ITPB2/415-405/09/TJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 lipca 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/415-405/09/TJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2009 r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 2 lipca 2009 r. (data wpływu 3 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2009 r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 2 lipca 2009 r. (data wpływu 3 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z przepisami prawa pracy, jeśli pracownicy są zatrudnieni w warunkach szczególnie uciążliwych, pracodawca ma obowiązek nieodpłatnie zapewnić im posiłki profilaktyczne. Jeżeli nie ma możliwości bezpośredniego wydawania takich posiłków może wydawać produkty spożywcze, z których pracownicy sami przygotowują taki posiłek. Natomiast w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z opodatkowania są m.in. świadczenia rzeczowe, np. produkty żywnościowe, przysługujące pracownikom na podstawie przepisów BHP. Ze względu na brak możliwości wydawania posiłków profilaktycznych i dużą rotację pracowników (Spółka prowadzi działalność na terenie całego województwa), przedstawiciel załogi wraz z pracownikami podjął decyzję o uzupełnieniu rezerw energetycznych organizmu pracowników pracujących fizycznie i przebywających co najmniej 4 godziny dziennie na otwartej przestrzeni oraz tym, których wydatek energetyczny wynosi w ciągu zmiany roboczej 1500 kcal poprzez wydawanie im produktów żywnościowych do przygotowywania posiłków profilaktycznych. Wydawanie tych produktów odbędzie się jednorazowo na koniec sezonu zimowego. Stanowić one będą ekwiwalent za produkty żywnościowe wykorzystane przez pracowników do przygotowania posiłków profilaktycznych w okresie, za który zostaną wydane, tj. za okres od 1 listopada do 31 marca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość otrzymanych przez pracowników produktów spożywczych podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydane na koniec sezonu zimowego produkty żywnościowe są ekwiwalentem przysługującym na podstawie przepisów BHP, a w związku z tym są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów jest określony w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Przepisy, o których mowa we wskazanym zwolnieniu przedmiotowym to m.in. art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), w myśl którego pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych oraz przepisy zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).

W myśl § 1 wskazanego rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1.

posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej "posiłkami", w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,

2.

napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych to, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, może zapewnić w czasie pracy:

1.

korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,

2.

przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.

Natomiast zgodnie z § 8 ww. rozporządzenia pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że pracodawca, w związku z brakiem możliwości zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych, zamierza wydać pracownikom produkty żywnościowe służące do przygotowania posiłków. Wydanie produktów odbędzie się jednorazowo, na zakończenie sezonu zimowego. Produkty te wydawane będą w zamian za produkty żywnościowe, wykorzystane przez pracowników do przygotowywania posiłków w okresie od 1 listopada do 31 marca. Okoliczność ta sprawia, że produktów tych nie można uznać za wydane na podstawie § 2, gdyż nie będą one wykorzystywane przez pracowników do przygotowywania posiłków w czasie pracy. Oznacza to, że wartość tak otrzymanych produktów żywnościowych stanowić będzie przychód pracownika, podlegający opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy, określony w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl