ITPB2/415-706/08/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2008 r. (data wpływu 7 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem z dnia 10 października 2007 r. Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz Pani i męża od Gminy kwotę 95.840 zł wraz z należnymi odsetkami do dnia zapłaty, z tytułu bezumownego korzystania w latach 1995 - 2005 z nieruchomości, stanowiącej własność Pani i męża, na której położony jest kolektor sanitarny wraz z pasem gruntu, niezbędnym do jego konserwacji. Zasądzona kwota przelana została na konto Pani i męża w lutym 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od zasądzonej kwoty, pomniejszonej o niezasądzone koszty zastępstwa procesowego, należy zapłacić podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, od zasadzonej kwoty, pomniejszonej o koszty zastępstwa procesowego, należy zapłacić podatek dochodowy, a uzyskany przychód wykazać należy w zeznaniu rocznym PIT 36, na podstawie uzyskanej od Gminy informacji PIT 8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 źródłem przychodów są inne źródła. Natomiast zgodnie z art. 20 ust. 1 uważa się za nie w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić bowiem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Natomiast za koszty uzyskania przychodu, zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Oznacza to, że poniesiony przez podatnika koszt powinien być rozważany jako element kształtujący dochód, jeżeli spełnione są następujące przesłanki:

* koszt służy osiągnięciu lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodu,

* koszt nie został wymieniony w art. 23 ustawy, czyli nie został wyłączony z katalogu kosztów uzyskania przychodów,

* koszt został właściwie udokumentowany, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie wyroku sądu apelacyjnego otrzymała Pani wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości, stanowiącej własność Pani i Pani męża. W postępowaniu apelacyjnym reprezentowani byli Państwo przez pełnomocnika, co wiązało się z poniesieniem kosztów związanych z zastępstwem procesowym. Dlatego też, biorąc pod uwagę przytoczone przepisy uznać należy, iż koszty poniesione przez Panią, związane z zastępstwem procesowym, odpowiednio udokumentowane, stanowią koszty uzyskania przychodu.

Reasumując stwierdzić należy, że przychód stanowiący wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości, po pomniejszeniu zgodnie z art. 22 ust. 1 o koszty poniesione w celu uzyskania przychodu, podlega opodatkowaniu według skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym powinien zostać wykazany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ww. ustawy, składanym za rok podatkowy, w którym go uzyskano.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.