ITPB2/415-485/10/IL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.) uzupełnionym pismami w dniu 22 lipca 2010 r. oraz w dniu 6 sierpnia 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania "ulgi prorodzinnej" - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 22 lipca 2010 r. oraz w dniu 6 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania "ulgi prorodzinnej".

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Ma Pani niepełnosprawnego 45-letniego syna. Syn uległ wypadkowi w 1986 r., w wyniku którego ma złamany kręgosłup i jest sparaliżowany od szyi w dół, ma niewładne ręce i nogi. Syn otrzymuje dodatek pielęgnacyjny, przyznany na podstawie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 marca 2009 r. oraz rentę, która nie przekracza 9.120 zł. Ma orzeczoną całkowitą niezdolność do samodzielnej egzystencji i wymaga całodobowej opieki drugiej osoby. Jest Pani wdową i mieszka z synem we wspólnym gospodarstwie domowym. Syn jest kawalerem, a Pani jest Jego jedynym opiekunem.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni jako matce opiekującej się niepełnosprawnym synem przysługuje ulga z tytułu wychowywania dziecka.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje jej ulga z tytułu wychowywania niepełnosprawnego dziecka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady korzystania z podatkowej ulgi na dzieci określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.).

W myśl art. 27f ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W myśl art. 27f ust. 4, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie do art. 27f ust. 5, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Natomiast w ust. 6 ww. przepisu - rozszerzono zakres podmiotowy ulgi na podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 27f uprawnienie do ulgi związane jest z utrzymywaniem pełnoletnich dzieci o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc:

* dzieci, bez względu na ich wiek które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną;

* dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 z wyjątkiem renty rodzinnej

* pod warunkiem jednak, że dzieci te pozostawały na utrzymaniu podatników w związku z wykonywaniem przez nich ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Zgodnie z art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje zaś art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Oznacza to, że osoby, które zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, wykonują obowiązek alimentacyjny względem dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie z zapewnieniem stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz stałym współudziałem na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji uprawnione są do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

Warunkiem jest jednak spełnienie wszystkich przesłanek nakreślonych w zacytowanym art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że ma Pani niepełnosprawnego pełnoletniego syna, który jest całkowicie niezdolny do samodzielnej egzystencji i wymaga całodobowej opieki drugiej osoby. Otrzymuje on dodatek pielęgnacyjny przyznany na podstawie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz rentę, która nie przekracza kwoty 9.120 zł. Syn jest kawalerem i zamieszkuje z Panią we wspólnym gospodarstwie domowym. Jest Pani jedynym opiekunem syna.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni - jako rodzicowi - przysługuje ulga z tytułu wychowywania niepełnosprawnego dziecka (bez względu na wiek tego dziecka), stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość przysługującego z tego tytułu odliczenia od podatku za 2009 r. wynosiła 1.112,04 zł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.