ITPB2/415-299/08/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2008 r. (data wpływu 12 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii. Pismem z dnia 31 marca 2008 r. Nr ITPB2/415-299/08/ENB wezwano do uzupełnienia przedmiotowego wniosku, powyższe uzupełniono w dniu 4 kwietnia 2008 r. (data stempla pocztowego).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W sierpniu 2005 r., z powodu braku pracy i niewielkich możliwości życiowych, wyjechał Pan do Anglii w celu "stworzenia sobie lepszego standardu życia". W Polsce po zakończeniu studiów nie mógł Pan znaleźć zatrudnienia. Mieszkał Pan wraz z rodzicami i pozostawał na ich utrzymaniu. Do Anglii wyjechał Pan z zamiarem stałego pobytu i tam też przeniósł Pan swój ośrodek interesów życiowych. Rozpoczął Pan pracę, a po około roku pracy otrzymał Pan status rezydenta Zjednoczonego Królestwa. W przesłanym uzupełnieniu do wniosku, wskazał Pan, że w 2006 r. Anglia była dla Pana jedynym ośrodkiem interesów życiowych, a w Polsce w tym roku spędził Pan około 3 tygodni. Z Polską nie łączy Pana nic oprócz rodziny, bowiem większość przyjaciół jest w Anglii i są to głównie Anglicy. W Polsce nie posiada Pan żadnego majątku, a uzyskiwane dochody pochodzą wyłącznie z Anglii.

Wskazał Pan, że zgodnie ze stanowiskiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, za miejsce stałego pobytu należy uznać miejsce w którym zainteresowany ustanowił swoje stałe miejsce interesów życiowych. O stałości rozstrzyga spełnienie warunku, zgodnie z którym, zainteresowany powinien zwykle przebywać w danym miejscu przynajmniej przez 185 dni w roku kalendarzowym.

W Urzędzie Skarbowym poinformowano Pana, że zgodnie z prawem RP i prawem UE, w przypadku gdy przeniósł Pan swój ośrodek życiowy do innego kraju UE, nie powinien Pan być obciążany podwójnym opodatkowaniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Na jakiej podstawie i zgodnie z jakimi przepisami, był Pan zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych za 2006 r., jeżeli przeniósł Pan swoje stałe centrum interesów życiowych do Anglii.

Czy może Pan ubiegać się o zwrot zapłaconego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako obywatel Polski, żyjący na terenie Wielkiej Brytanii od sierpnia 2005 r. był zobowiązany do przestrzegania prawa angielskiego. Opłacenie podwójnego podatku, zarówno w Wielkiej Brytanii jak i w Polsce, zdaniem Wnioskodawcy było niesprawiedliwe. Uważa On, że ponieważ przeniósł ośrodek życiowy do Wielkiej Brytanii, to nie powinien być obciążony podwójnym opodatkowaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

W myśl art. 4 ust. 2 tej umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

Definicja zawarta w art. 4 ust. 1 umowy odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Jak wskazano we wniosku, w sierpniu 2005 r. Wnioskodawca wyjechał do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu i tam też przeniósł swój ośrodek interesów życiowych. Podjął pracę i po około roku otrzymał status rezydenta Zjednoczonego Królestwa.

Należy uznać, że od wyjazdu ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączyły Wnioskodawcę z Wielką Brytanią, bowiem w tym kraju zamieszkiwał i tylko w tym państwie pracował. W Polsce Wnioskodawca nie osiągał żadnych dochodów ani też nie posiadał żadnego majątku. W 2006 r. Wnioskodawca przebywał w Polsce około 3 tygodni.

Przeniesienie ośrodka interesów życiowych do Wielkiej Brytanii oznaczało, że Wnioskodawca podlegał w tym czasie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w 2006 r. nie uzyskiwał żadnych dochodów na terytorium Polski, nie był zobowiązany do rozliczania podatku dochodowego w Polsce.

Reasumując, należy stwierdzić, iż dochody uzyskane przez Pana w 2006 r. z tytułu pracy na terytorium Wielkiej Brytanii należy rozliczyć tylko w miejscu ich uzyskania, tj. w Wielkiej Brytanii.

W celu uzyskania zwrotu nadpłaconego podatku Wnioskodawca, na podstawie art. 75 § 2 w związku z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, ma prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Wniosek wraz z korektą zeznania rocznego, składa się we właściwym urzędzie skarbowym. O zasadności wniosku i wystąpieniu nadpłaty rozstrzyga właściwy organ w wyniku przeprowadzonego postępowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.