ITPB2/415-681/13/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku tym zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w bieżącym roku planuje przeprowadzić się do Brazylii celem podjęcia tam pracy. Jest obywatelem Polski i w chwili obecnej Jego stałym miejscem zamieszkania jest Polska. Od momentu przeprowadzki stałe miejsce zamieszkania Wnioskodawcy będzie w Brazylii, w tym kraju będzie głównie przebywał. W chwili obecnej nie jest określony całkowity czas wyprowadzki, jednak w roku kalendarzowym nie będzie to krócej niż 185 dni (tzn. w Polsce nie będzie przebywał dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym). W praktyce wizyty Wnioskodawcy w Polsce ograniczą się do wakacji nie dłużej niż 30 dni w roku.

Do Brazylii Wnioskodawca przenosi się z wieloletnią partnerką życiową, która jest w ciąży. W Polsce Wnioskodawca posiada następujący majątek:

Wnioskodawca nie planuje na chwilę obecną sprzedaży środków transportu, które pod nieobecność Wnioskodawcy użytkowane będą przez Jego ojca.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, którą zamierza kontynuować podczas nieobecności w Polsce. Działalność jest zarejestrowana w Polsce i polega na wykonywaniu serwisów na statkach oraz handlu częściami zamiennymi. Większość obowiązków Wnioskodawca będzie mógł wykonywać osobiście w Brazylii, reszta obowiązków będzie wykonywana przez ojca Wnioskodawcy (prawny pełnomocnik). Kontynuację prowadzenia działalności Wnioskodawca planuje wyłącznie w celu podtrzymania kontaktu z dotychczas pozyskanymi kontrahentami. Przewidywane dochody z działalności na terytorium Polski będą stanowczo niższe niż dochody z tytułu pracy w Brazylii. Zgodnie z wewnętrznym prawem brazylijskim, miejsce zamieszkania Wnioskodawcy będzie w Brazylii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym kraju, w świetle art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie znajdowało się miejsce zamieszkania Wnioskodawcy - w Polsce czy w Brazylii.

Zdaniem Wnioskodawcy, miejsce Jego zamieszkania będzie w Brazylii, gdyż w Polsce nie będzie przebywał dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Dodatkowo centrum interesów osobistych Wnioskodawcy także będzie w Brazylii, ponieważ narzeczona w ciąży przeprowadza się tam wraz z Nim. Centrum interesów gospodarczych będzie mieściło się również w Brazylii, gdyż dochody generowane przez działalność gospodarczą będą radykalnie niższe niż dochody uzyskane z tytułu umowy o pracę w Brazylii. Dodatkowo działalność gospodarcza może być w każdej chwili przeniesiona do Brazylii, gdzie koszty prowadzenia działalności są dużo niższe niż w Polsce (ZUS: 80 zł/miesiąc, brak podatku dochodowego do kwoty 250 tys. zł).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Polska dotychczas nie zawarła z Brazylią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jako warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje jednak również posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od wskazanego powyżej okresu przebywania na terytorium RP.

Warunek w postaci centrum interesów ekonomicznych nawiązuje natomiast bezpośrednio do faktu dokonywania przez podatnika głównych inwestycji w danym miejscu. Dla poddania podatnika polskiej jurysdykcji podatkowej istotny zatem będzie fakt, iż na terenie Polski realizuje on osobiste interesy gospodarcze, decyduje przy tym m.in. kryterium miejsca prowadzenia podstawowej działalności zawodowej i wysoki stopień zaabsorbowania podatnika działalnością zawodową, wykonywaną na terenie Polski.

Realizowanie w danej miejscowości (w danym państwie) obiektywnie sprawdzalnej aktywności zawodowej czy gospodarczej uzasadnia bowiem stwierdzenie, że w danej miejscowości (w danym państwie) osoba fizyczna posiada miejsce zamieszkania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w bieżącym roku planuje przeprowadzić się do Brazylii celem podjęcia tam pracy. Jest obywatelem Polski i w chwili obecnej Jego stałym miejscem zamieszkania jest Polska. Od momentu przeprowadzki stałe miejsce zamieszkania Wnioskodawcy będzie w Brazylii, w tym kraju będzie głównie przebywał. W chwili obecnej nie jest określony całkowity czas wyprowadzki, jednak w roku kalendarzowym nie będzie to krócej niż 185 dni (tzn. w Polsce nie będzie przebywał dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym). W praktyce wizyty Wnioskodawcy w Polsce ograniczą się do wakacji nie dłużej niż 30 dni w roku.

Do Brazylii Wnioskodawca przenosi się z wieloletnią partnerką życiową, która jest w ciąży. W Polsce Wnioskodawca posiada następujący majątek:

Wnioskodawca nie planuje na chwilę obecną sprzedaży środków transportu, które pod nieobecność Wnioskodawcy użytkowane będą przez Jego ojca.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, którą zamierza kontynuować podczas nieobecności w Polsce. Działalność jest zarejestrowana w Polsce i polega na wykonywaniu serwisów na statkach oraz handlu częściami zamiennymi. Większość obowiązków Wnioskodawca będzie mógł wykonywać osobiście w Brazylii, reszta obowiązków będzie wykonywana przez ojca Wnioskodawcy (prawny pełnomocnik). Kontynuację prowadzenia działalności Wnioskodawca planuje wyłącznie w celu podtrzymania kontaktu z dotychczas pozyskanymi kontrahentami. Przewidywane dochody z działalności na terytorium Polski będą stanowczo niższe niż dochody z tytułu pracy w Brazylii. Zgodnie z wewnętrznym prawem brazylijskim, miejsce zamieszkania Wnioskodawcy będzie w Brazylii.

Mając na uwadze przedstawione uregulowania prawne oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, w szczególności zaś wobec posiadania bardziej skoncentrowanych powiązań gospodarczych w Polsce stwierdzić zatem należy, że ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy - pomimo wyjazdu do Brazylii - nadal znajduje się w Polsce, a tym samym Wnioskodawca będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski. W Polsce - o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny - będzie zatem podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.