ITPB2/415-345/14/DSZ - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaży odcinka sieci wodociągowej na rzecz przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.) uzupełnionym w dniu 9 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania odcinka sieci wodociągowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 9 czerwca 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania odcinka sieci wodociągowej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z partnerem w 2009 r., własnym kosztem i staraniem wybudowali do nieruchomości stanowiącej ich własność, sieć wodociągową, wg. pozwolenia na budowę, zgodnie z projektem budowlanym i uzgodnieniem z Przedsiębiorstwem Wodociągowo-Kanalizacyjnym.

Sieć wodociągowa przebiega przez działki nie będące własnością Wnioskodawczyni i Jej partnera.

Koszt budowy sieci zgodnie z fakturą VAT z dnia 17 kwietnia 2009 r., wynosi 23.058 zł brutto.

W dniu 14 kwietnia 2010 r., na mocy umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią i Jej partnerem, a ww. Przedsiębiorstwem, sieć wodociągowa została sprzedana za kwotę 21.984,48 zł.

Wymienioną kwotę Przedsiębiorstwo Wodociągowo-Kanalizacyjne zobowiązało się wypłacić w dwóch ratach na konto Wnioskodawczyni:

W końcu lutego 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała od Przedsiębiorstwa PIT-8C, w którym wykazano przychód za rok 2013 r. w wysokości pierwszej wypłaconej raty, tj. 10.922,24 zł, a więc zobowiązanie do ponownej zapłaty podatku.

Ponadto, Wnioskodawczyni informuje, że budowa sieci wodociągowej trwała od dnia 29 marca 2009 r., do dnia 1 kwietnia 2009 r. Protokół odbioru sieci wodociągowej wykonano w dniu 1 kwietnia 2009 r., zaś protokół ostatecznego odbioru sieci sporządzono w dniu 16 kwietnia 2009 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zwrot kosztów osobie fizycznej za realizację obiektu publicznego, jakim jest budowa odcinka sieci wodociągowej należy zaliczyć do źródła przychodu.

2. Czy osoba fizyczna jest zobowiązana do wliczenia kwoty 10.922,24 zł do swojego przychodu w roku podatkowym 2013 i zgodnie z obowiązującą skalą podatku dochodowego od osób fizycznych powinna zapłacić ponownie od swojego przychodu podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, naliczenie podatku od tej kwoty byłoby niesłuszne, bowiem ponosząc wszystkie koszty budowy, a następnie sprzedaży sieci wodociągowej nie osiągnęła Ona żadnych korzyści majątkowych. Co więcej, koszty bezpośrednie inwestycji wyniosły 23.058 zł, a więc były wyższe niż uzyskany zwrot nakładów, tj. 21.984,48 zł. Wnioskodawczyni zauważa ponadto, że Przedsiębiorstwo Wodociągowo-Kanalizacyjne nie wyraziło zgody na zwrot kosztów projektu wodociągu oraz opłat administracyjnych.

Wnioskodawczyni zaznacza, że środki wykorzystane na przedsięwzięcie budowalne były już wcześniej, tj. w 2010 r. objęte podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a cała inwestycja, tj. materiały oraz koszty pracy były opodatkowane 22% podatkiem od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawczyni stwierdza, że wielokrotne objęcie Jej zarobków podatkiem dochodowym nie mieści się w konstytucyjnym pojęciu sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji RP).

W opinii Wnioskodawczyni należy sądzić, że korzyść materialną odniósł nie inwestor budujący wodociąg, bowiem dostęp do bieżącej wody jest osiągnięciem cywilizacyjnym i powszechnym.

Wnioskodawczyni zauważa również, że pomimo, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, zbiorowe zaopatrzenie w wodę jest zadaniem własnym gminy, to aby mieć do niej dostęp Wnioskodawczyni zmuszona była wybudować 150 metrów odcinka sieci wodociągowej, będącej obiektem pożytku publicznego, bowiem Przedsiębiorstwo Wodociągowo-Kanalizacyjne odmówiło wykonania przyłącza.

W tej sytuacji Wnioskodawczyni uważa, że przyrost majątku odniosło bez wątpienia ww. przedsiębiorstwo, które nie było zainteresowane aby własnym staraniem wybudować sieć wodociągową i dostarczyć bieżącą wodę do posesji. Po wybudowaniu wodociągu to przedsiębiorstwo zarabia, przysyłając wodę, za którą Wnioskodawczyni płaci.

