ITPB2/415-394/11/BK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 lipca 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/415-394/11/BK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych ustala zasady przyznawania środków z funduszu socjalnego na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określone w tym regulaminie oraz warunki korzystania ze świadczeń przez osoby uprawnione. Zgodnie z regulaminem, środki ZFŚS przeznacza się finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu m.in. na:

1.

dopłaty do wczasów stacjonarnych, leczniczych i profilaktyczno-leczniczych zakupionych przez pracownika,

2.

dopłaty do wypoczynku dzieci i młodzieży w formie wczasów, kolonii, zimowisk, obozów i kolonii zdrowotnych,

3.

dopłaty do urlopu organizowanego we własnym zakresie (tzw. wczasy pod gruszą).

Świadczenia te przyznawane będą w 2011 r., zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, biorąc pod uwagę sytuację życiową, rodzinną i materialną.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy w wyniku nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 17 lipca 2009 r. (Dz. U. Nr 125, poz. 1037), dofinansowanie do wypoczynku pracowników i innych osób uprawnionych, jako świadczenie finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, zwolnione jest z podatku dochodowego od osób fizycznych do 380 zł rocznie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w formie dofinansowania do wypoczynku jest pomocą materialną kierowaną do pracowników oraz ich dzieci, którzy samodzielnie nie byliby w stanie sfinansować sobie wypoczynku. W regulaminie ZFSŚ zapisane są kryteria, w zależności od których zróżnicowany zostanie poziom przyznanego dofinansowania. Zwolnienie podatkowe w kwocie 380 zł odnosi się tylko do świadczeń rzeczowych i pieniężnych wypłaconych z ZFŚS w roku podatkowym. Tak więc zdaniem Wnioskodawcy, jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, ww. dopłaty do wypoczynku nie mieszczą się w limicie zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będą podlegać opodatkowaniu w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało otrzymane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - wolna od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Powołany przepis dotyczy świadczeń otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) związanych z wypoczynkiem.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (art. 8 ust. 2 tejże ustawy).

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Istotną zmianą wynikającą z nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mającej zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. jest zwolnienie z opodatkowania - w warunkach ustawą przewidzianych - świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że osobom uprawnionym będą przyznawane w 2011 r., przy uwzględnieniu sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej świadczenia ze środków ZFŚS w postaci dopłat do wypoczynku.

W świetle zacytowanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że kwoty dofinansowania do wypoczynku dla pracowników i ich dzieci jako świadczenia pieniężne, które zostaną sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w ramach finansowania działalności socjalnej korzystać będą ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w granicach określonych w tym przepisie. Przedmiotowe zwolnienie obejmuje tylko świadczenia łącznie wynoszące nie więcej niż 380 zł w roku podatkowym, przy czym wartość świadczeń rzeczowych i świadczeń pieniężnych przyznanych pracownikowi podlega sumowaniu. W sytuacji jednak, gdy wystąpi nadwyżka powyżej tej kwoty, wówczas tę różnicę należy zaliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu, odprowadzić od niej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wykazać w informacji PIT-11 jako przychód ze stosunku pracy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl