ITPB2/415-406/13/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 17 kwietnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 17 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego udostępnienia miejsc parkingowych pracownikom - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 17 lipca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego udostępnienia miejsc parkingowych pracownikom.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest firmą zajmującą się bezwykopową renowacją kanalizacji ściekowej i nie świadczy usług parkingowych dla osób trzecich. Wnioskodawca posiada parking z dwóch stron budynku administracyjnego. Parking bliżej wjazdu jest parkingiem dla pracowników dojeżdżających do pracy i klientów, kontrahentów firmy. Natomiast drugi parking-plac przeznaczony jest do parkowania samochodów służbowych oraz samochodów dostawczych przywożących towary i materiały do firmy na czas rozładunku. Parking udostępniany pracownikom oraz klientom należy do infrastruktury firmy i znajduje się w ewidencji środków trwałych, kosztem jest amortyzacja tego parkingu. Jest to parking niestrzeżony, bez wyznaczonych miejsc parkingowych konkretnym osobom. Część pracowników Wnioskodawcy bardzo często wykonuje prace w delegacji, wówczas ich samochody prywatne stoją na parkingu firmowym przez cały czas trwania podróży służbowej. Ponadto pracownicy przyjeżdżając do pracy nie mają możliwości pozostawienia samochodu poza terenem firmy, ponieważ w pobliżu nie ma żadnego parkingu ogólnie dostępnego, a parkowanie samochodu na ulicy stwarza niebezpieczeństwo w ruchu drogowym.

Nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w dostępnych publikacjach sformułowanie "świadczenie w naturze" oznacza wszystkie te zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy. Istotą "nieodpłatnego otrzymania" jest więc brak świadczenia wzajemnego. W związku z tym Wnioskodawca twierdzi, że nie udostępnia swoim kosztem parkingu na rzecz pracowników. Parking ten jest bowiem elementem infrastruktury należącym do firmy i będzie funkcjonował bez względu na to czy pracownicy będą z niego korzystać czy też nie. Trudno w tym zakresie zatem przypisać konkretną wartość ewentualnego przychodu po stronie pracownika, a także wskazać jakikolwiek stosunek zobowiązaniowy pomiędzy pracownikiem a pracodawcą w zakresie konieczności udostępniania miejsc parkingowych.

Na chwilę obecną w firmie korzystanie z parkingu pracodawcy przez pracowników rozliczane jest w ten sposób, że co miesiąc na liście płac pracownikom parkującym w firmie potrącana jest opłata za parking w wysokości 15 zł, a pracodawca wystawia fakturę wewnętrzną za usługi parkingowe, odprowadza od niej podatek VAT należny i podatek dochodowy CIT.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne udostępnianie miejsc parkingowych na terenie firmy skutkuje obowiązkiem doliczenia, pracownikowi do przychodu wartości tego świadczenia i jednocześnie poborem podatku z tego tytułu w myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy bezpłatne udostępnienie parkingu firmowego pracownikom nie jest nieodpłatnym świadczeniem rzeczowym dla pracownika i nie powoduje dla zakładu pracy (płatnika) obowiązku doliczenia do przychodu pracownika równowartości tego świadczenia i poboru podatku z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami - z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 - są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Dla prawidłowości interpretacji powyższych przepisów, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, istotne znaczenie ma wykładnia pojęcia "nieodpłatnych świadczeń". Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy nie zawierają legalnej definicji pojęcia "nieodpłatne świadczenia", zasadne jest przyjęcie takiego rozumienia tych przepisów, jakie ukształtowało się w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. W orzecznictwie tym prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym, na gruncie podatkowym pojęcie to posiada szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje "wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy".

W konsekwencji wskazać należy, iż co do zasady, udostępnienie miejsc parkingowych pracownikom może stanowić dla tych pracowników nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i skutkować powstaniem przychodu z tego tytułu.

Jednakże, jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie będzie udostępniał swoim kosztem na rzecz pracowników parkingu, będącego elementem infrastruktury firmy, w związku z tym uznać należy, że nie dojdzie do powstania po stronie pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Bowiem jak wykazała analiza powyższych przepisów osoby te nie uzyskają korzyści kosztem innego podmiotu, w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawcy. W świetle powyższych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy iż nieodpłatne udostępnienie pracownikom miejsc parkingowych na terenie firmy nie skutkuje obowiązkiem doliczenia do przychodu tym osobom wartości tego świadczenia. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu nie będzie miał obowiązku poboru podatku w myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.