Konkludując, Wnioskodawczyni stwierdza, że przekazana kwota 10.922,24 zł nie przysparza Jej majątku, lecz jest jedynie zwrotem części poniesionych wcześniej nakładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 i 9 ww. ustawy źródłami przychodów są:

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* inne źródła.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tegoż źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, jednakże tylko takie, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych (art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia "rzeczy", należy więc w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z art. 45 powołanej ustawy, rzeczami są tylko przedmioty materialne. Rzeczy dzielą się na ruchome oraz nieruchomości. W myśl art. 46 § 1 Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntów przedmiot własności. Z powyższego wynika, że rzeczą ruchomą jest każdy przedmiot materialny niebędący nieruchomością. Część składowa rzeczy, zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu, nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, natomiast w myśl § 2 tegoż artykułu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl natomiast art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Na podstawie art. 49 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 Kodeksu).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z partnerem w 2009 r., własnym kosztem i staraniem wybudowali do nieruchomości stanowiącej ich własność, sieć wodociągową, wg. pozwolenia na budowę, zgodnie z projektem budowalnym i uzgodnieniem z Regionalnymi Wodociągami i Kanalizacją Sp. z o.o. Budowa sieci wodociągowej trwała od dnia 29 marca 2009 r., do dnia 1 kwietnia 2009 r. Protokół odbioru sieci wodociągowej wykonano w dniu 1 kwietnia 2009 r., zaś protokół ostatecznego odbioru sieci sporządzono w dniu 16 kwietnia 2009 r. W dniu 14 kwietnia 2010 r., na mocy umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią i Jej partnerem, a Spółką, sieć wodociągowa została sprzedana Spółce za kwotę 21.984,48 zł.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że odpłatne przekazanie Przedsiębiorstwu Wodociągowo - Kanalizacyjnemu sieci wodociągowej - stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - należy zakwalifikować do źródła jakim jest odpłatne zbycie innych rzeczy. Skoro bowiem mamy tu do czynienia z umową odpłatnego przekazania sieci wodociągowej, oznacza to, że przedmiotem tej umowy są urządzenia, które - w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego - po fizycznym połączeniu z siecią przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej. W konsekwencji, przychód z tego tytułu nie może zostać zakwalifikowany jako przychód z tzw. "innych źródeł", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Przy czym, nabycie przez osobę, która poniosła koszty budowy urządzeń stanowiących elementy odcinka sieci wodociągowej - w kontekście przywołanego art. 49 Kodeksu - ma miejsce w momencie ich przyłączenia do sieci wodociągowej. Wtedy bowiem dane urządzenia uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej (wcześniej, tj. przed przyłączeniem były składnikiem nieruchomości).

Należy w tym miejscu podkreślić, iż odpłatne zbycie tzw. "innych rzeczy" (rzeczy ruchomych) po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, tj. po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie stanowi źródła przychodu i tym samym nie rodzi obowiązku podatkowego.

W przedmiotowej sprawie do odbioru wykonanych robót i przekazania do użytkowania wybudowanej sieci doszło w kwietniu 2009 r. (protokół ostatecznego odbioru sieci sporządzono w dniu 16 kwietnia 2009 r.). Umowa o przekazaniu Przedsiębiorstwu Wodociągowo-Kanalizacyjnemu ww. sieci wodociągowej zawarta została natomiast w dniu 14 kwietnia 2010 r.

W związku z tym, że w niniejszej sprawie odpłatne zbycie sieci wodociągowej zostało dokonane po upływie sześciomiesięcznego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym uzyskane przez Wnioskodawczynię z tego tytułu środki finansowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony w niniejszej sprawie stan faktyczny oraz treść zacytowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że okoliczności, na które Wnioskodawczyni powołuje się w swoim stanowisku, takie jak: uprzednie opodatkowanie całej inwestycji podatkiem od towarów i usług, konstytucyjne pojęcie sprawiedliwości społecznej, fakt, że inwestor budujący sieć wodociągową nie odniósł materialnej korzyści, ponieważ dostęp do bieżącej wody jest osiągnięciem cywilizacyjnym i powszechnym, jak również okoliczność, że przyrost majątku odniosło Przedsiębiorstwo Wodociągowo-Kanalizacyjne, ponieważ zarabia ono na wybudowanym wodociągu pozostają bez jakiegokolwiek związku z wydanym rozstrzygnięciem. Z tego też względu tutejszy organ nie mógł podzielić w pełni stanowiska Wnioskodawczyni co do oceny prawnej przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, pomimo faktu, że co do skutku jest ono zbieżne ze stanowiskiem przedstawionym przez organ. W konsekwencji tego zobowiązany był do uznania stanowiska Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.