub wyjścia integracyjnego są dofinansowane ze środków ZFŚS, w wysokości uzależnionej od sytuacji materialnej pracownika. Zatem, w myśl wyżej przytoczonych regulacji prawnych stwierdzić należy, że dofinansowanie to stanowi świadczenie o charakterze pieniężnym, które korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.