ITPB2/415-650/13/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2013 r. (data wpływu 5 lipca 2013 r.) uzupełnionym w dniu 17 września 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 17 września 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni na podstawie umowy z dnia 2 sierpnia 2012 r., zawartej w formie aktu notarialnego sprzedała lokal mieszkalny, stanowiący odrębną nieruchomość, za cenę 130 000 zł.

Lokal ten został przez Nią nabyty w dniu 28 lutego 2012 r. W 2009 r., będąc już osobą rozwiedzioną, na podstawie umowy ze spółdzielnią mieszkaniową nabyła prawo do spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. Następnie w dniu 28 lutego 2012 r. zawarła ze spółdzielnią mieszkaniową, w formie aktu notarialnego, umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności na członka spółdzielni, na podstawie której nabyła własność tegoż lokalu. Nabycie własności lokalu mieszkalnego dokonane zostało również po rozwodzie, tj. po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

Postanowieniem z dnia 24 października 2012 r. Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku wspólnego byłych małżonków tj. Wnioskodawczyni i jej byłego męża. Zgodnie z tym postanowieniem Wnioskodawczyni otrzymała prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynku mieszkalnego i wolnostojącego garażu o wartości 377 000 zł, natomiast były mąż Wnioskodawczyni #61485; prawo własności zabudowanej nieruchomości o wartości 179 000 zł. Jednocześnie, na mocy ww. postanowienia z dnia 24 października 2012 r., sąd zasądził od Wnioskodawczyni na rzecz byłego męża kwotę 99 000 zł, tytułem dopłaty do udziału w majątku wspólnym. Z części pieniędzy uzyskanych ze zbycia lokalu mieszkalnego, w miesiącu kwietniu 2013 r. Wnioskodawczyni dokonała przelewu kwoty 99 000 zł na rzecz byłego męża.

Dokonana spłata na rzecz byłego męża w kwocie 99 000 zł związana była wyłącznie z nabyciem, tj. przyznaniem Wnioskodawczyni przez sąd #61485; w ramach podziału majątku wspólnego #61485; prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynku mieszkalnego i wolnostojącego garażu. Spłata ta nie była związana z nabyciem innych składników majątkowych.

Na podstawie postanowienia sądu z dnia 24 października 2012 r. o podziale majątku wspólnego, Wnioskodawczyni stała się jedynym użytkownikiem wieczystym nieruchomości oraz właścicielem budynku mieszkalnego i wolnostojącego garażu na użytkowanym gruncie, co zostało potwierdzone wpisami w księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości. Reasumując, część przychodu uzyskanego ze zbycia lokalu mieszkalnego, tj. kwotę 99 000 zł, Wnioskodawczyni wydatkowała na własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany ze zbycia lokalu mieszkalnego w części w jakiej został on przeznaczony (wydatkowany) tytułem dopłaty do udziału w majątku wspólnym na rzecz byłego męża, która to dopłata orzeczona została postanowieniem sądu o podziale majątku wspólnego, stanowi wydatek na własne cele mieszkaniowe i tym samym korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na mocy postanowienia sądu z dnia 24 października 2012 r. o podziale majątku wspólnego, stała się jedynym użytkownikiem wieczystym nieruchomości oraz właścicielką budynku mieszkalnego i wolnostojącego garażu, co zostało potwierdzone wpisami w księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości. Jednocześnie część przychodu uzyskanego ze zbycia lokalu mieszkalnego, tj. w jakiej został on przeznaczony (wydatkowany) tytułem dopłaty do udziału w majątku wspólnym na rzecz byłego męża, która to dopłata orzeczona została postanowieniem sądu o podziale majątku wspólnego, Wnioskodawczyni przeznaczyła na nabycie własnego budynku mieszkalnego i garażu oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym są one posadowione. W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że część przychodu uzyskanego ze zbycia lokalu mieszkalnego, tj. w części w jakiej został on przeznaczony (wydatkowany) tytułem dopłaty do udziału w majątku wspólnym na rzecz byłego męża, która to dopłata orzeczona została postanowieniem sądu o podziale majątku wspólnego, stanowi wydatek na własne cele mieszkaniowe i tym samym korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni podkreśla, że powyższe stanowisko uzasadnione jest również tym, iż w podobnej sprawie została wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 15 maja 2013 r. interpretacja indywidualna (sygn. IPTPB2/415-142/13-2/KSM), w której uznano za prawidłowe stanowisko, że spłata na rzecz byłego męża dokonana ze sprzedaży nieruchomości stanowi wydatek na cele mieszkaniowe i tym samym przychód korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłami przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych stanowi źródło przychodu w rozumieniu zacytowanego wyżej przepisu jeżeli następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie umowy z dnia 2 sierpnia 2012 r., zawartej w formie aktu notarialnego sprzedała lokal mieszkalny, stanowiący odrębną nieruchomość, za cenę 130 000 zł.

