ITPB2/415-689/14/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Nadleśnictwo jest państwową jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.) wchodzącą w skład Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię około 10 tys. ha i jest administracyjnie wydzielony.

Nadleśniczy jest powołany do Służby Leśnej i zgodnie z ustawą o lasach bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami, stanowiącymi majątek Skarbu Państwa na terenie zarządzanego Nadleśnictwa.

Nadleśniczy Nadleśnictwa, w związku z pełnioną funkcją, zajmuje bezpłatne mieszkanie służbowe, tzw. funkcyjne wraz z garażem, oddalone od siedziby Nadleśnictwa o 1km, położone w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa.

Paragraf 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) określa, że miejscem pracy nadleśniczego jest teren nadleśnictwa. Ponadto, § 18 ust. 2 PUZP określa, że w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Samochód służbowy wykorzystywany przez Nadleśniczego garażowany jest w miejscu zamieszkania Nadleśniczego. Na garażowanie samochodu służbowego poza siedzibą Nadleśnictwa wyraził zgodę Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w piśmie z dnia 22 kwietnia 2014 r. Zasady korzystania z samochodów służbowych określone zostały w Zarządzeniu nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r.

Stanowisko Nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności w wykonywaniu powierzonego zarządu majątkiem Skarbu Państwa. Dotyczy to szczególnie bezpośrednich zagrożeń dla majątku zarządzanego przez Nadleśnictwo, tj.: pożary, kradzieże, huragany, powodzie, itp., które często mają miejsce poza wyznaczonymi godzinami pracy Nadleśnictwa.

Natychmiastowa reakcja na takie wyjątkowe sytuacje, zagwarantowana jest możliwością szybkiego dotarcia do miejsc prowadzonej działalności gospodarczej i może znacząco obniżyć potencjalne straty. Liczne są również takie sytuacje, że wyjazdy samochodem służbowym, np. do kompleksów leśnych odbywają się bezpośrednio z miejsca zamieszkania, bez wcześniejszego przyjazdu do biura Nadleśnictwa.

Ponadto, w miejscu zamieszkania samochód jest garażowany, co świadczy o należytym zabezpieczeniu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Obiekt ochraniany jest przez specjalistyczną firmę ochroniarską.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Nadleśniczemu korzystającemu z samochodu służbowego na podstawie zgody przełożonego, którego miejscem pracy jest teren całego Nadleśnictwa, należy doliczyć do przychodów ze stosunku pracy wartość dojazdów z mieszkania funkcyjnego do siedziby Nadleśnictwa.

Wnioskodawca uważa, że zgoda na dojazdy do pracy Nadleśniczego jest uzasadniona charakterem powierzonej pracy, tym samym wartość tych dojazdów nie stanowi świadczenia nieodpłatnego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Możliwość natychmiastowego skorzystania z samochodu, w celu dotarcia do miejsca pracy jakim jest teren Nadleśnictwa, pozwala na realizację celu służbowego, zabezpieczając w ten sposób interesy majątku Skarbu Państwa, zarządzanego przez Nadleśnictwo.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przejazdy na trasie: miejsce zamieszkania - siedziba Nadleśnictwa, w przypadku korzystania z samochodu służbowego przez Nadleśniczego, nie stanowią dla niego świadczenia nieodpłatnego i podstawy do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Stanowisko Nadleśnictwa znajduje odzwierciedlenie w treści interpretacji indywidualnych:

* znak IPPB2/415-12/07-3/RL z 12 września 2007 r.

* znak ILPB2/415-928/10-2/JK z 2 listopada 2010 r.

* znak IPPB4/415-295/11-3/MP z 8 czerwca 2011 r.

* znak IPTPB2/415-327/11-2/DS z 26 września 2011 r.

* znak ITPB2/415-727/11 /RS z 4 listopada 2011 r.

* znak IBPBII/1/415-918/11/MK z 4 listopada 2011 r.

* znak IPPB2/415-831/12-5/MK z 6 grudnia 2012 r.

* znak IPTPB1/415-609/12-2/DS z 31 grudnia 2012 r.

* znak ITPB2/415-1053/12/MM z 13 lutego 2013 r.

* znak IPTPB1/415-117/13-2/AG z 14 maja 2013 r.

* znak IPTPB1/415-175/13-2/AP z 22 maja 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Artykuł 12 ust. 1 analizowanej ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Powyższe oznacza, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Nadleśnictwo jest państwową jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.) wchodzącą w skład Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię około 10 tys. ha i jest administracyjnie wydzielony.

Nadleśniczy jest powołany do Służby Leśnej i zgodnie z ustawą o lasach bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami, stanowiącymi majątek Skarbu Państwa na terenie zarządzanego Nadleśnictwa.

Nadleśniczy Nadleśnictwa, w związku z pełnioną funkcją, zajmuje bezpłatne mieszkanie służbowe, tzw. funkcyjne wraz z garażem, oddalone od siedziby Nadleśnictwa o 1km, położone w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa.

Paragraf 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) określa, że miejscem pracy nadleśniczego jest teren nadleśnictwa. Ponadto, § 18 ust. 2 PUZP określa, że w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Samochód służbowy wykorzystywany przez Nadleśniczego garażowany jest w miejscu zamieszkania Nadleśniczego. Na garażowanie samochodu służbowego poza siedzibą Nadleśnictwa wyraził zgodę Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w piśmie z dnia 22 kwietnia 2014 r. Zasady korzystania z samochodów służbowych określone zostały w Zarządzeniu nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r.

Stanowisko Nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności w wykonywaniu powierzonego zarządu majątkiem Skarbu Państwa. Dotyczy to szczególnie bezpośrednich zagrożeń dla majątku zarządzanego przez Nadleśnictwo, tj.: pożary, kradzieże, huragany, powodzie, itp., które często mają miejsce poza wyznaczonymi godzinami pracy Nadleśnictwa.

Natychmiastowa reakcja na takie wyjątkowe sytuacje, zagwarantowana jest możliwością szybkiego dotarcia do miejsc prowadzonej działalności gospodarczej i może znacząco obniżyć potencjalne straty. Liczne są również takie sytuacje, że wyjazdy samochodem służbowym, np. do kompleksów leśnych odbywają się bezpośrednio z miejsca zamieszkania, bez wcześniejszego przyjazdu do biura Nadleśnictwa.

Ponadto, w miejscu zamieszkania samochód jest garażowany, co świadczy o należytym zabezpieczeniu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Obiekt ochraniany jest przez specjalistyczną firmę ochroniarską.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania na podstawie zgody przełożonego w miejscu zamieszkania, uzasadnione charakterem wykonywanej pracy nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych.

W konsekwencji przejazdy Nadleśniczego z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa nie generują przychodu ze stosunku pracy. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem, gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania oraz garażowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie.

Oznacza to, iż przejazdy Nadleśniczego samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa - o ile nie służą jego osobistym celom, lecz wykonywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia, a zatem ich wartości nie należy uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy.

W związku z powyższym, Nadleśnictwo - jako płatnik - nie ma obowiązku doliczania do przychodu ze stosunku pracy, wartości dojazdu Nadleśniczego samochodem służbowym, z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa. Świadczenie to nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.