ITPB2/415-652/09/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2009 r. (data wpływu 31 lipca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności z tytułu zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, przysługującego przeniesionemu służbowo funkcjonariuszowi Służby Więziennej - jest prawidłowe.

W dniu 31 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności z tytułu zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, przysługującego przeniesionemu służbowo funkcjonariuszowi Służby Więziennej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Funkcjonariusz Służby Więziennej, przeniesiony służbowo do pełnienia służby w Areszcie Śledczym, otrzymuje zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w wysokości ceny biletu miesięcznego na przejazd środkami publicznego transportu zbiorowego. Wypłatę powyższej należności reguluje art. 109 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 z późn. zm.) oraz § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszom Służby Więziennej z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju i przeniesień (Dz. U. Nr 88, poz. 813).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacana należność z tytułu zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, zwolniona jest z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywany przez funkcjonariusza Służby Więziennej zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem stanowi przychód ze stosunku służbowego, zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy wskazać, że stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zaliczyć należy wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, wynikające z zawartej umowy bądź mające związek z faktem wykonywania przez niego pracy lub pełnienia służby.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

Stosownie art. 109 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (tekst jedn. Dz. U. z 2002 Nr 207, poz. 1761 z późn. zm.) w razie przeniesienia z urzędu do pełnienia służby do innej miejscowości albo delegowania do czasowego pełnienia służby, funkcjonariuszowi przysługują należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju i przeniesień.

Przepis ten uszczegółowiony został w § 13 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszowi Służby Więziennej z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju i przeniesień (Dz. U. Nr 88, poz. 813), zgodnie z którym funkcjonariuszowi przeniesionemu, który dojeżdża do miejsca pełnienia służby i nie otrzymuje równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania albo nie korzysta z kwatery tymczasowej, przysługuje zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w wysokości ceny biletu miesięcznego na przejazd środkami publicznego transportu zbiorowego. Zgodnie natomiast z ust. 2 wskazanego przepisu przełożony może wyrazić zgodę na zwrot faktycznych kosztów przejazdu, liczonych według cen biletów na przejazdy jednorazowe, jeżeli nie jest możliwe nabycie biletu miesięcznego.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że funkcjonariuszowi, przeniesionemu służbowo do pełnienia służby poza miejscem jego zamieszkania, wypłacany jest zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem. Biorąc pod uwagę, iż należności takie mieszczą się w dyspozycji zacytowanego art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż otrzymany zwrot kosztów, przyznany na podstawie powołanej wyżej ustawy o Służbie Więziennej i wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, stanowi dla tego funkcjonariusza przychód ze stosunku służbowego, jednakże zwolniony, do wysokości limitu, określonego w tym przepisie, z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.