ITPB2/415-536/08/IL - Możliwość dokonania odliczenia od dochodu w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne kwoty wydatkowanej na budowę basenu, niezbędnego do rehabilitacji i sprawności fizycznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2008 r. (data wpływu 8 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2007 r. na podstawie decyzji o pozwoleniu na rozbudowę rozpoczął Pan wspólnie z żoną rozbudowę budynku mieszkalnego o ogród zimowy i basen kryty (położone wewnątrz budynku mieszkalnego). W tym samym r. zostały poniesione wydatki m.in. na budowę basenu. Posiadanie basenu jest Państwu niezbędne do wykonywania codziennej rehabilitacji. Jesteście Państwo osobami niepełnosprawnymi z dysfunkcją narządu ruchu w stopniu lekkim.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne można dokonać odliczenia od dochodu kwoty wydatkowanej w 2007 r. na budowę basenu, niezbędnego do rehabilitacji i sprawności fizycznej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje mu prawo obniżenia podstawy opodatkowania o kwoty wydatkowane na cele rehabilitacyjne tj. na budowę basenu. Basen ma służyć rehabilitacji zdrowotnej, z uwagi na niepełnosprawność ruchową Wnioskodawcy. Wydatki poniesione na budowę basenu mieszczą się w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy jako wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Należy podkreślić, iż wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania. Zatem oceniając, czy w danej sytuacji przysługuje prawo do skorzystania z ulgi podatkowej, należy przepisy stosować w sposób ścisły tj. nie należy stosować ani wykładni rozszerzającej, ani też zawężającej.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Powyższy przepis enumeratywnie wymienia wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegających odliczeniu od dochodu. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie może być traktowany rozszerzająco.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

W przypadku Wnioskodawcy odrębnym przepisem regulującym kwestie stopni niepełnosprawności jest ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.), której art. 3 ust. 1 wymienia trzy stopnie niepełnosprawności:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca oraz Jego żona są osobami niepełnosprawnymi, posiadającymi orzeczony lekki stopień niepełnosprawności (niepełnosprawność ruchowa). W 2007 r. dokonali rozbudowy budynku mieszkalnego, polegającej m.in. na budowie basenu, niezbędnego do codziennej rehabilitacji.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na m.in. na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób nie określają szczegółowo jakiego rodzaju wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie podlegają odliczeniu.

Opierając się na literalnym brzmieniu tych przepisów zauważyć należy, iż adaptacja oznacza przystosowanie czegoś do innego użytku, przeróbkę dla nadania czemuś jakiegoś charakteru. Adaptacja budynku to zatem nic innego jak przerobienie budynku w taki sposób, aby umożliwić osobie niepełnosprawnej sprawne poruszanie się po budynku, ułatwienie jej dostępu do określonych pomieszczeń i urządzeń. Natomiast wyposażenie budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe, których zadaniem jest ułatwienie wykonywania podstawowych czynności życiowych.

W świetle powyższego, aby dokonać odliczenia od dochodu na podstawie powołanych przepisów adaptacja lub wyposażenie budynku mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku mieszkalnym i jednocześnie być związana (związane) z rodzajem jej niepełnosprawności. Zakres i rodzaje robót związanych z taką adaptacją lub wyposażeniem jest uzależniony więc bezpośrednio od charakteru niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej. Wydatki poniesione przez Pana na budowę basenu natomiast należy uznać za wydatki podnoszące komfort życia i funkcjonowania.

Ponadto w katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia m.in. tego rodzaju, iż poniesiony wydatek ma w rezultacie ułatwiać wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności i ma mieć indywidualny charakter.

W świetle przedstawionych okoliczności wydatki na budowę basenu w ramach budynku mieszkalnego nie stanowią wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wybudowany basen nie jest związany z przeróbką budynku w celu przystosowania go do użytku przez osobę niepełnosprawną, nie wykazuje też cech indywidualnego przeznaczenia i nie jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania osoby niepełnosprawnej.

Biorąc pod uwagę powyższe wydatki poniesione na budowę basenu nie podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 14k § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zastosowanie się do niej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego tę interpretację nie może szkodzić - również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej - tylko Wnioskodawcy. Zatem Pana Małżonka, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.