ITPB2/415-574/11/IL

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 września 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/415-574/11/IL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10 listopada 2010 r. zakupił Pan kocioł c.o. z automatycznym podajnikiem paliwa stałego typu Komfort' 25 Kw. o wartości brutto 6.300 zł (faktura VAT z dnia 10 listopada 2010 r.). Kotłem tym zastąpił Pan dotychczas posiadany piec wymagający dziennego kilkakrotnego ręcznego uzupełniania paliwa stałego (węgla, koksu). Ilość podawania w poprzednim systemie paliwa stałego w wymiarze dziennym wynosiła około 50 kg, którą musiał Pan zrealizować ręcznie. Wysiłek włożony w tę czynność powodował u Pana stopniową, dalszą utratę sił, a tym samym pogorszenie stanu zdrowia. Jest Pan osobą niepełnosprawną, o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (symbol 05-R - upośledzenie narządu ruchu), na stałe. W celu pełnienia ról społecznych wymaga Pan częściowej pomocy osób drugich. Mieszka Pan na pierwszym piętrze, natomiast kotłownia znajduje się w piwnicy, więc schodzenie sprawia Panu trudność. Żona Pana posiada również umiarkowany stopień niepełnosprawności (SM). Dzieci są małe, więc nie pomogą w paleniu w piecu. Nowy piec wymaga tylko cotygodniowej obsługi, więc z pomocą osób drugich obsługa tego pieca nie będzie wpływała na pogorszenie się Pana stanu zdrowia. Wydatek na zakup kotła traktuje Pan jako wydatek związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesiony na adaptację budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na adaptację budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności poprzez wymianę kotła c.o. mogą być odliczone od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu rocznym za 2010 rok.

Zdaniem Wnioskodawcy jest On upoważniony do dokonania odliczenia od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu rocznym za 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1.

adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

2.

przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

3.

zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,

4.

zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

5.

odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,

6.

odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,

7.

opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,

8.

utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,

9.

opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,

10.

opłacenie tłumacza języka migowego,

11.

kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,

12.

leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),

13.

odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

a.

osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,

b.

osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),

14.

używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,

15.

odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

a.

na turnusie rehabilitacyjnym,

b.

w zakładach, o których mowa w pkt 6,

c.

na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14. (ust. 7c)

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3.

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób nie określają szczegółowo jakiego rodzaju wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie podlegają odliczeniu.

Opierając się na literalnym brzmieniu tych przepisów zauważyć należy, iż adaptacja oznacza przystosowanie czegoś do innego użytku, przeróbkę dla nadania czemuś jakiegoś charakteru. Adaptacja budynku to zatem nic innego jak przerobienie budynku w taki sposób, aby umożliwić osobie niepełnosprawnej sprawne poruszanie się po nim, ułatwienie jej dostępu do określonych pomieszczeń i urządzeń.

W świetle powyższego, aby dokonać odliczenia od dochodu na podstawie powołanych przepisów adaptacja lub wyposażenie budynku mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku mieszkalnym i jednocześnie być związana (związane) z rodzajem jej niepełnosprawności. Zakres i rodzaje robót związanych z taką adaptacją lub wyposażeniem jest uzależniony więc bezpośrednio od charakteru niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż jest Pan osobą niepełnosprawną, o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (symbol 05-R - upośledzenie narządu ruchu), na stałe. Wymaga Pan częściowej pomocy osób drugich. Mieszka Pan na pierwszym piętrze, natomiast kotłownia znajduje się w piwnicy, więc schodzenie sprawia Panu trudność. Żona Pana posiada również umiarkowany stopień niepełnosprawności (SM). Dzieci są małe, więc nie pomogą Panu w paleniu w piecu. W dniu 10 listopada 2010 r. zakupił Pan kocioł c.o. z automatycznym podajnikiem paliwa stałego typu Komfort' 25 Kw. Kotłem tym zastąpił Pan dotychczas posiadany piec wymagający dziennego kilkakrotnego ręcznego uzupełniania paliwa stałego (węgla, koksu). Ilość podawania w poprzednim systemie paliwa stałego w wymiarze dziennym wynosiła około 50 kg, którą musiał Pan zrealizować ręcznie. Wysiłek włożony w tę czynność powodował u Pana stopniową, dalszą utratę sił, a tym samym pogorszenie stanu Pana zdrowia. Nowy piec wymaga tylko cotygodniowej obsługi, więc z pomocą osób drugich obsługa tego pieca nie będzie wpływała na pogorszenie się Pana stanu zdrowia. Wydatek na zakup kotła traktuje Pan jako wydatek związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesiony na adaptację budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zmiana systemu ogrzewania t.j. montaż kotła c.o. z automatycznym podajnikiem paliwa stałego, wymagającego cotygodniowej obsługi zwiększa walory użytkowe budynku, ułatwia wykonywanie podstawowych czynności życiowych i zapewnia warunki do prawidłowego funkcjonowania osoby niepełnosprawnej.

Zatem wydatki poniesione przez Pana na zakup ww. kotła c.o. można uznać za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające odliczeniu od dochodu w zeznaniu rocznym za 2010 r., o ile zostały spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl