ITPB2/415-438/12/IL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu 26 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Starostwo Powiatowe przekazuje środki finansowe na działalność Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i zamierza w czerwcu 2013 r. zorganizować imprezę rekreacyjno-sportową, finansowaną z ZFŚS. Spotkanie to odbędzie się w plenerze, w formie pikniku (zawody sportowe, zabawa przy muzyce, posiłki). Starostwo sporządza listę pracowników i byłych pracowników chętnych do wzięcia udziału w imprezie (np. zatrudnionych jest 120 osób, a chęć wzięcia udziału w imprezie zadeklarowało 70 pracowników). Każdy uczestnik imprezy ma przydzieloną rację żywnościową. Starostwo poniesie też koszty dowozu pracowników na miejsce, koszty cateringu, wynajmu i obsługi obiektu. Częściową odpłatność ponoszą uczestnicy, w zależności od dochodu. Sporządzana jest lista osób określająca wysokość odpłatności (w zależności od dochodu) każdego pracownika. Następnie kwota ta będzie potrącona przy wynagrodzeniu za dany miesiąc i przekazana na rachunek ZFŚS.

Wobec powyższego zadano następujące pytania:

1. Czy przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych za udział w imprezie rekreacyjno-sportowej powstanie u 70 osób, które zadeklarowały udział w imprezie, czy też przychód powstanie u wszystkich zatrudnionych pracowników w Starostwie, pomimo, że część z nich nie zadeklarowała chęci wzięcia udziału w imprezie.

2. Jeżeli przychód z tytułu zorganizowanej imprezy rekreacyjno-sportowej powstanie u wszystkich pracowników Starostwa, bez względu na to czy brali udział w imprezie czy nie, to jak należy wyliczyć przychód do opodatkowania na jednego pracownika, jeżeli koszt imprezy wyliczony był na określoną liczbę osób (lista osób deklarujących udział sporządzona przed imprezą).

Zdaniem Wnioskodawcy udział pracownika w imprezie jest przychodem ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ale zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy do kwoty 380 zł w ciągu roku jest zwolniony z podatku.

Kwotę przychodu na każdego pracownika wylicza się dzieląc całkowity koszt imprezy na liczbę osób, które zadeklarowały chęć uczestniczenia w imprezie rekreacyjno-sportowej. Tak wyliczoną kwotę dopisuje się do przychodu pracownika i po odliczeniu kwoty, którą powinien opłacić pracownik za udział w imprezie, nalicza się podatek dochodowy pod warunkiem, że wartość otrzymanych przez pracownika w danym roku z ZFŚS rzeczowych świadczeń oraz świadczeń pieniężnych przekroczyła kwotę 380 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca przekazuje środki finansowe na działalność Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i zamierza w czerwcu 2013 zorganizować imprezę rekreacyjno-sportową, finansowaną z ZFŚS. Spotkanie to odbędzie się w plenerze w formie pikniku (zawody sportowe, zabawa przy muzyce, posiłki). Starostwo sporządza listę pracowników i byłych pracowników chętnych do wzięcia udziału w imprezie (np. zatrudnionych jest 120 osób, a chęć wzięcia udziału w imprezie zadeklarowało 70 pracowników). Każdy uczestnik imprezy ma przydzieloną rację żywnościową. Starostwo poniesie też koszty dowozu pracowników na miejsce, koszty cateringu, wynajmu i obsługi obiektu. Częściową odpłatność ponoszą uczestnicy, w zależności od dochodu. Sporządzana jest lista osób określająca wysokość odpłatności (w zależności od dochodu) każdego pracownika. Następnie kwota ta będzie potrącona przy wynagrodzeniu za dany miesiąc i przekazana na rachunek ZFŚS.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że udział w imprezie integracyjnej finansowanej przez Wnioskodawcę skutkować będzie dla pracownika powstaniem przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jego wartość ustalić należy w oparciu o koszt jednostkowy udziału poszczególnych pracowników. Jeżeli odpłatność za zorganizowanie imprezy będzie dokonana ryczałtowo, koszt całkowity należy podzielić przez liczbę wszystkich pracowników, którzy deklarowali chęć wzięcia w niej udziału, a następnie tak ustaloną kwotę, pomniejszoną o odpłatność ponoszoną przez uczestnika, przypisać pracownikom, którzy wzięli w niej udział. Łączna wartość kosztów obciążających Wnioskodawcę, przypadająca na pracownika stanowić będzie przychód pracownika ze stosunku pracy.

Podkreślić należy, iż na wysokość przychodu pracownika, powstałego w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena którą uiści pracodawca za zorganizowanie imprezy nie jest uzależniona od stopnia "skonsumowania" tych atrakcji przez pracowników. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania i napoje skonsumował pracownik, jak również czy brał udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas imprezy.

Stanowisko tutejszego organu potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. akt I SA/Ka 1719/96. Sąd stwierdził, iż "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego".

Jeżeli źródłem finansowania imprezy integracyjnej są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Reasumując świadczenie przekazane pracownikom, sfinansowane przez Wnioskodawcę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, związane ze zorganizowaniem imprezy rekreacyjno-sportowej będzie przychodem pracownika; przy czym przychód ten po spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie korzystał ze zwolnienia do kwoty 380,00 zł (kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego). Jednakże od nadwyżki kwoty 380 zł. Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.