ITPB2/415-343/09/IL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne - jest prawidłowe, o ile zakupiony sprzęt jest niezbędny w rehabilitacji oraz ułatwia wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z orzeczonej niepełnosprawności.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od ponad 10 lat choruje Pan na stwardnienie rozsiane. Od 2000 r. przebywa Pan na rencie chorobowej z powodu całkowitej niezdolności do pracy, jak również osiąga przychody z najmu lokalu. W 2008 r. stan Pana zdrowia uległ pogorszeniu. Zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 16 lipca 2008 r., ważnym do 31 lipca 2010 r. jest Pan osobą całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnego funkcjonowania (niepełnosprawność ruchowa). Niepełnosprawność powoduje m.in., to że nie może Pan się poruszać, jak również czytelnie pisać (trudności z utrzymaniem pióra w dłoni). Mieszka Pan na pierwszym piętrze w budynku bez windy. Po mieszkaniu przemieszcza się Pan tylko przy użyciu wózka inwalidzkiego. W celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych w dniu 17 marca 2009 r. zakupił Pan laptop (łącznie z oprogramowaniem i myszą) za kwotę 3.717 zł. Laptop ten jest przeznaczony do Pana wyłącznego uzytku. Posługując się tym urządzeniem może Pan samodzielnie i czytelnie pisać np. wystawiać rachunki i sporządzać umowy z tytułu najmu, a także dokonywać przelewów z konta. Możliwość samodzielnego wykonywania tych czynności ma również bezpośredni wpływ na poprawę stanu Pana zdrowia psychicznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne można dokonać w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2009 rok odliczenia od dochodu kwoty wydatkowanej w 2009 r. na zakup laptopa (łącznie z oprogramowaniem).

Zdaniem Wnioskodawcy, laptop nie jest typowym urządzeniem medycznym, ale w Jego przypadku jedynym skutecznym ułatwiającym wykonywanie wyżej opisanych czynności. Wnioskodawca podnosi również, iż zakup laptopa, jako wydatek związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, w związku ze stwierdzoną niezdolnością do samodzielnego funkcjonowania powinien stanowić podstawę do odliczenia od dochodu, w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, o ile zakupiony sprzęt jest niezbędny w rehabilitacji oraz ułatwia wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z orzeczonej niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

W katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spotyka się zatem przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia m.in., iż poniesiony wydatek ma w rezultacie ułatwiać wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności i ma mieć indywidualny charakter.

Powyższy przepis wymienia też enumeratywnie wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegające odliczeniu od dochodu. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie może być traktowany rozszerzająco.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14. (ust. 7c)

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Przy czym zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 z późn. zm.) rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji i mieć indywidualny charakter.

Właściwym do stwierdzenia czy dane urządzenie, sprzęt czy narzędzie jest niezbędne w rehabilitacji oraz będzie ułatwiał wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jest w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby i potrzeby indywidualnej rehabilitacji może ten fakt potwierdzić np. w wydanym zaświadczeniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że choruje Pan na stwardnienie rozsiane, jest Pan osobą niepełnosprawną, posiadającą rentę chorobową z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (niepełnosprawność ruchowa). Nie może Pan samodzielnie poruszać się oraz samodzielnie pisać. Przemieszcza się Pan przy użyciu wózka inwalidzkiego. Natomiast przy pomocy laptopa może Pan samodzielnie pisać, wystawiać rachunki, sporządzać umowy a także dokonywać przelewów z konta. Możliwość samodzielnego wykonywania tych czynności ma również bezpośredni wpływ na poprawę stanu Pana zdrowia psychicznego.

Zatem, ww. wydatek poniesiony przez Pana w 2009 r. będzie mógł zostać zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczony od dochodu w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2009 rok, o ile zostaną spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Jednocześnie jednak podkreślić należy, iż wydatki na cele określone w art. 26 ust. 1 ww. ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.