ITPB2/415-393/10/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2010 r. (data wpływu 19 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 16 listopada 2004 r. wraz z przyszłą żoną na podstawie umowy przedwstępnej ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży lokalu, zobowiązał się do zakupu lokalu mieszkalnego. W lokalu tym od miesiąca maja 2005 r. zameldowana była jedynie przyszła żona Wnioskodawcy. Od zawarcia w dniu 16 kwietnia 2007 r. związku małżeńskiego Wnioskodawca pozostaje z żoną w ustroju ustawowej wspólności majątkowej. Przedmiotowy lokal mieszkalny nabyto dnia 12 września 2008 r. natomiast dnia 9 kwietnia 2009 r. nastąpiło jego zbycie. Po dokonaniu transakcji sprzedaży zarówno Wnioskodawca jak i Jego żona złożyli oświadczenia do naczelników urzędów skarbowych o zamiarze skorzystania z ulgi meldunkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ulga meldunkowa w przypadku zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego wspólność małżeńską przysługuje obojgu małżonkom, jeśli w przedmiotowym lokalu był zameldowany na okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą jego zbycia jeden ze współmałżonków.

Wnioskodawca nie zgadza się z tezą, iż kwestie zwolnienia z podatku można rozpatrywać odrębnie w stosunku do każdego z małżonków. W odniesieniu do art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa, że wyraża on zasadę, zgodnie z którą zwolnienie jakie uzyskuje jeden z małżonków ma zastosowanie do obojga małżonków pozostających w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej. W ramach potwierdzenia swojego poglądu Wnioskodawca powołuje się na orzecznictwo sądowe zawarte w wyrokach: WSA w Lublinie z 21 stycznia 2009 r. I SA/LU 622/08; WSA w Bydgoszczy z 24 lutego 2009 r. I SA/Bd 12/09; WSA we Wrocławiu I SA/Wr 1785/09; WSA w Gdańsku I SA/Gd 540/09.

W związku z tym w ocenie Wnioskodawcy, spełnia warunki do skorzystania z ulgi meldunkowej, ponieważ w sprzedanym lokalu mieszkalnym była zameldowana Jego żona przez okres dłuższy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

Dla zastosowania zasad opodatkowania uzyskanych przychodów istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości lub prawa. Należy bowiem wskazać, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ww. ustawie w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną w dniu 12 września 2008 r. na mocy aktu notarialnego zakupili lokal mieszkalny. W przedmiotowym lokalu mieszkalnym była zameldowana na okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia żona Wnioskodawcy. W dniu 9 kwietnia 2009 r. dokonano sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości miało miejsce przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie, w konsekwencji stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu według zasad obowiązujących na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W oparciu o art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

Stosownie do art. 21 ust. 21 ww. ustawy, zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Wymóg złożenia w terminie tego oświadczenia jest więc, obok zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu mieszkalnym przez okres 12 miesięcy, warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego zwolnienia. Warunek ten wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 21, dotyczącego zwolnień przedmiotowych, przez co stał się on nieodłącznym elementem regulacji dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć należy, iż na mocy art. 8 ust. 3 powołanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 22 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Ustawodawca kreując przedmiotowe zwolnienie w postaci ulgi meldunkowej w art. 21 ust. 1 pkt 126 zawarł sformułowanie"jeżeli podatnik był zameldowany". Nie określił natomiast daty, od której należy liczyć okres zameldowania, ani nie uzależnił zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu. W związku z tym aby podatnik mógł skorzystać z określonego w powołanym przepisie zwolnienia przedmiotowego, wystarczy, że wykaże, iż w zbywanym budynku lub lokalu był zameldowany na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia i złoży stosowne oświadczenie we właściwym urzędzie skarbowym.

Odnosząc się zatem do kwestii zastosowania zwolnienia w przypadku odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność małżonków podkreślić należy, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są wyłącznie osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (...). Stosownie do art. 6 ust. 1 tejże ustawy - małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Zasadą ustawową jest zatem, iż małżonkowie są podatnikami każdy z osobna, a jedynie w szczególnych przypadkach ustawa zezwala na łączne opodatkowanie ich dochodów. Nie powoduje to jednak, że małżonkowie stają się jednym podatnikiem, gdyż podatnikiem nadal pozostaje osoba fizyczna. Dodatkowo w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie znajduje zastosowania art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ dochodu z tego tytułu zostały wyłączone z możliwości łącznego opodatkowania. Skoro zatem każdy z małżonków jest odrębnie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, to również warunki zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozpatrywać odrębnie dla każdego z nich. Tym samym sformułowanie, iż zameldowany w zbywanym lokalu ma być "podatnik" odnosi się bezwzględnie do każdego z małżonków. Zameldowanie tylko jednego z nich nie umożliwia drugiemu skorzystania z ulgi. Bez znaczenia pozostaje przy tym istnienie pomiędzy małżonkami wspólności ustawowej, gdyż od jej istnienia lub nie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają w żaden sposób prawa do ulgi. Tym samym w przypadku, kiedy jedno z małżonków nie spełnia warunków do zwolnienia, zastosowanie ulgi w stosunku do obojga z nich jest niedopuszczalne, gdyż nie znajduje żadnego oparcia w obowiązujących przepisach prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w lokalu mieszkalnym, który Wnioskodawca i Jego żona zbyli w dniu 9 kwietnia 2009 r. zameldowana była jedynie żona Wnioskodawcy. Wobec powyższego stwierdzić należy, że spełnienie przez małżonkę wymaganego przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunku dwunastomiesięcznego okresu zameldowania na pobyt stały, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, nie uprawnia wnioskodawcy do skorzystania z uregulowanej w powołanym przepisie ulgi meldunkowej.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych, wyjaśnić należy, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa, do źródeł których nie należą rozstrzygnięcia sądów. Organ podatkowy nie jest zatem nimi związany w innych sprawach niż te w których one zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.