ITPB2/415-504/11/BM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/415-504/11/BM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2011 r. r. (data wpływu 17 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2011 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pracodawca ufundował z ZFŚS paczki świąteczne dla pracowników. Wartość paczek została uzależniona od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej poszczególnych pracowników - tym samym spełniono wymagania gospodarowania środkami funduszu socjalnego.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie rzeczowe w postaci paczki świątecznej sfinansowane z ZFŚS zgodnie z regulaminem pracodawcy jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych w limicie rocznym nie przekraczającym 380 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie rzeczowe w postaci paczki świątecznej dla pracownika, może być zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli mieści się ono w limicie rocznym wynoszącym 380 zł i zostanie sfinansowane przez pracodawcę z ZFŚS w ramach działalności socjalnej. Jeżeli wartość innych świadczeń korzystających z ww. limitu 380 zł zostanie wyczerpana, należy różnice opodatkować.

Przykład: Pracownik w styczniu otrzymał świadczenie urlopowe w wysokości 250 zł oraz w kwietniu świadczenie rzeczowe w postaci paczki świątecznej w wysokości 250 zł.

Rozwiązanie: Kwotę zwolnioną od podatku będzie tu kwota 380 zł, więc pozostała część, tj. 120 zł zostanie opodatkowana zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego we wniosku stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. - zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.), działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie ww. przepisu, jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, pracodawca ufundował z ZFŚS paczki świąteczne dla pracowników. Wartość paczek została uzależniona od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej poszczególnych pracowników - tym samym spełniono wymagania gospodarowania środkami funduszu socjalnego.

Wobec powyższego stwierdzić zatem należy, iż w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę świadczenie rzeczowe w postaci paczki świątecznej dla pracownika stanowi przychód, który korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, tj. łącznie do wysokości nieprzekraczającej 380 zł w roku podatkowym, (kwota ta obejmuje natomiast wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń, o których mowa w tym przepisie, otrzymanych w skali całego roku podatkowego). W konsekwencji, od nadwyżki kwoty 380 zł. Wnioskodawca powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy. Jednocześnie jednak w niniejszej sprawie zaznaczyć należy, iż - zgodnie z pytaniem zadanym we wniosku, ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy została dokonana wyłącznie w odniesieniu do świadczeń rzeczowych w postaci paczek świątecznych i nie obejmuje wskazanych w powołanym tam przykładzie świadczeń urlopowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl