ITPB2/415-52a/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2011 r. (data wpływu - 17 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia 31 marca 2011 r. i 12 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 31 marca 2011 r. i 12 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku oraz w pismach uzupełniających przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Będąc jeszcze kawalerem, w dniu 4 lipca 2001 r. nabył Pan od ojca w drodze darowizny udział wynoszący 1/3 części w nieruchomości niezabudowanej. Z tytułu tej czynności został Pan zwolniony z obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn. Następnie - jak wskazano w uzupełnieniu - został przeprowadzony podział fizyczny działki (geodezyjnie), w wyniku czego powstały 3 działki, które nadal stanowiły przedmiot współwłasności.

Natomiast w dniu 27 lutego 2008 r. została zawarta w formie aktu notarialnego umowa o zniesienie współwłasności oraz umowa darowizny. W wyniku tej czynności każdy z współwłaścicieli otrzymał nieodpłatnie po jednej działce o takiej samej powierzchni. Pan został wyłącznym właścicielem działki nr 2/3, którą następnie darował do należącego do Niego i żony majątku wspólnego.

Wartość otrzymanej na wyłączną własność działki mieściła się w udziale jaki Panu przysługiwał przed zniesieniem współwłasności. Jak wskazano we wniosku, nieruchomość została wydzielona nieodpłatnie, a ponadto z tytułu tej czynności nie płacił Pan podatku. W ewidencji gruntów opisaną działkę, wchodzącą do należącego do Pana gospodarstwa rolnego, sklasyfikowano jako grunty orne. Ponadto brakuje miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym położona jest przedmiotowa nieruchomość.

Obecnie zamierza Pan wspólnie z żoną sprzedać ww. grunt, jednakże z uwagi na brak konkretnego klienta nie ma pewności na co zostanie przeznaczony przez nowego właściciela (czy wejdzie w skład gospodarstwa rolnego, czy też nowy nabywca będzie prowadził działalność rolniczą lub pozarolniczą).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, sprzedając w 2011 r. opisaną we wniosku nieruchomość, będzie Pan zobowiązany do zapłaty z tytułu osiągniętego przychodu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pana zdaniem, będzie zwolniony z podatku dochodowego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pana w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom, o czym stanowi art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy.

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Natomiast na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jednym ze wskazanych sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w udziale jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Z przytoczonego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż - będąc kawalerem - nabył Pan w 2001 r. w drodze darowizny od ojca udział wynoszący 1/3 części w nieruchomości niezabudowanej (grunty rolne). Następnie na podstawie zawartej w 2008 r. w formie aktu notarialnego umowy o zniesienie współwłasności oraz umowy darowizny, został Pan wyłącznym właścicielem działki nr 2/3, którą następnie darował do należącego do Niego i żony majątku wspólnego. Wartość otrzymanej na wyłączną własność działki mieściła się w udziale jaki Panu przysługiwał przed zniesieniem współwłasności, a ponadto - jak wskazano we wniosku - została ona wydzielona nieodpłatnie.

Dotychczasowe ustalenia w zakresie zdarzenia przyszłego, jak i stanu prawnego, mają wpływ na określenie skutków prawnopodatkowych, jakie wynikać będą z planowanej sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Dla ustalenia początku określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy pięcioletniego terminu zasadnym jest więc ustalenie momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości.

W świetle wyżej poczynionych ustaleń dokonane w 2008 r. zniesienie współwłasności gruntu, z którego uprzednio - jeszcze w ramach istniejącej współwłasności - wydzielono geodezyjnie działkę nr 2/3 nie stanowi jej nabycia w rozumieniu przytoczonego przepisu, bowiem - jak wskazano we wniosku oraz w piśmie uzupełniającym - czynność ta miała charakter nieodpłatny, zaś wartość przedmiotowej nieruchomości mieściła się w udziale jaki Panu przypadał przed otrzymaniem jej na wyłączną własność,

Natomiast konsekwencją późniejszego włączenia w drodze darowizny opisanej we wniosku działki do majątku wspólnego będzie ustalenie skutków podatkowych jakie dla Pana powstaną w wyniku planowanej sprzedaży gruntu jedynie do tej części uzyskanego z tego tytułu przychodu, który odpowiada Pana udziałowi w majątku wspólnym.

Zatem za datę nabycia działki nr 2/3 należy przyjąć datę, w której nabył Pan w drodze darowizny od ojca udział wynoszący 1/3 części gruntu, t.j. 4 lipca 2001 r.

W konsekwencji sprzedaż ww. nieruchomości w 2011 r. nie będzie stanowiła dla Pana źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostanie dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.