ITPB2/415-418a/10/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2010 r. (data wpływu 23 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Wezwaniem z dnia 5 lipca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się o uzupełnienie wniosku w zakresie wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 26 lipca 2010 r. (data wpływu) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 maja 2008 r. na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego nabyła Pani prawo własności działki zabudowanej domem jednorodzinnym w zabudowie szeregowej na prawach wspólności ustawowej wraz z małżonkiem. W chwili odbioru budynek znajdował się w stanie deweloperskim, co było zgodne z umową. Po wykonaniu wszelkich prac umożliwiających zamieszkanie, t.j. położeniu podłóg, kafli, terakoty, zainstalowaniu schodów, wykonaniu kominka, zabudowy kuchni oraz wnęk, malowaniu ścian okazało się, że ściany dzielące budynki zostały wykonane niewłaściwie, co spowodowało konieczność demontażu płyt regipsowych i wykonanie ich właściwego wygłuszenia (zostało to potwierdzone w opinii technicznej sporządzonej na zlecenie dewelopera). Niewłaściwe wygłuszenie ścian spowodowało, że w Pani domu było słychać normalne odgłosy związane z funkcjonowaniem sąsiadów - także odgłosy spokojnych rozmów, korzystania z naczyń, łazienki, toalety. Zgłosili Państwo tę wadę deweloperowi i wezwali do jej usunięcia. Po przedłożeniu kosztorysu dotyczącego zakresu prac i kosztów niezbędnych do usunięcia wady w dniu 27 października 2009 r. podpisali Państwo z deweloperem stosowną ugodę, na podstawie której wypłacono Pani i Jej małżonkowi kwotę 17.000 zł tytułem odszkodowania za wadę budynku.

W przesłanym uzupełnieniu podano, iż ugoda zawarta w dniu 27 października 2009 r. nie była ugodą sądową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota wypłacona na podstawie ugody z dnia 27 października 2009 r. korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni kwota wypłacona tytułem odszkodowania za wadliwie wykonany budynek nie podlega podatkowi dochodowemu, bowiem jest to kwota ustalona w oparciu o kosztorys wykonany przez firmę usługową, która wykonuje tego typu prace, a kwota ta jest niezbędna do wykonania prac związanych z usunięciem istniejącej wady budynku. Art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych wolą ustawodawcy. Stosownie do art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego naprawienie szkody powinno nastąpić wg wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Zdaniem Wnioskodawczyni, zakres roszczeń wynika wprost z tego przepisu, a zgodnie z treścią art. 363 § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania. Kwota wypłacona przez dewelopera stanowi odszkodowanie, którego wysokość ustalona została w oparciu o ceny rynkowe usług, t.j. prac budowlanych niezbędnych do wyeliminowania wady.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu jednoznacznie wynika, iż nie wszystkie odszkodowania otrzymywane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia bowiem korzystają jedynie te odszkodowania, których prawo do otrzymania wynika wprost z przepisów ustawy lub aktów wykonawczych, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Stosownie do uregulowania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy z przedmiotowego zwolnienia wyłączone zostały odszkodowania wynikające z zawartych umów i ugód innych niż ugody sądowe.

Ze zwolnienia mogą korzystać również inne odszkodowania, a więc te nie wynikające wprost z przepisów prawa, ale tylko wówczas gdy zostały otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej i nie dotyczą wyjątków wskazanych przez ustawodawcę (art. 21 ust. 1 pkt 3b cyt. ustawy).

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu, w dniu 20 maja 2008 r. na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego nabyła Pani prawo własności działki zabudowanej domem jednorodzinnym w zabudowie szeregowej. W chwili odbioru budynek znajdował się w stanie tzw. deweloperskim, co było zgodne z umową. Po wykonaniu wszelkich prac umożliwiających zamieszkanie, t.j. położeniu podłóg, kafli i terakoty, wykonaniu kominka, zabudowy wnęk oraz kuchni i malowaniu ścian okazało się, że ściany dzielące budynki zostały wykonane niewłaściwie, co spowodowało konieczność demontażu płyt regipsowych i wykonanie właściwego ich wygłuszenia. W dniu 27 października 2009 r. podpisała Pani ugodę, mocą której deweloper wypłacił Pani i Jej małżonkowi kwotę 17.000 zł tytułem odszkodowania za wadę budynku. Zawarta ugoda nie była ugoda sądową. Wysokość odszkodowania została ustalona w oparciu o kosztorys wykonany przez firmę usługową wykonującą tego typu prace.

Analiza cytowanego powyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Ponieważ, ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymała przedmiotowe odszkodowanie na podstawie ugody pozasądowej, zatem stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy nie może ono korzystać ze zwolnienia przedmiotowego niezależnie od istnienia lub nieistnienia podstawy prawnej regulującej charakter odszkodowawczy oraz wysokość lub zasady ustalania tego rodzaju świadczeń pieniężnych.

Uzyskane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie nie może korzystać również ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy, bowiem nie zostało o trzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej.

W związku z powyższym, świadczenie pieniężne otrzymane przez Wnioskodawczynię na podstawie zawartej ugody stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.