ITPB2/415-538/13/MM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 sierpnia 2013 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/415-538/13/MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych pracownikom - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych pracownikom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca działający jako Spółka z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi na terenie całego świata i związane są one z montażem urządzeń wielkogabarytowych dotyczących przenoszenia, podnoszenia, przemieszczania różnych towarów, w tym także kontenerów, usługi remontowe, instalacyjne, przeglądy statków morskich i oceanicznych. W tym celu Spółka oddelegowuje do pracy za granicą i w kraju - zgodnie z poleceniem służbowym - osoby takie jak: montażyści, inżynierowie, osoby realizujące świadczenia w ramach usług, pracowników oddelegowanych do załatwienia interesów Spółki. Z uwagi na wykonywanie usług w różnych warunkach, występują sytuacje, kiedy Spółka ma obowiązek zabezpieczenia - zgodnie z przepisami BHP - posiłków regeneracyjnych podczas odbywania podróży służbowych w ramach których wykonywane są prace montażowe, a także inne prace zlecone przez nabywców usług.

Posiłki profilaktyczne pracownikom gwarantuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.

Na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. (oraz wcześniejszych dotyczących tego samego zakresu) w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, wypłacane są tzw. diety z tytułu odbywania podróży służbowej niezależnie od zagwarantowanych posiłków profilaktycznych na podstawie wymienionego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r.

Posiłki profilaktyczne są zabezpieczone pracownikom tylko w sytuacjach określonych w przedmiotowym rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.

Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie podróży służbowych wysokość diety jest wyliczana zgodnie z czasem podróży. Następnie dieta może być zmniejszona z tytułu zapewnienia wyżywienia całodziennego lub też poszczególnych posiłków w postaci śniadania, obiadu, kolacji.

W przypadku obowiązku zapewnienia pracownikom wykonującym pracę w warunkach nakazujących zapewnienie posiłku profilaktycznego Spółka nie uznaje, że posiłek regeneracyjny jest równoznaczny z zapewnieniem obiadu podczas podróży służbowej w myśl rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu odbywania podróży służbowej.

Powodem takiego stanowiska są wymogi określone w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie posiłków profilaktycznych, które to posiłki zgodnie z przedmiotowym rozporządzeniem muszą zawierać określone składniki w odpowiednim udziale procentowym. Posiłki profilaktyczne mają na celu zapewnienie uzupełnienia wydatku energetycznego, który to wydatek energetyczny jest ponoszony podczas wykonywanych prac. Posiłki profilaktyczne stanowią uzupełnienie wydatków energetycznych podczas pracy i nie mogą być uznane za zapewnienie obiadu podczas odbywania podróży służbowej.

Zapewnienie obiadu podczas podróży służbowej nie może być bowiem utożsamiane z posiłkiem energetycznym mającym za cel wyrównanie wydatków energetycznych, jakie poniósł pracownik podczas świadczenia pracy.

Miejscem pracy pracowników odbywających podróże służbowe jest siedziba Spółki albo siedziba oddziału Spółki; Spółka posiada trzy oddziały zarejestrowane w KRS.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż w opisanym stanie faktyczny, wypłata diety pracownikowi z tytułu wyjazdu służbowego do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej - bez uwzględnienia obniżki diety o 30% z tytułu obowiązku zapewnienia posiłki profilaktycznego - korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wolne od podatku są diety, inne należności za czas podróży służbowej.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. (oraz wcześniejsze dotyczące tego samego zakresu) w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej wypłacane są tzw. diety z tytułu odbywania podróży służbowej. Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie podróży służbowych, wysokość diety jest wyliczana zgodnie z czasem podróży. Następnie dieta może być zmniejszona z tytułu zapewnienia wyżywienia całodziennego lub też poszczególnych posiłków w postaci śniadania, obiadu, kolacji.

Jednocześnie z uwagi na wykonywanie usług w różnych warunkach, występują sytuacje kiedy Spółka ma obowiązek zabezpieczenia zgodnie z przepisami BHP posiłków regeneracyjnych podczas odbywania podróży służbowych w ramach których wykonywane są prace montażowe oraz także inne prace zlecone przez nabywców usług. Posiłki profilaktyczne pracownikom gwarantuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.

Analizując wyżej przytoczone przepisy Spółka reprezentuje stanowisko, że zabezpieczone na ich podstawie posiłki profilaktyczne nie mogą być uznane za obiad zapewniony w trakcie odbywania podróży służbowej. W ten sposób Spółka nie dokonuje obniżenia diety o 30% z uwagi na zapewnienie obiadu, z tego powodu, że ma obowiązek zapewnić posiłek profilaktyczny mający na celu odbudowanie wydatku energetycznego poniesionego podczas świadczenia pracy.

Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy dieta (bez jej potrącania o 30%) będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Posiłek profilaktyczny ma bowiem na celu odbudowanie wydatku energetycznego, jaki został poniesiony przez pracownika lub pracowników podczas świadczenia pracy.

Fakt, że w opisanym stanie faktycznym, posiłki profilaktyczne są zabezpieczone podczas podróży służbowych nie może zostać potraktowane jako zapewnienie obiadu. Powodem tego jest cel, jaki stanowi zapewnienie posiłku profilaktycznego, a jakim jest odbudowa poniesionego wydatku energetycznego, który musi spełnić określone wymogi jest on zabezpieczony przez pracodawcę w sposób bezpłatny.

Dodatkowo posiłek profilaktyczny wynika z przepisów zaliczanych do bezpieczeństwa i higieny pracy, natomiast diety z tytułu podróży służbowych wynikają z zupełnie innej regulacji prawnej i są zwolnione, ale tylko w sytuacji kiedy zostaną wypłacone zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 stycznia 2013 r.

Posiłki profilaktyczne mają na celu odbudowanie wydatku energetycznego, jaki został poniesiony przez pracownika, natomiast zapewnienie obiadu podczas odbywania podróży służbowej - w ocenie Wnioskodawcy - jest tylko "dobrą wola pracodawcy". Zapewnienie przez pracodawcę obiadu podczas odbywania podróży służbowej będzie miało natomiast wpływ na potrącenie diety o 30% należnej pracownikowi w oparciu o rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej regulujące zakres odbywania podróży służbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca działający jako Spółka z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi na terenie całego świata i związane są one z montażem urządzeń wielkogabarytowych dotyczących przenoszenia, podnoszenia, przemieszczania różnych towarów, w tym także kontenerów, usługi remontowe, instalacyjne, przeglądy statków morskich i oceanicznych. W tym celu Spółka oddelegowuje do pracy za granicą i w kraju - zgodnie z poleceniem służbowym - osoby takie jak: montażyści, inżynierowie, osoby realizujące świadczenia w ramach usług, pracowników oddelegowanych do załatwienia interesów Spółki. Z uwagi na wykonywanie usług w różnych warunkach, występują sytuacje, kiedy Spółka ma obowiązek zabezpieczenia - zgodnie z przepisami BHP - posiłków regeneracyjnych podczas odbywania podróży służbowych w ramach których wykonywane są prace montażowe, a także inne prace zlecone przez nabywców usług.

Miejscem pracy pracowników odbywających podróże służbowe jest siedziba Spółki albo siedziba oddziału Spółki; Spółka posiada trzy oddziały zarejestrowane w KRS.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przedmiotowe zwolnienie od podatku obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach.

Wyjaśnić przy tym należy, że odrębnymi przepisami, do których odsyła art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. poz. 167).

W myśl § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1.

diety;

2.

zwrot kosztów:

a.

przejazdów,

b.

dojazdów środkami komunikacji miejscowej,

c.

noclegów,

d.

innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Stosownie natomiast do § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży.

W myśl § 7 ust. 2 tego rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży krajowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania służbowego w następujący sposób:

1.

jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:

a.

mniej niż 8 godzin - dieta nie przysługuje,

b.

od 8 do 12 godzin - przysługuje 50% diety,

c.

ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości;

2.

jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę:

a.

do 8 godzin - przysługuje 50% diety,

b.

ponad 8 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.

Z § 7 ust. 3 powołanego rozporządzenia wynika, iż dieta nie przysługuje:

1.

za czas delegowania do miejscowości pobytu stałego lub czasowego pracownika oraz w przypadkach, o których mowa w § 10;

2.

jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.

Natomiast § 7 ust. 4 ww. rozporządzenia, kwotę diety, o której mowa w ust. 1, zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

1.

śniadanie - 25% diety;

2.

obiad - 50% diety;

3.

kolacja - 25% diety.

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio (§ 7 ust. 5 rozporządzenia w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej).

Natomiast z § 12 ww. rozporządzenia wynika, że czas podróży zagranicznej liczy się w przypadku odbywania jej środkami komunikacji:

1.

lądowej - od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do chwili jej przekroczenia w drodze powrotnej do kraju;

2.

lotniczej - od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego lotniska w kraju do chwili lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym lotnisku w kraju;

3.

morskiej - od chwili wyjścia statku (promu) z ostatniego portu polskiego do chwili wejścia statku (promu) w drodze powrotnej do pierwszego portu polskiego.

Dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki (§ 13 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Dieta - stosownie do § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia - przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe.

Na mocy § 13 ust. 3 omawianego rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się w następujący sposób:

1.

za każdą dobę podróży zagranicznej przysługuje dieta w pełnej wysokości;

2.

za niepełną dobę podróży zagranicznej:

a.

do 8 godzin - przysługuje 1/3 diety,

b.

ponad 8 do 12 godzin - przysługuje 50% diety,

c.

ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.

Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 tego rozporządzenia).

Z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia wynika, że pracownikowi, któremu zapewniono w czasie podróży zagranicznej bezpłatne, całodzienne wyżywienie, przysługuje 25% diety ustalonej zgodnie z § 13 ust. 3.

W myśl § 14 ust. 2, kwotę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

1.

śniadanie - 15% diety;

2.

obiad - 30% diety;

3.

kolacja - 30% diety.

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio (§ 14 ust. 3).

Pracownikowi, który otrzymuje w czasie podróży zagranicznej należność pieniężną na wyżywienie, dieta nie przysługuje. Jeżeli należność pieniężna jest niższa od diety, pracownikowi przysługuje wyrównanie do wysokości należnej diety (§ 14 ust. 4).

Jak wynika z ww. przepisów wysokość procentowego pomniejszenie diety w związku z zapewnieniem określonego rodzaju posiłku zależy od tego, czy mamy do czynienia z podróżą krajową, czy też zagraniczną. I tak w przypadku, gdy pracownikowi zapewniono bezpłatny obiad podczas krajowej podróży służbowej kwotę przysługującej diety zmniejsza o 50%, natomiast w przypadku, gdy pracownikowi zapewniono obiad podczas zagranicznej podróży służbowej, kwotę diety pomniejsza się o 30%.

Podstawowym warunkiem otrzymania należności objętych zakresem zacytowanych wyżej przepisów ww. rozporządzenia jest niewątpliwie odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), który stanowi, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Podróżą służbową, zgodnie z tą definicją, jest taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Zacytowana definicja ma charakter ogólny, co oznacza, że swoim zakresem obejmuje wszystkich pracowników, bez względu na podstawę nawiązania stosunku pracy.

Natomiast obowiązki pracodawcy związane z zapewnieniem pracownikom pracującym w szczególnych warunkach posiłków profilaktycznych wynikają z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).

Stosownie do § 1 ww. rozporządzenia, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1.

posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej "posiłkami", w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,

2.

napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Z § 2 ust. 1 tego rozporządzenia wynika, że posiłki powinny zawierać około 50-55% węglowodanów, 30-35% tłuszczów, 15% białek oraz posiadać wartość kaloryczną około 1000 kcal.

W myśl § 2 pkt 3 ww. rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

1.

korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,

3.

przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.

Z § 3 ust. 1 tego rozporządzenia wynika, iż pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1.

związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,

2.

związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10oC lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25oC,

3.

związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,

4.

pod ziemią.

Stosownie natomiast do § 3 pkt 2 powołanego rozporządzenia, pracodawca zapewnia posiłki pracownikom zatrudnionym przy usuwaniu skutków klęsk żywiołowych i innych zdarzeń losowych.

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników (§ 5 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 6 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, posiłki i napoje wydawane są pracownikom w dniach wykonywania prac uzasadniających ich wydawanie. Posiłki powinny być wydawane w czasie regulaminowych przerw w pracy, w zasadzie po 3-4 godzinach pracy.

Napoje powinny być dostępne dla pracowników w ciągu całej zmiany roboczej (§ 6 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 8 tego rozporządzenia, pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Zatem mając na uwadze przestawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy obowiązek zapewnienia posiłków profilaktycznych dla pracowników będących w podróży służbowej - stosownie do przepisów prawa pracy - jest niezależny od obowiązku wypłaty im diety za czas trwania tej podróży, wówczas całość przysługującej pracownikowi diety zwolniona jest z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że tutejszy organ nie analizował kwestii, czy pracownicy Wnioskodawcy rzeczywiście odbywali podróż służbową oraz czy - na mocy stosownych przepisów - są uprawnieni do otrzymywania posiłków profilaktycznych, gdyż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Artykuł 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. Upoważnienie do wydawania indywidualnych interpretacji obejmuje zatem jedynie przepisy prawa podatkowego, natomiast nie obejmuje przepisów prawa pracy.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl