ITPB2/415-406/08/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2008 r. (data wpływu 7 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dopłaty z ZFŚS do wycieczki dla pracownika - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dopłaty z ZFŚS do wycieczki dla pracownika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następując zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zorganizować wycieczkę integracyjną dla pracowników, sfinansowaną w części ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z częściową dopłatą przez pracownika. Świadczenie to jest zindywidualizowane (skalkulowany jest koszt uczestnictwa przypadający na jednego pracownika).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt udziału w wycieczce integracyjnej zorganizowanej na zlecenie pracodawcy przez firmę turystyczną dla pracownika sfinansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego jako pomoc rzeczowa do kwoty 380 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość finansowa przypadająca na pracownika, w wycieczce zakładowej, sfinansowana ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest świadczeniem rzeczowym, a nie finansowym. W związku z powyższym korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takie stanowisko wynika stąd, iż o "rzeczowym" charakterze świadczenia decyduje w szczególności fakt, że "pieniężny" zgodnie z definicją słownika języka polskiego - to mający związek z pieniądzem, wypłacony w pieniądzach, a przypadku finansowania lub dofinansowania wycieczki przez pracodawcę, pracownicy nie otrzymują pieniędzy. Świadczenie pieniężne winno umożliwić pracownikowi swobodne dysponowanie pieniędzmi, a w niniejszym stanie faktycznym pracownik nie ma kontaktu z pieniądzem, ponieważ to pracodawca organizuje wycieczkę i tylko umożliwia pracownikowi uczestnictwo w niej. Zatem pracownik nie ma możliwości podejmowania swobodnej decyzji o przeznaczeniu pieniędzy: nie decyduje ani o miejscu, ani o czasie wycieczki. Jest to decyzja pracodawcy, a pracownik może jedynie skorzystać z tej propozycji lub też nie. Skoro charakter "pieniężny" sugeruje swobodne dysponowanie środkami płatniczymi i możliwością podejmowania decyzji zgodnie z własną wolą - wycieczka integracyjna nie jest świadczeniem pieniężnym, a rzeczowym. Zdaniem Wnioskodawcy, korzysta więc ze zwolnienia do wysokości 380 zł. Wynika to wprost z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym "wolna od podatku dochodowego jest wartość: rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi". Ponadto zdaniem Wnioskodawcy poprzez "sfinansowanie w całości" - należy rozumieć dopłatę z ZFŚS w części przypadającej na danego pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia się od podatku dochodowego wartość świadczeń rzeczowych otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powyższego, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego,

* jest w całości sfinansowane ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych,

* wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne. Zatem z ww. zwolnienia w limitowanej części korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym.

Podkreślić należy, iż wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy świadczenie rzeczowe nie jest przeciwieństwem świadczenia pieniężnego w takim sensie, że każde świadczenie które nie jest pieniężne jest świadczeniem rzeczowym.

Natomiast nie można uznać, iż wartość wycieczki w części finansowanej przez zakład pracy z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest świadczeniem rzeczowym, bowiem uczestnicy wycieczki nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym. Przedmiotem świadczenia jest usługa turystyczna, a nie rzecz. Pracownicy mają prawo do skorzystania z usługi turystycznej zakupionej przez pracodawcę. Wartość takiego świadczenia stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów ze stosunku pracy. Wartość dofinansowania do wycieczki dla pracownika, płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że wycieczka w części finansowana jest z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, dlatego też dofinansowanie powinno być imiennie skierowane do osób uprawnionych do korzystania z pomocy tego funduszu. Przychód pracownika należy ustalić zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy, według ceny zakupu danej usługi tj. wycieczki w części dofinansowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że dofinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, wycieczki dla pracowników nie korzysta ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.