ITPB2/415-61/11/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2011 r. (data wpływu 21 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2011 r. (data wpływu 30 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe, o ile spełnione zostały poniżej przedstawione warunki.

W dniu 21 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 30 marca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zamieszkuje Pani wraz z mężem, córką i synem. Córka ma 44 lata. W dniu 14 lipca 2005 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo córki przez rozwód, z winy męża. Były mąż córki zmarł w dniu 9 listopada 2008 r. Od dnia 18 lipca 2007 r. córka otrzymuje rentę inwalidzką, ponieważ ma orzeczoną I grupę inwalidztwa a ponadto pobiera zasiłek pielęgnacyjny. Renta jest przyznana do 30 czerwca 2014 r.

Pani syn ma 43 lata. Jest kawalerem, od maja 2010 r. posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności a ponadto otrzymuje dodatek pielęgnacyjny z MOPS w wysokości 153 zł oraz zasiłek stały przyznany w wysokości 324 zł do maja 2012 r. włącznie. Z analizy treści wniosku wynika, iż uzyskuje Pani dochody z tytułu emerytury.

Wobec powyższego zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w 2010 r. przysługuje Jej prawo odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na córkę, oraz ulgi prorodzinnej na syna od momentu otrzymania dodatku pielęgnacyjnego.

W ocenie Wnioskodawczyni może również dokonać korekt zeznań podatkowych od lipca 2007 r. oraz za cały rok 2008 i 2009 w celu skorzystania z ulgi prorodzinnej na córkę. Wnioskodawczyni uważa, że powyższe odliczenie przysługuje na podstawie art. 27f ust. 6 w związku z art. 6 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, o ile spełnione zostały poniżej przedstawione warunki.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w latach 2007-2008, od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Do osób, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. zalicza się:

Natomiast do osób o których mowa w art. 6 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2008 r., zalicza się dzieci:

W myśl art. 27f ust. 2 ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ustawy, odliczenie kwoty, o której mowa w ust. 2, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4. Kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.

Natomiast w myśl art. 27f ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W myśl art. 27f ust. 4, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie do art. 27f ust. 5, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Natomiast w ust. 6 ww. przepisu - rozszerzono zakres podmiotowy ulgi na podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 27f uprawnienie do ulgi związane jest zatem z utrzymywaniem przez podatników pełnoletnich dzieci o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc dzieci:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

w związku z wykonywaniem przez nich ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamieszkuje wraz z mężem, córką i synem. Córka ma 44 lata. W dniu 14 lipca 2005 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo córki przez rozwód, z winy męża. Były mąż córki zmarł w dniu 9 listopada 2008 r. Od dnia 18 lipca 2007 r. córka otrzymuje rentę inwalidzką, ponieważ ma orzeczoną I grupę inwalidztwa a ponadto pobiera zasiłek pielęgnacyjny. Renta jest przyznana do 30 czerwca 2014 r. Z analizy treści wniosku wynika również, że Wnioskodawczyni uzyskuje dochody z tytułu emerytury.

Zgodnie z art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje zaś art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Oznacza to, że osoby, które zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, wykonują obowiązek alimentacyjny względem dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności utrzymując je, a ponadto zapewniając stałą lub długotrwałą opiekę lub pomoc innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz stale współdziałając na co dzień w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji uprawnione są do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania za lata 2007-2008 z ulgi określonej w tym przepisie.

Prawo to przysługuje Jej również za lata 2009-2010 w sytuacji gdy utrzymywała niepełnosprawną córkę otrzymującą zasiłek pielęgnacyjny w związku z ciążącym na Niej obowiązkiem alimentacyjnym.

Oznacza to, że Wnioskodawczyni jest uprawniona do złożenia korekty zeznania o wysokości osiągniętych dochodów za lata 2007-2009.

Z treści złożonego wniosku wynika również, że syn z którym Wnioskodawczyni zamieszkuje ma 43 lata, jest kawalerem, który od maja 2010 r. posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności a ponadto otrzymuje dodatek pielęgnacyjny z MOPS w wysokości 153 zł oraz zasiłek stały przyznany w wysokości 324 zł do maja 2012 r. włącznie.

W świetle powyższego, uznać należy, że począwszy od maja 2010 r., w sytuacji gdy Wnioskodawczyni utrzymywała w związku z ciążącym na Niej obowiązkiem alimentacyjnym niepełnosprawnego syna otrzymującego dodatek pielęgnacyjny Wnioskodawczyni również przysługuje prawo do skorzystania z ulgi na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.