ITPB2/415-46/14/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 21 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ekwiwalentu wypłacanego sędziom sportowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ekwiwalentu wypłacanego sędziom sportowym.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem prowadzącym działalność sportową. W ramach tej działalności wypłaca wynagrodzenia dla sędziów za przeprowadzenie zawodów sportowych na podstawie art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z Wnioskodawcą sędziów nie wiąże umowa o pracę ani żadna umowa cywilnoprawna zawarta w formie pisemnej.

Na dany mecz sędziów kieruje Wojewódzki Związek i nie jest Wnioskodawcy znane, który sędzia będzie prowadził mecz. Sędziowie kierowani są z różnych miejscowości i są czasami kilka razy w miesiącu a czasami tylko jeden raz w roku. Wypłata wynagrodzenia następuje na podstawie wystawionej delegacji (rozliczenie kosztów). Na dokumencie tym zamieszczone są dane sędziego, rodzaj zawodów, termin i miejsce oraz kwota brutto, wyliczony podatek i kwota do zapłaty. Wypłata następuje każdorazowo po zakończeniu meczu, a jednorazowe wynagrodzenie za prowadzenie zawodów w większości przypadków nie przekracza kwoty 200 zł.

Wnioskodawca - płatnik nie zawiera z sędziami umów regulujących kwotę należności. Jej wysokość wynika z tabel zgodnie z uchwalonymi przez poszczególne związki sportowe na szczeblu krajowym.

Organizatorzy zawodów sportowych nie zawierają żadnych umów cywilnoprawnych, na podstawie których sędziowie prowadzą zawody. Jest to uzasadnione zasadami zachowania bezstronności sędziego. Dlatego przyjęło się, że sędziowie delegowani są na zawody sportowe przez odpowiednie organy związków sportowych.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji od wynagrodzenia do 200 zł wypłaconego dla sędziego należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu, wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pomimo, że pomiędzy sędzią sportowym a Wnioskodawcą nie jest zawierana umowa na przeprowadzenie zawodów sportowych. Czy pobrać podatek od wynagrodzenia do 200 zł na zasadach ogólnych na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy wypłacie wynagrodzenia sędziowskiego do 200 zł należy zastosować zryczałtowany 18% podatek na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a mimo, że Wnioskodawca nie zawiera żadnych umów z sędziami na piśmie, to jednak wypłaca im ekwiwalent za sędziowanie konkretnego meczu, zatem zostaje sędziemu zlecone wykonywanie określonych czynności. W myśl art. 13 pkt 2 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się m.in. przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W związku z tym od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany 18% podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu, uchwale, zleceniu), należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należność ta musi być uzyskiwana przez osobę niebędącą pracownikiem płatnika (świadczeniodawcy).

Płatnik przekazuje zarówno kwoty pobranych zaliczek, jak i kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem prowadzącym działalność sportową. W ramach tej działalności wypłaca wynagrodzenia dla sędziów za przeprowadzenie zawodów sportowych na podstawie art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z Wnioskodawcą sędziów nie wiąże umowa o pracę ani żadna umowa cywilnoprawna zawarta w formie pisemnej.

Na dany mecz sędziów kieruje Wojewódzki Związek i nie jest Wnioskodawcy znane, który sędzia będzie prowadził mecz. Sędziowie kierowani są z różnych miejscowości i są czasami kilka razy w miesiącu a czasami tylko jeden raz w roku. Wypłata wynagrodzenia następuje na podstawie wystawionej delegacji (rozliczenie kosztów). Na dokumencie tym zamieszczone są dane sędziego, rodzaj zawodów, termin i miejsce oraz kwota brutto, wyliczony podatek i kwota do zapłaty. Wypłata następuje każdorazowo po zakończeniu meczu, a jednorazowe wynagrodzenie za prowadzenie zawodów w większości przypadków nie przekracza kwoty 200 zł. Wnioskodawca - płatnik nie zawiera z sędziami umów regulujących kwotę należności. Jej wysokość wynika z tabel zgodnie z uchwalonymi przez poszczególne związki sportowe na szczeblu krajowym. Organizatorzy zawodów sportowych nie zawierają żadnych umów cywilnoprawnych, na podstawie których sędziowie prowadzą zawody. Jest to uzasadnione zasadami zachowania bezstronności sędziego. Dlatego przyjęło się, że sędziowie delegowani są na zawody sportowe przez odpowiednie organy związków sportowych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że mimo, iż w niniejszej sprawie kwota należności nie przekracza 200 zł, należność jest uzyskiwana przez osobę niebędącą pracownikiem płatnika (Wnioskodawcy), to biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawca nie zawiera żadnych umów z sędziami sportowymi prowadzącymi zawody sportowe wypłacając ryczałt sędziowski za przeprowadzenie zawodów sportowych na podstawie delegacji sędziowskich nie zostały spełnione wszystkie przesłanki wynikające z uregulowań określonych w art. 30e ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota należności nie wynika bowiem z zawartej umowy.

Tym samym do wyliczenia podatku od kwoty wynagrodzenia w formie ryczałtu sędziowskiego nieprzekraczającego 200 zł, wypłacanego na podstawie delegacji "sędziowskiej" przedstawionej przez sędziego nie będą miały zastosowania przepisy art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca obowiązany jest pobrać od takiego wynagrodzenia zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.