ITPB2/415-612/14/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2014 r. (data wpływu 10 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

* w zakresie zastosowania 50% -towych kosztów uzyskania przychodów do wypłat w latach innych niż pierwszy rok trwania licencji - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wezwaniem z dnia 31 lipca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się m.in. o wyczerpujące przedstawienie zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 11 sierpnia 2014 r. (data wpływu 13 sierpnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku i w jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. zawarła umowę licencyjną z osobą fizyczną, która jest licencjonodawcą, do wzoru, którym jest wdmuchiwarka do kabli światłowodowych (umowa w załączeniu). Na mocy tej umowy spółka ma prawo do korzystania z tej licencji zgodnie z umową a licencjonodawcą ma prawo do wynagrodzenia w przyjętym okresie rozliczeniowym (miesięcznym), w wysokości stanowiącej 15% dochodów netto uzyskanych ze sprzedaży urządzenia objętego tym wzorem.

Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę stosownie do zawartej umowy licencyjnej stanowi opłatę licencyjną za przeniesienie prawa stosowania wzoru użytkowego lub przemysłowego, w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej. Wartość powyższego wynagrodzenia w danym miesiącu uzależniona jest od ilości sprzedanych maszyn i ich wartości oraz stanowi 15% tej wartości. Może się zdarzyć że w ciągu danego okresu np. miesiąca lub dłużej spółka nie sprzeda maszyn objętych tym wzorem i wtedy nie wypłaci żadnego wynagrodzenia.

Udzielenie licencji opisanej we wniosku przez licencjodawcę nie wchodzi w zakres jego działalności gospodarczej lecz jest udzielona przez osobę fizyczną nie prowadzącą działalności.

Spółka jest pierwszą i jedyną jednostką, z którą licencjodawcy zawarli umowę licencyjną. Opłaty licencyjne zgodnie z umową dotyczą pierwszego roku i następnych lat, do końca trwania umowy, tj. do 4 lutego 2019 r.

W związku z powyższym - w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - zadano następujące pytanie.

W jaki sposób osoba fizyczna (licencjodawca) nie prowadząca działalności gospodarczej winna opodatkować przychód i jakie zastosować koszty uzyskania przychodów (20,50%), gdzie Spółka będzie płatnikiem i na koniec roku powinna wystawić PIT-11.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - Spółka będzie płatnikiem i powinna zastosować podatek w wysokości 18% bez przechodzenia na drugi próg i 50% koszty uzyskania przychodu do wysokości 1/2 i progu podatkowego, a na koniec roku wystawić PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie zastosowania 50% -towych kosztów uzyskania przychodów do wypłat w latach innych niż pierwszy rok trwania licencji oraz za prawidłowe w pozostałym zakresie.

W myśl art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w powołanym wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Należy zatem przyjąć, iż do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie.

Na podstawie natomiast art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W świetle art. 22 ust. 9 ww. ustawy koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

3a) (uchylony);

W świetle art. 22 ust. 9 pkt 2 ww. ustawy prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przysługuje zatem pod warunkiem, że:

* opłatę licencyjną otrzymano od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną;

* przychód z tytułu opłaty licencyjnej otrzymano w pierwszym roku trwania licencji.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Płatnicy przy obliczaniu zaliczki nie stosują kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, jeżeli podatnik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji z ich stosowania. Oświadczenie, o którym mowa w zdaniu poprzednim, składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego (art. 41 ust. 11 ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące kosztów uzyskania przychodów przysługujących twórcom projektów wynalazczych należy rozpatrywać w kontekście przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410).

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 6 tej ustawy - ilekroć w ustawie jest mowa o projektach wynalazczych - rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

Przepis art. 8 ust. 1 ww. ustawy - Prawo własności przemysłowej stanowi, iż na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, twórcy.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy współtwórcom wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawnienie do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje wspólnie.

Zgodnie z art. 11 ust. 3 ww. ustawy w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji innej umowy, prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej.

W umowie pomiędzy przedsiębiorcami może być określony podmiot, któremu przysługiwać będą prawa, o których mowa w ust. 1, w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w związku z wykonywaniem tej umowy (art. 11 ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 5 ww. ustawy w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorca ten może korzystać z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego we własnym zakresie. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą ustalić, że przedsiębiorcy przysługuje w całości lub części prawo, o którym mowa w ust. 1.

Przepis art. 20 ustawy - Prawo własności przemysłowej stanowi, iż twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy do korzystania.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że do wypłat z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego dokonanych wyłącznie w pierwszym roku trwania licencji mogą być zastosowane 50% -towe koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem normy prawnej zawartej w art. 22 ust. 9a ww. ustawy, tj. koszty te nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku natomiast opłat w związku z zawartą umową dokonywanych w następnych latach trwania licencji nie przysługują koszty uzyskania przychodu; uzyskiwany przez podatnika w tych latach przychód będzie równy dochodowi.

Spółka ma natomiast obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek (stosując najniższą (18%) stawkę określoną w skali) oraz obowiązek przekazania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu imiennej informacji (PIT-11) o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

Końcowo, w niniejszej sprawie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W kompetencji organów podatkowych nie leży interpretacja przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest wzorem użytkowym lub wzorem przemysłowym w rozumieniu ustawy - Prawo własności przemysłowej, komu przysługuje prawo własności takiego wzoru i na jakiej podstawie (ustawy czy umowy stron) może dojść do przeniesienia prawa jego stosowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.