Lokal ten został przez Nią nabyty w dniu 28 lutego 2012 r. W 2009 r., będąc już osobą rozwiedzioną, na podstawie umowy ze spółdzielnią mieszkaniową nabyła prawo do spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. Następnie w dniu 28 lutego 2012 r. zawarła ze spółdzielnią mieszkaniową, w formie aktu notarialnego, umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności na członka spółdzielni, na podstawie której nabyła własność tegoż lokalu. Nabycie własności lokalu mieszkalnego dokonane zostało również po rozwodzie, tj. po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

Postanowieniem z dnia 24 października 2012 r. Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku wspólnego byłych małżonków tj. Wnioskodawczyni i jej byłego męża. Zgodnie z tym postanowieniem Wnioskodawczyni otrzymała prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynku mieszkalnego i wolnostojącego garażu o wartości 377 000 zł, natomiast były mąż Wnioskodawczyni #61485; prawo własności zabudowanej nieruchomości o wartości 179 000 zł. Jednocześnie, na mocy ww. postanowienia z dnia 24 października 2012 r., sąd zasądził od Wnioskodawczyni na rzecz byłego męża kwotę 99 000 zł, tytułem dopłaty do udziału w majątku wspólnym. Z części pieniędzy uzyskanych ze zbycia lokalu mieszkalnego, w miesiącu kwietniu 2013 r. Wnioskodawczyni dokonała przelewu kwoty 99 000 zł na rzecz byłego męża.

Dokonana splata na rzecz byłego męża w kwocie 99 000 zł związana była wyłącznie z nabyciem, tj. przyznaniem Wnioskodawczyni przez sąd #61485; w ramach podziału majątku wspólnego #61485; prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynku mieszkalnego i wolnostojącego garażu. Spłata ta nie była związana z nabyciem innych składników majątkowych.

Odnosząc przedstawione uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że dokonana w dniu 2 sierpnia 2012 r. sprzedaż lokalu mieszkalnego stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ww. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 cytowanej ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 powołanej ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (m.in. sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e analizowanej ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6f koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

* położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

* przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Zacytowane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują wyraźnie, że dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy konieczne jest spełnienie warunków w nich wskazanych, takich jak wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych - w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło ich odpłatne zbycie - na ściśle określone cele mieszkaniowe.

Katalog wydatków stanowiących realizację własnych celów mieszkaniowych, których poniesienie uprawnia do zwolnienia, wymienionych w art. 21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne a nie przykładowe co oznacza, że prawo do skorzystania ze zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy należy wywodzić ściśle z jego brzmienia. Rozszerzająca interpretacja tego przepisu jest tym samym zabroniona. Zgodnie z wyżej cytowanym art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ww. ustawy, za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

Oznacza to, że podatnik, który dokonał odpłatnego zbycia nieruchomości i uzyskał z tego tytułu dochód może skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych przeznaczając uzyskane środki na nabycie udziału w budynku mieszkalnym, a także na nabycie udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu związanego z tym budynkiem. Wydatek taki stanowi bowiem jeden z własnych celów mieszkaniowych enumeratywnie wymienionych w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy. Garaż nie ma natomiast charakteru mieszkalnego i nie mieści się w katalogu zawartym w ww. przepisie, dlatego też wydatkowanie przychodu ze sprzedaży nieruchomości na ten cel nie daje podstaw do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. Tutejszy organ nie kwestionuje celowości posiadania garażu jednakże zauważa, że w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wymienił garaży, które nie służą zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że spłata na rzecz męża dokonana w wymaganym terminie ze środków uzyskanych z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego na nabycie od Niego udziału w budynku mieszkalnym wraz ze związanym z nim udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu, stanowi realizację własnego celu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym uprawnia do przedmiotowego zwolnienia. W odniesieniu do kwestii przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania na zakup udziału w garażu wolnostojącym oraz związanym z nim udziałem w prawie użytkowania gruntu należy stwierdzić, iż wydatki te nie są wydatkami na własne potrzeby mieszkaniowe, bowiem o mieszkalnym charakterze nieruchomości decyduje funkcja jakiej ma ona służyć, czyli funkcja mieszkalna. Zatem wydatki te jako nie objęte dyspozycją art. 21 ust. 25 nie uprawniają do analizowanej ulgi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 80-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.