ITPB2/415-499/13/DSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 14 maja 2013 r.) uzupełnionym w dniu 20 sierpnia 2013 r. oraz w dniu 26 sierpnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

W dniu 14 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 sierpnia 2013 r. oraz w dniu 26 sierpnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 1973 Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. W związku tym obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej. W dniu 10 maja 1988 r. Wnioskodawczyni nabyła własność nieruchomości gruntowej położonej w G. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego.

Umową zawartą w formie aktu notarialnego z dnia 5 grudnia 1988 r. Wnioskodawczyni rozszerzyła wspólność majątkową małżeńską na ww. nieruchomość. Decyzją z 1989 r. do użytku oddany został budynek na niej położony.

Związek małżeński Wnioskodawczyni został rozwiązany w dniu 30 stycznia 2007 r., wskutek czego przedmiotowa nieruchomość, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 7 listopada 2012 r., została podzielona.

Podział ten obejmował tylko ww. nieruchomość, albowiem było to jedyny składnik majątku wspólnego małżonków. Podziałowi towarzyszył nałożony przez Sąd obowiązek dopłaty przez męża Wnioskodawczyni na Jej rzecz. Wnioskodawczyni oświadcza również, że przypadająca Jej po podziale nieruchomość mieściła się w udziale, jaki przysługiwał Jej w majątku wspólnym i nie przekroczył 1/2 ww. nieruchomości.

Wnioskodawczyni do końca 2013 r. planuje zbyć swoją część ww. nieruchomości wraz z prawem do gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy gdyby Wnioskodawczyni w 2013 r. zbyła swoją część ww. nieruchomości wraz z prawem do gruntu, uzyskana kwota sprzedaży zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, iż ww. nieruchomość nabyła w 1988 r., a więc od tego czasu upłynęły już 23 lata. W związku z powyższym powinna być zwolniona z podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości oraz ww. praw majątkowych, jeżeli następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w roku 1973 Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński, w którym obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej. W dniu 10 maja 1988 r. Wnioskodawczyni nabyła własność nieruchomości gruntowej położonej w G. a następnie umową z dnia 5 grudnia 1988 r. Wnioskodawczyni rozszerzyła wspólność majątkową małżeńską na ww. nieruchomość.

Związek małżeński Wnioskodawczyni został rozwiązany w dniu 30 stycznia 2007 r. W związku z nim, stanowiąca jedyny składniki majątku wspólnego nieruchomość została podzielona zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 7 listopada 2012 r. Nieruchomość, która przypadła Wnioskodawczyni w jego wyniku mieściła się w udziale, jaki przysługiwał Jej w majątku wspólnym. Jednocześnie Sąd nałożył na męża Wnioskodawczyni obowiązek dopłaty na Jej rzecz.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustrój majątkowy panujący w małżeństwie może być również modyfikowany przez małżonków. Jak stanowi bowiem art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Zasadniczo ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego:

* małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,

* z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności,

* wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Od chwili ustania wspólności ustawowej, do majątku, który był nią objęty stosuje się natomiast odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Artykuł 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi bowiem, że w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Na podstawie zaś art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w związku z zacytowanym wyżej art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Z kolei zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Tym samym, jeżeli wartość otrzymanych w wyniku podziału majątku wspólnego nieruchomości lub praw przekracza udział małżonka w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości lub prawa, która przekracza jego udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku, nawet wówczas, gdy nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą bowiem w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością lub prawem) jak również stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana w wyniku podziału na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym przed tym podziałem, podatnik niewątpliwie nabywa własność nieruchomości lub prawa w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jeżeli natomiast spełnione są wymienione wyżej warunki, tj. wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia rzeczy uznać należy datę pierwotnego nabycia przez małżonków.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy, mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że na skutek dokonanego w 2012 r. podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość, której wartość nie przekraczała przysługującego Jej udziału w majątku wspólnym. Jej wartość była wręcz mniejsza, gdyż, jak wskazano treści wniosku, w związku z podziałem sąd zasądził na rzecz Wnioskodawczyni stosowna dopłatę od małżonka. Tym samym opisanego we wniosku podziału majątku wspólnego nie można rozpatrywać w kategoriach nabycia, w rezultacie czego za datę nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości opisanej we wniosku należy przyjąć rok 1988.

W konsekwencji planowana przez Wnioskodawczynię w 2013 r. sprzedaż nieruchomości nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięciu lat, od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.