ITPB2/415-702/10/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2010 r. (data wpływu 29 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W wyniku przeprowadzonych postępowań spadkowych w latach 1992-2002 oraz na drodze administracyjnej zwrócono m.in. Wnioskodawcy zespół pałacowo-parkowy. Postanowienia sądowo-spadkowe zakończyły się w 2002 r. W opinii Wnioskodawcy data ostatniego postępowania spadkowego (po śmierci stryja) tj. 23 maja 2002 r. jest momentem, od którego pełna własność przechodzi na spadkobierców. Ojciec wraz z rodzeństwem byli spadkobiercami od 1946 r. po dziadku Wnioskodawcy. Błędna interpretacja dekretu z 1944 r. uniemożliwiła rodzinie użytkowanie obiektu jako prawowitym właścicielom, co doprowadziło do jego zrujnowania. Przekazanie własności nastąpiło po kilku latach na skutek długotrwałych procedur związanych ze zwrotem ww. nieruchomości, na które składały się następujące czynności:

* wystąpienie w 2004 r. do wojewody o zwrot nieruchomości;

* decyzja wojewody z dnia 29 czerwca 2006 r. o niezgodnym z prawem wywłaszczeniu zespołu pałacowo-parkowego;

* zaskarżenie decyzji wojewody przez Ministra Rolnictwa;

* wyrok WSA uchylający zaskarżoną decyzję;

* ponowne zaskarżenie, tym razem przez Agencję Nieruchomości Rolnych;

* prawomocny wyrok WSA uchylający zaskarżenie Agencji Nieruchomości Rolnych;

* wyrażenie zgody przez Agencję Nieruchomości Rolnych na wydanie nieruchomości;

* wydzielenie geodezyjne nieruchomości, wpis do księgi wieczystej w dniu 4 sierpnia 2009 r.

W dniu 16 lipca 2010 r. Wnioskodawca wraz z siostrą i pozostałymi członkami rodziny dokonał sprzedaży ww. nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży zespołu pałacowo-parkowego występuje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy z tytułu ww. sprzedaży nie występuje podatek dochodowy, ponieważ od nabycia praw spadkowych minęło 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że ostatnie "postępowanie spadkowe", potwierdzające fakt nabycia przez Wnioskodawcę zespołu pałacowo-parkowego, zakończyło się w 2002 r. Z uwagi na niewłaściwą interpretację dekretu z 1944 r. pozbawiono właścicieli możliwości użytkowania ww. nieruchomości. W związku z powyższym w 2004 r. wystąpiono do wojewody z wnioskiem o jej zwrot. W dniu 29 czerwca 2006 r. wojewoda wydał decyzję o niezgodnym z prawem wywłaszczeniu zespołu pałacowo - parkowego, która została następnie zaskarżona przez Ministra Rolnictwa oraz Agencję Nieruchomości Rolnych. Wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego decyzja wojewody została utrzymana w mocy, Agencja Nieruchomości Rolnych wyraziła zgodę na wydanie nieruchomości i w dniu 4 sierpnia 2009 r. dokonano wpisu w księdze wieczystej.

Dla rozpatrywanej sprawy istotna jest więc kwestia, od kiedy należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niezbędne jest więc ustalenie momentu nabycia przez Wnioskodawcę udziału w prawie własności nieruchomości, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy stwierdzenie braku podstaw do przejęcia nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa i potwierdzenie własności spadkobierców byłych właścicieli stanowi jej nabycie w myśl powołanego wyżej artykułu 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy rozstrzygnięciu tego problemu należy mieć na uwadze nie tylko przepisy prawa podatkowego, ale przede wszystkim przepisy prawa cywilnego dotyczące nabycia, czy też utraty prawa własności.

W sytuacji, gdy dochodzi do zwrotu bezprawnie zajętej nieruchomości spadkobiercom osób, którym tę nieruchomość odebrano, wówczas prawo do zwrotu znajduje swe źródło w nabyciu spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w księdze czwartej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Artykuł 924 tej ustawy stanowi, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Natomiast zgodnie z jego art. 925, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Mając na uwadze ww. regulacje prawne stwierdzić należy, iż skoro spadek, stanowiący ogół majątkowych praw i obowiązków zmarłego (art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego) otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy i według tej daty spadkobierca nabywa spadek, za dzień nabycia rzeczy lub praw w drodze spadku należy rozumieć dzień jego otwarcia.

Niezależnie od powyższego, na stan prawny nieruchomości istotny wpływ mogą wywierać, wydawane zarówno na gruncie prawa cywilnego, administracyjnego, jak i karnego - orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne, stanowiące dokumenty o szczególnym znaczeniu. Waga tych orzeczeń wynika z pozycji jaką zajmują sądy i organy administracji publicznej.

Wskazać należy, iż w zaistniałym stanie faktycznym z punktu widzenia konsekwencji podatkowych istotne znaczenie ma stwierdzenie w decyzji administracyjnej o niezgodnym z prawem wywłaszczeniu zespołu pałacowo-parkowego. Oznacza to, że wstępni Wnioskodawcy zostali bezprawnie pozbawieni ww. majątku.

Skoro przejęcie przedmiotowej nieruchomości przez Skarb Państwa było aktem nie znajdującym podstaw w obowiązującym prawie, tytuł własności winien trwać przy prawowitym właścicielu, gdyby żył. Negatywnych skutków bezprawnego postępowania ówczesnych władz nie mogą też ponosić następcy prawni zmarłego właściciela lub jego spadkobierców.

Wobec faktu, iż przedmiotowa nieruchomość - jak wynika z treści wniosku - zajęta została na rzecz Skarbu Państwa w wyniku postępowania niezgodnego z prawem, co stwierdzono w decyzji wojewody z dnia 29 czerwca 2006 r., za datę nabycia przez Wnioskodawcę udziału w tej nieruchomości należy więc uznać moment nabycia spadku, a więc daty śmierci poszczególnych spadkodawców.

Odnosząc powyższe do przytoczonego powyżej przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że sprzedaż w 2010 r. udziału w odziedziczonej nieruchomości nie stanowi podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu. Wynika to z faktu, iż zbycie nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia. W związku z powyższym, otrzymana z tego tytułu kwota nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.