ITPB2/415-605/14/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

* obowiązku zapłaty podatku - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 2 lipca 2000 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy, nie pozostawiając testamentu. Majątek rodziców Wnioskodawcy należał do nich wspólnie po 50%. W skład spadku po ojcu wszedł udział w majątku wspólnym małżeńskim, który wynosi 50%. Dnia 27 maja 2008 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie stwierdzające nabycie spadku, z którego wynika, że spadek po ojcu Wnioskodawcy na podstawie ustawy nabyła żona zmarłego oraz syn (Wnioskodawca) w 1/2 części każdy z nich. Dnia 18 czerwca 2012 r. spisano akt notarialny sprzedaży nieruchomości, która wchodziła w skład spadku. W treści tego aktu sprzedający, czyli Wnioskodawca i jego matka, oświadczyli, że wchodzący w skład spadku udział w powyższej nieruchomości nabyli po połowie. W dalszej części aktu notarialnego oświadczyli, że matka Wnioskodawcy sprzedaje swój udział w nieruchomości wynoszący 3/4, a Wnioskodawca sprzedaje udział wynoszący 1/4. Nieruchomość sprzedano za 250.000 zł, otrzymując odpowiednio 187.500 zł i 62.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisana wyżej sprzedaż nieruchomości spowodowała powstanie obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. stanowi, że przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku są wolne od podatku dochodowego. Wobec tego, jeśli śmierć miała miejsce w 2000 r., to przychód ze sprzedaży nieruchomości jest wolny od podatku dochodowego. Postanowienie sądu z dnia 27 maja 2008 r., stwierdzające nabycie spadku jedynie potwierdza, że spadkobierca ma prawo do tego spadku już od momentu jego otwarcia, czyli od śmierci w 2000 r. Nabycie spadku nastąpiło zatem w 2000 r. i nie powstał obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe, natomiast w zakresie obowiązku zapłaty podatku - jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych stanowi źródło przychodów w rozumieniu zacytowanego wyżej przepisu, jeżeli:

* następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku w którym doszło do nabycia,

* nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) do przychodu z odpłatnego zbycia określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieruchomości i praw majątkowych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast stosownie do art. 28 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł. Podatek od przychodu, o którym mowa w ust. 1, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., wolne od podatku w całości są jednakże przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 2 lipca 2000 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy, nie pozostawiając testamentu. Majątek rodziców Wnioskodawcy należał do nich wspólnie po 50%. W skład spadku po ojcu wszedł udział w majątku wspólnym małżeńskim, który wynosi 50%. Dnia 27 maja 2008 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie stwierdzające nabycie spadku, z którego wynika, że spadek po ojcu Wnioskodawcy na podstawie ustawy nabyła żona zmarłego oraz syn (Wnioskodawca) w 1/2 części każdy z nich. Dnia 18 czerwca 2012 r. spisano akt notarialny sprzedaży nieruchomości, która wchodziła w skład spadku. W treści tego aktu sprzedający, czyli Wnioskodawca i jego matka, oświadczyli, że wchodzący w skład spadku udział w powyższej nieruchomości nabyli po połowie. W dalszej części aktu notarialnego oświadczyli, że matka Wnioskodawcy sprzedaje swój udział w nieruchomości wynoszący 3/4, a Wnioskodawca sprzedaje udział wynoszący 1/4. Nieruchomość sprzedano za 250.000 zł, otrzymując odpowiednio 187.500 zł i 62.000 zł.

Mając na uwadze przedstawione uregulowania prawne stwierdzić należy, że dla określenia skutków podatkowych dokonanej przez Wnioskodawcę sprzedaży konieczne jest ustalenie daty nabycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), spadek to prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 powyższej ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że nabycie nieruchomości będącej przedmiotem spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę w dniu 18 czerwca 2012 r. udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku po ojcu nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku 2000, w którym doszło do jego nabycia. W konsekwencji nie stanowi ono źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania wskazane przez Wnioskodawcę zwolnienie przedmiotowe uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d, ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., ponieważ dyspozycją tego przepisu mogą zostać objęte wyłącznie przychody ze sprzedaży nieruchomości nabytych m.in. w drodze spadku do końca 2006 r., które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a więc dokonane przed upływem okresu pięciu lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Reasumując, odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie stanowi źródła przychodu, a w konsekwencji nie rodzi też obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.