ITPB2/415-519/13/DSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu do tut. organu 24 maja 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. organu 8 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 24 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 8 lipca 2013 r. o dzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.

Na prawach ustawowej wspólności majątkowej Wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 24 marca 2006 r. zostali właścicielami lokalu mieszkalnego położonego w P.

Następnie w dniu 4 czerwca 2009 r. małżonkowie zawarli umowę majątkową małżeńską, wyłączającą pomiędzy nimi wspólność ustawową. Tego samego dnia doszło między nimi do zawarcia umowy o częściowy podział majątku wspólnego, obejmującej wyłącznie ww. mieszkanie. Podziałowi nie towarzyszyły spłaty ani dopłaty. Na mocy ww. umowy Wnioskodawczyni została wyłączną właścicielką przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawczyni podkreśla, że wartość otrzymanego przez Nią w wyniku podziału majątku nie mieści się w jej dotychczasowym udziale. Na mocy zawartej umowy stała się bowiem wyłącznym właścicielem całej nieruchomości zakupionej w dniu 24 marca 2006 r., zaś mąż nie otrzymał nic z tego majątku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy są dwa momenty czy jeden moment nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni uważa, iż nabyła przedmiotową nieruchomość w dwóch momentach: w chwili zakupu nieruchomości wraz z mężem (50%) oraz w wyniku zawarcia między małżonkami umowy o częściowy podział majątku wspólnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 24 marca 2006 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem dokonała zakupu mieszkania. W dniu 4 czerwca 2009 r. w drodze umowy małżonkowie wyłączyli między sobą wspólność majątkową i tego samego dnia dokonali umownego, częściowego podziału majątku wspólnego. Umowa częściowego podziału majątku obejmowała jedynie ww. mieszkanie. W jej wyniku przyznane zostało ono w całości Wnioskodawczyni bez jakichkolwiek spłat na rzecz małżonka. Wartość otrzymanego w wyniku podziału majątku nie mieściła się w udziale dotychczas przysługującym Wnioskodawczyni (stała się samodzielnym właścicielem całej nieruchomości, zaś mąż nic nie otrzymał).

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie maja równe udziały w majątku wspólnym.

Zasadniczo ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego:

* małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,

* z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności,

* wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Od chwili ustania wspólności ustawowej, do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Artykuł 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi bowiem, że w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Na podstawie zaś art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w związku z zacytowanym wyżej art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Tym samym, jeżeli wartość otrzymanych w wyniku podziału majątku wspólnego nieruchomości lub praw przekracza udział małżonka w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości lub prawa, która przekracza jego udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą bowiem w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością lub prawem) jak również stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana w wyniku podziału na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym przed tym podziałem, podatnik niewątpliwie nabywa własność nieruchomości lub prawa w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie dokonany w wyniku zawarcia w dniu 4 czerwca 2009 r. umowy pomiędzy małżonkami częściowy podział majątku wspólnego nie był ekwiwalenty, gdyż jedynym składnikiem majątku podlegającym temu podziałowi był lokal mieszkalny, który Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność bez jakichkolwiek spłat i dopłat. Tym samym majątek, jaki Wnioskodawczyni przypadł w wyniku zawarcia ww. umowy przekroczył udział, jaki przysługiwał Jej w majątku wspólnym przed tym podziałem.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowy lokal mieszkalny w różnym czasie i w różny sposób:

* w dniu 24 marca 2006 r., kiedy to przedmiotowa nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków - w części odpowiadającej Jej udziałowi w majątku wspólnym,

* w dniu 4 czerwca 2009 r., tj. w dniu podziału majątku - w części przekraczającej Jej udział w majątku wspólnym.

Z uwagi na to, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 2006 r. oraz w 2009 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć odrębnie w stosunku do każdego udziału jaki nabyła Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.